Κουκλοθέατρο σε έναν ναΐφ κεκλιμένο πύργο, αρχιτεκτονικό παιχνίδισμα που κατασκεύασε με συντρίμμια του φονικού σεισμού του 2002 ο πολυμήχανος Γεωργιανός καλλιτέχνης Ριβάζ Γκαμπριάντζε. Με το που τον βλέπεις έχεις την εντύπωση πως όπου να ‘ναι θα σωριαστεί. Εϊναι τριώροφος και κάθε όροφος είναι ανόμοιος σε εμβαδόν και κλίση με τον προηγούμενό του.
Μασκοφορεμενοι καρναβαλιστές σατιρίζουν σε υψόμετρο 3.399 μέτρων τους Ευρωπαίους. Οι Κουσκένιας φορούν λευκά και πορφυρά φορέματα, λευκό ημίψηλο καπέλο με πορφυρή κορδέλα, καθώς επίσης και ψηλοτάκουνα παπούτσια. Και σχεδόν όλες φορούν μάσκες με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.
Η συμμετρικά σχεδιασμένη πλατεία και τα κτήρια ολόγυρα κατοπτρίζουν τις ελπίδες και τον ενθουσιασμό της δεκαετίας που ακολούθησε την ανεξαρτησία της Σενεγάλης το 1960. Είναι η ίδια πλατεία όπου κατασκεύασαν το οχυρό οι Γάλλοι το 1857 όταν ίδρυσαν το Ντακάρ.
Με έκταση 631 στρεμμάτων, 350 φορές ο Άγιος Ανδρέας της Πάτρας που είναι ο μεγαλύτερος ναός της Ελλάδας, και περίμετρο 4.116 μέτρων, ο Σρι, που θα πει «Ιερός» Ρανγκαναθασουάμυ αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο συγκρότημα ναών οποιουδήποτε θρησκεύματος στον κόσμο μετά το Πασουπατινάθ των 2.460 στρεμμάτων στο Νεπάλ και το Άνγκορ Βατ των 1.626 στρεμμάτων στην Καμπότζη. Κάτι όχι και τόσο παράξενο καθώς σε αυτόν εδώ τον ναό που αποτελεί ξεχωριστή πόλη μέσα στην πόλη, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο, συνήθως Ιανουάριο ή Δεκέμβριο έως και ένα εκατομμύριο πιστοί για να γιορτάσουν το Βαϊκούντα Εκαντάσι προς τιμήν του Βισνού, το οποίο διαρκεί 21 ημέρες. Μάλιστα, ο ναός εδώ είναι ο μεγαλύτερος από τους 108 Ντίβυα Ντέσαμ, τους 108 αναφερόμενους στα κείμενα των ινδουιστών αγίων, κυριότερους ναούς του Βίσνου.
Δύο επισκέψεις στο Πάρκο Μορασάν, στην καρδιά του Σαν Χοσέ, με διαφορά 13 χρόνων. Το αξιοθέατο που τραβά και τις δύο φορές την προσοχή μου είναι μια ροτόντα με ιωνικά κιονόκρανα, πανομοιότυπη με το Temple de l’Amour στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών. Εγκαινιάσθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1920, και χρησίμευσε για εξέδρα ομιλιών πολιτικών, συναυλιών Εθνικής Συμφωνικής και άλλες ορχηστρών, και επίκεντρο πολιτιστικών, λογοτεχνικών, ψυχαγωγικών, οπτικοακουστικών, γαστρονομικών και αθλητικών δραστηριοτήτων. Είναι ο Ναός της Μουσικής και βρίσκεται στο σημείο όπου είχε κατασκευαστεί το 1910 ένα κομψό οκταγωνικό αρ νουβώ περίπτερο.
Ύστερα από 437 σκαλιά ανάβαση ως την κορυφή του βράχου, φθάνω σε έναν ναό του 7ου αιώνος, δραβιδικού ύφους, έναν από τους τρεις που βρίσκονται στο φρούριο, τον Μανίκα Βιναγιακάρ στους πρόποδες που είναι αφιερωμένος στον Γκανέσα, τον Ούτσι Πιλλάγιαρ στην κορυφή όπου μόλις έφθασα, επίσης αφιερωμένος στον Γκανέσα, και τον Ταγιουμαναβάρ Κόγιλ Σιβάσταλαμ που είναι αφιερωμένος σε έναν άγιο, τον Ταγιουμαναβάρ. Πιο παλαιός και από τον ναό είναι το ιερό μέσα στο σπήλαιο της κορυφής το οποίο κατασκευάσθηκε το 580 από τον Μαχεντραβαρμάν της δυναστείας των Παλλάβα.
