Στο Αμριτσάρ των Σιχ, των εξεγέρσεων και του Χρυσού Ναού Είναι αδύνατο να πει κάποιος πως έχοντας ταξιδέψει μία ή και δύο φορές στην Ινδία έχει σχηματίσει ιδέα γι’ αυτή. Από τα […]
Αμριτσάρ: στην Πενταποταμία της Ινδίας
Τιμπουκτού: στην πόλη – θρύλο των 333 αγίων
Το 1824, η Γεωγραφική Υπηρεσία του Παρισιού πρόσφερε 7.000 φράγκα και ένα χρυσό μετάλλιο αξίας 2.000 φράγκων στον πρώτο Ευρωπαίο που θα έφθανε στο Τιμπουκτού και θα επέστρεφε αποδεικνύοντας ότι όντως υπάρχει […]
Στον ναό Κιγιομίζου του Κυότο
Ιούλιος 2005. Νωρίς το απόγευμα. Ετοιμάζομαι να ξεκινήσω οδικώς από το Κυότο στην Ναγκόγια, διανύοντας μια απόσταση 132 χιλιομέτρων (106 χιλιόμετρα στην ευθεία). Τελευταίος σταθμός της περιήγησής μου στην πόλη πριν αναχωρήσω, […]
Στην «υψηλότερη πρωτεύουσα» του κόσμου
Χτισμένη στα 3.640 μέτρα, θεωρείται η πρωτεύουσα με το μεγαλύτερο υψόμετρο στον κόσμο. «Θεωρείται» και όχι «είναι», διότι από πολλούς αμφισβητείται η τυπική ιδιότητά της ως πρωτεύουσας. Υπάρχουν οι πόλεις εκείνες στις […]
Το σύμβολο της Μανάγκουα που ρεβανσιστικά ισοπέδωσαν οι Ορτέγκα
Το πρώτο αξιοθέατο που επισκέφθηκα στην Μανάγκουα, ήταν ένα από τα πιο εικονικά μνημεία της πόλης, η Concha Acustica, το»Ακουστικό Κοχύλι», το οποίο υπήρξε και αρχιτεκτονικό σύμβολό της. Με εντυπωσίασε με το […]
Στην Καπέλα Σιξτίνα των Άνδεων
Σάββατο 14 Μαρτίου 2009. Έχοντας ξεκινήσει από νωρίς το πρωί την εξόρμησή μου για να δω τα ουκ ολίγα αξιοθέατα στην περιοχή γύρω από το Κούσκο του Περού, φθάνω λίγο πρις τις […]
Στο Μπουτάν της παράδοσης, των θρύλων και της Ακαθάριστης Εθνικής Ευτυχίας
Οδοιπορικό στο απομακρυσμένο βουδιστικό βασίλειο των Ιμαλαΐων Όταν το 2009 ο Νικολά Σαρκοζί δήλωνε ότι ο υπολογισμός του βαθμού ευημερίας μιας χώρας με κριτήριο το ΑΕΠ αποτελεί αίτιο οικονομικών κρίσεων, προκρίνοντας χρήση […]
Στο Μπαχρέιν του κοσμοπολιτισμού, των παζαριών και των μνημείων
Οι λόγοι να επισκεφτεί κάποιος Ευρωπαίος για τουρισμό το Μπαχρέιν είναι αρκετοί: Είναι χώρα που επιτρέπει περισσότερα και απαγορεύει λιγότερα στον Περσικό, με συγκριτικά φιλελεύθερη κοινωνία (το 2004 απέκτησε την πρώτη γυναίκα υπουργό), φιλικούς και ευγενικούς κατοίκους, χωρίς την υπεροψία των “πλούσιων πετρελαιάδων” και ευκαιρίες για shopping στα malls που φυτρώνουν σαν μανιτάρια στην Αραβική Χερσόνησο και τα “σουκ”, όπως λένε οι Άραβες το παζάρι.
Οδοιπορικό στο Κουβέιτ: Ουρανοξύστες, πετροδολάρια και αρχαιοελληνικά μνημεία
Τετάρτη 13 Μαρτίου, 4 το απόγευμα. Ο ουρανός πάνω από την πόλη του Κουβέιτ καλύπτεται από ένα ωχροκίτρινο παραπέτασμα. Μαζί καλύπτεται και ο ήλιος, ο οποίος μόλις που διακρίνεται σαν μια μικρή, άσπρη, θαμπή κουκίδα, και μοιάζει να έχει νυχτώσει απότομα. Από τους δεκάδες επιβλητικούς ουρανοξύστες της πόλης (12 ξεπερνούν τα 150 μέτρα, με τον ψηλότερο να φτάνει τα 413 μέτρα) διακρίνονται μόνο οι σιλουέτες των πιο κοντινών. Οι μακρινοί έχουν “εξαφανιστεί”. Στους κεντρικούς δρόμους δεν κυκλοφορεί πεζός. Ακόμη και στην Αμπντουλάχ Αλ Σαλέμ, που πάντα έχει κίνηση, βλέπω μόνο δύο μετανάστες από τη Νότια Ασία να μπαίνουν τρέχοντας σε ένα κτήριο έχοντας μύτη και στόμα καλυμμένα με μαντίλες.
Ηλιοβασίλεμα εκεί όπου συναντώνται ο Βορράς και ο Νότος
Η νότια έξοδος του Άνγκορ Τομ, της τελευταίας και ενδοξότερης πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας των Xμερ που χτίστηκε τον 12ο αιώνα, οδηγεί σε μια τάφρο. Στις δύο πλευρές του γεφυρωτού δρόμου που περνάει […]
Than Pan 