Στην απαστράπτουσα Μπριτόμαρτ του ‘Ώκλαντ

Βριτόμαρτις λεγόταν η νύμφη η οποία λατρευόταν στην αρχαία Κρήτη ως προστάτιδα των ψαράδων. Το όνομά της πήραν η κόρη του βασιλιά Ράιενς της Νότιας Ουαλίας στον αρθούρειο κύκλο της Στρογγυλής Τραπέζης, και ακολούθως επτά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού του Ηνωμένου Βασιλείου. Ένα από αυτά, το HMS Britomart, ναυπηγήθηκε το 1820 και ήταν ο κυβερνήτης του Ουίλιαμ Χόμπσον, o ίδιος που ανακήρυξε ένα έτος νωρίτερα βρετανικό έδαφος τη Νέα Ζηλανδία, εκείνος ο οποίος στις 16 Σεπτεμβρίου 1840 υψώνει τη σημαία στον κάβο που θα ονομαστεί Μπριτόμαρτ Πόιντ, ιδρύοντας έτσι την πόλη του Ώκλαντ. Το επόμενο έτος θα ολοκληρωθεί εκεί η ανέγερση του οχυρού Φορτ Μπριτόμαρτ, το οποίο σταδιακά θα πλαισιώσουν και άλλα κτήρια. Τη δεκαετία του 1860 θα κατεδαφιστούν το οχυρό και ο κάβος και στις 30 Νοεμβρίου 1885 θα εγκαινιασθεί ο δεύτερος σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης, της Κουήν Στρητ, εκεί όπου το 2003 θα λειτουργήσει ο σιδηροδρομικός σταθμός Μπριτόμαρτ.

Τέλος Φεβρουαρίου 2014. Καλοκαίρι Νοτίου Ημισφαιρίου με 22°C. Τελευταία ημέρα πριν αναχωρήσω από το Ώκλαντ, με το οποίο ολοκληρώνω το ταξίδι μου στην Νέα Ζηλανδία. Ξυπνώ νωρίς το πρωί για βόλτα στη γειτονιά όπου έμεινα τις τελευταίες ημέρες, την Μπριτόμαρτ. Ξεκινώ από τα βόρεια, δύο τετράγωνα από τη θάλασσα, και την Πλατεία Τακουτάι, το πιο ζωντανό και πιο «πράσινο» μέρος της περιοχής, με πλήθος υπαίθριων εκδηλώσεων, από συναυλίες μέχρι προβολές, ανάμεσα σε έναν πεντακάθαρο πεζόδρομο με κόκκινα τούβλα, σύγχρονα κτήρια, περιποιημένο γκαζόν, υπαίθρια πουφ γεμισμένα με φασόλια -τα λεγόμενα bean bags-, στέκια για κάθε είδους φαγητό, κρεπερί. Καθότι αργία, λειτουργεί από τις 9 το πρωί ώς το μεσημέρι η αγροτική λαϊκή αγορά Λα Σιγκάλ με φρούτα, λαχανικά, άνθη, αλλά και πάγκους με γλυκά, σοκολάτες, ψωμί, πρέτζελ, κρουασάν, καπνιστό σολωμό, μέλι μάνουκα, φαλάφελ, χούμους και γεύσεις από όλες τις ηπείρους, από Αργεντινή μέχρι Ισραήλ και Ιράν και από Γαλλία μέχρι Ιαπωνία.

Ο κύριος δρόμος της Μπριτόμαρτ, η Κουήν Στρητ, καταλήγει σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ορόσημα του Ώκλαντ, το μουσταρδί – καφέ εδουαρδιανό μπαρόκ τερματικό κτήριο των φέρυ που ολοκληρώθηκε το 1912. Εδώ ξεκινά ένα δίκτυο θαλάσσιων διαδρομών με προορισμούς τη Βόρεια Ακτή, το Νότιο και το Δυτικό Ώκλαντ, και μικρά νησιά έξω από το λιμάνι Γουαϊτεμέιτα που στη γλώσσα των Μαορί σημαίνει «Τα νερά του οψιδιανού» και στον Κόλπο Χαουράκι που σημαίνει «Βόρειος άνεμος», καθώς η κοιλότητά του είναι εκτεθειμένη στον Βορρά.

Όσο για τη θέα, αυτή που προσφέρουν τα φέρι που έρχονται από τα γύρω λιμάνια είναι εξαιρετική. Το κοντράστ του Ferry Terminal με τα σύγχρονα κτήρια ολόγυρα, η ατμόσφαιρά του, η οποία είναι συγκριτικά ηρεμότερη, και, το κυριότερο, η θέα προς τον Ειρηνικό, με μαγνητίζουν να περάσω κάποια ώρα εδώ για περίπατο και για να πιω κάποιο τσάι σε κάποιο από τα ουκ ολίγα καφέ σε αυτή τη γωνία του Ώκλαντ.

Το Queens Arcade είναι ένα εμπορικό κέντρο στον αριθμό 34-40 της Κουήν Στρητ, το οποίο λειτούργησε το 1929. Το εκλεκτό μάρμαρο και το πολύτιμο ξύλο στο εσωτερικό του κτηρίου ήταν θέμα συζήτησης των κατοίκων του Ώκλαντ εκείνα τα χρόνια, όταν μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις μετέφεραν στους επάνω ορόφους του τα γραφεία τους. Κοσμηματοπωλεία, είδη σπιτιού, κρύσταλλα, οπτικά, ανθοπωλεία, σπα, τουριστικά γραφεία, δισκοπωλεία, κομμωτήρια, εστιατόρια, καφέ, μπουτίκ και πλήθος ακόμη καταστημάτων δίνουν ζωή σε αυτό εδώ το τετράγωνο.

Στην προκυμαία, στο Κουήνς Γουόρφ συναντώ ένα εντυπωσιακό αξιοθέατο, τον φάρο, ένα θαλασσί διώροφο δείγμα παραδοσιακής νεοζηλανδικής αρχιτεκτονικής, με εξωτερικές σκάλες, βεράντα, το οποίο παραπέμπει σε παλαιότερες εποχές και αποτελεί πραγματικό έργο τέχνης. Πρόκειται για έργο του γλύπτη και καθηγητή Καλών Τεχνών Μάικλ Τε Ρακάτο Παρέκοουχαϊ και αποτελεί δώρο της κτηματομεσιτικής Barfoot & Thompson Ltd για τα 90 χρόνια της λειτουργίας της στον δήμο. Η είσοδος στο κοινό απαγορεύεται, άλλωστε πρόκειται για έργο τέχνης, και είναι εντυπωσιακότερο την νύχτα καθώς φωτίζεται. Η δε νύχτα στην περιοχή της Μπριτόμαρτ έχει και αυτή ενδιαφέρον, με τα κλαμπ, τα καραόκε μπαρ, αλλά και τις ατραξιόν της, όπως είναι η φωταγωγημένη, σε φουτουριστικό design, «Ώκλαντ Τούριστ Μάρκετ» στην προκυμαία.

Αφήνοντας την απαστράπτουσα βριτόμαρτ με τα γραφεία, τα καταστήματα, τις υπηρεσίες και την κίνηση, αντιλαμβάνομαι πόσο δίκιο έχουν όσοι χαρακτηρίζουν το Ώκλαντ ως την καλύτερη πόλη στο κόσμο για να ζεις και να εργάζεσαι. Καθόλου τυχαία, ο κατάλογος «Mercerr Quality of Living Survey» κατατάσσει από το 2012 ώς το 2018 το ‘Ωκλαντ σταθερά στην 3η καλύτερη πόλη στον κόσμο.