Ο θρύλος που σχετίζεται με τον Ούτσι Πιλλάγιαρ είναι αρκετά ενδιαφέρων και σχετίζεται με το έπος της Ραμαγιάνα.
Η πρώτη γελοιοποίηση έρχεται με την ονομασία «τετράιππο» που δίνουν οι κάτοικοι στον Απόλλωνα επειδή τους θυμίζει την διαφήμιση του «Renault 4CV». Η δεύτερη με την σμίκρυνση του «ανδρισμού» του αγάλματος από το σφυρί και το καλέμι του γλύπτη όταν διαμαρτυρήθηκαν γυναικείες οργανώσεις για το θέαμα του «προικισμένου» γυμνού Απόλλωνος. Η τρίτη όταν μετά την επέμβαση αποκαλούν το άγαλμα «παρθένα». Και η τέταρτη όταν το αποκαθηλώνουν.
Χάρη σε μια δημοσιογραφκή έρευνα για τις εγκαταστάσεις της εταιρείας υδρεύσεως, ο Απόλλων ξαναστήνεται στο κεντρικότερο σημείο της κοσμοπολίτικης Νίκαιας.
Στην κορυφή του Ναβαύ, στέκεται το περίφημο μνημείο, ένας μπρούτζινος όφις τυλιγμένος σε ένα κοντάρι σαν αυτόν που έστησε ο Μωυσής για να προστατέψει τον λαό του από τα φαρμακερά φίδια που έστειλε ο Θεός για τιμωρία. Έτσι όπως έχει τυλιχτεί το φίδι γύρω από τον άξονα σχηματίζει τον Εσταυρωμένο, παράσταση που συνδέει απευθείας τον Ιουδαϊσμό με τον Χριστιανισμό.
Από εδώ αντικρισε προτού πεθάνει ο Μωυσής την 7η του μηνός Αδάρ του 1473 π.Χ., την Γη της Επαγγελίας. Ο ναός εσωτερικά είναι πολύ ενδιαφέρων με τα παλαιά ψηφιδωτά και τους αρχαίους κίονες. Τα ψηφιδωτά τα οποία είναι εξαιρετικά και καλοδιατηρημένα χρονολογούνται από το 530.
Ο Αγκούνγκ Τζαγκατνάτα είναι το εμβληματικότερο και επιβλητικότερο αξιοθέατο του Ντενπασάρ, πρόκειται άλλωστε για τον μεγαλύτερο ναό του νησιού όπου επικρατεί απόλυτη ησυχία και γαλήνια ατμόσφαιρα.
Η λατρεία του Σανγκυάνγκ Γουίντι στον οποίον είναι αφιερωμένος ο ναός προσομοιάζει περισσότερο σε μονοθεϊστική θρησκεία, παρά πολυθεϊστική. Αυτό εξηγείται ακόμη και πολιτικά. Οι 9 στους 10 Ινδονήσιους είναι μουσουλμάνοι. Έτσι, το ισλαμοκρατούμενο υπουργείο Θρησκευμάτων αναγνωρίζει ως επίσημες θρησκείες μόνο τις μονοθεϊστικές. Οι πολυθεϊστές δεν έχουν δικαιώματα, δεν θεωρούνται καν πολίτες ούτε ψηφίζουν. Έτσι, οι Μπαλινέζοι Ινδουιστές, μόλις 1,7% του πληθυσμού της χώρας, προσάρμοσαν το δόγμα τους με τρόπο ώστε να καλύπτουν τα κριτήρια των αρχών για να θεωρούνται μονοθεϊστική θρησκεία και να γίνονται επισήμως αποδεκτοί.
Μπορεί το Ματάνσας να μην είναι διάσημο στους τουρίστες, όμως είναι χρέος κάθε ταξιδιώτη στο νησί να επισκεφθεί την «Αθήνα της Κούβας». Την πόλη που ονομάστηκε έτσι λόγω των διανοούμενων, ποιητών, συγγραφέων και μουσικών του 19ου και του 20ού αιώνος. Και κυρίως να περιηγηθεί στην καρδιά της πόλεως, την κεντρική της πλατεία όπου σχεδιάσθηκαν οι μεγαλύτερες εξεγέρσεις αφροκουβανών σκλάβων και λευκών κατά των αποικιοκρατών.
Than Pan 