
Καράκας: 130,35 δολοφονίες ανά 100.000 κατοίκους. Από τις 50 πιο επικίνδυνες λόγω εγκληματικότητας πόλεις στον κόσμο, οι 43, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Συμβουλίου Πολιτών για Δημόσια Ασφάλεια και Ποινικό Δίκαιο (CCSPJP) […]
Καράκας: 130,35 δολοφονίες ανά 100.000 κατοίκους. Από τις 50 πιο επικίνδυνες λόγω εγκληματικότητας πόλεις στον κόσμο, οι 43, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Συμβουλίου Πολιτών για Δημόσια Ασφάλεια και Ποινικό Δίκαιο (CCSPJP) […]
Το 1878 θα αποδειχθεί η πιο ζοφερή χρονιά που θα ζήσει ο 27χρονος τότε Γιαννούλης Χαλεπάς. Είναι η χρονιά η οποία κλείνει τον πρώτο δημιουργικό κύκλο του που είχε ανοίξει 8 χρόνια […]
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 1964. Σε λίγες ημέρες κλείνουν 20 χρόνια από την κρύα νύχτα που δολοφονήθηκε η Ελένη Παπαδάκη. Ο Αλέξης Σολομός ανεβάζει Πιραντέλλο. Το «Να ντύσουμε τους γυμνούς», έργο για το οποίο η Παπαδάκη γνώρισε διθυραμβικές κριτικές.
«Η <Ανώμαλη προσγείωση> τού 1950, ελαφρά παραλλαγμένη καί μέ τίτλο <Υπάρχει και Φιλότιμο>. Σάτιρα τών πολιτικών μας ηθών Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου. Κραυγαλέα απαράδεκτο, σάν θέση. Προκλητικό γιά τήν ανευθυνότητα μέ τήν […]
«Die Macht zur See» που σημαίνει «Η Δύναμη της Θάλασσας» είναι η ονομασία του σιντριβανιού που βρίσκεται στον εξωτερικό τοίχο του ανακτόρου Χόφμπουργκ στην Πλατεία Μιχαήλ, την Michaelplatz, της Βιέννης. Η Michaelplatz […]
8 χρόνια μετά την επίσκεψή μου στο Design Museum του Λονδίνου, τον Οκτώβριο του 2010, αξιώθηκα και άνοιξα επιτέλους το αξιόλογο λεύκωμα «Fifty Dresses That Changed The World» που είχα αγοράσει από […]
Η «Αδελφότητα των Μαυροκέφαλων» ήταν μια χριστιανική κοινότητα με στοιχεία στρατιωτικής οργάνωσης η οποία συστάθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα. Έδρα της υπήρξε το Ταλίν ενώ δραστηριοποιήθηκε σε διάφορα ακόμη μέρη στην […]
Τον Μάρτιο του 2018 βρέθηκα στην Βαντούζ, την πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν. Από τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης που είναι ασυγχώρητο να το παραλείψει ένας επισκέπτης είναι και το Kunstmuseum Liechtenstein, ένα σύνθετο […]
Ένα μοντέρνο κτήριο του 2005, που το σχήμα του θυμίζει ιπτάμενο δίσκο. Πρόκειται για το Τσίρκο της Αστάνα. Μπροστά του σχηματίζεται μια πλατεία, στη μέση της οποίας βρίσκεται ένα μουσικό σιντριβάνι.
Ένα υπερυψωμένο χρυσό άγαλμα στο κέντρο του, τριγυρισμένο από αγάλματα ζώων, δίνει ύφος και χαρακτήρα. Παριστάνει έναν ακροβάτη να ισορροπεί πάνω σε ένα μονόκυκλο, ένα αντνακολάβιμ, όπως ονομάζουν οι ντόπιοι το ποδήλατο με μία ρόδα, κρατώντας στο δεξί του χέρι μια ανοιχτή ομπρέλα. Τον ακροβάτη πλαισιώνουν δέκα χαριτωμένα αγάλματα. Μια φώκια που ισορροπεί στη μουσούδα της μια μπάλα, μια τίγρη που πηδάει μέσα από ένα φλεγόμενο στεφάνι, ένας μασίστας που σηκώνει βάρη, μια αρκούδα που παίζει μπαντονεόν, ένας ελέφαντας με σηκωμένο το αριστερό μπροστινό του πόδι και το πίσω δεξί τηρώντας σταθερή ισορροπία, μια ακροβάτιδα με στεφάνια σε χέρια και πόδια, ένας ιπποπόταμος φορώντας ολόσωμο μαγιό με τιράντες και ημίψηλο καπέλο που κάνει ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες, ένας κόκορας στη ράχη ενός γαϊδάρου, ένας φλαουτίστας με τραγιάσκα και έναν μικρό πιγκουίνο στον δεξί του ώμο και ένας αετός με ανοιχτά τα φτερά του πάνω στην πίσω καμπούρα μιας βακτριανής καμήλας.
– «Είμαι μόλις 40 χρόνων, αλλά είμαι και εγώ ένας χιμπακούσα». – «Χιμπακούσα; Δηλαδή;». – «Χιμπακούσα ονομάζονται όσοι επέζησαν της ατομικής βόμβας, περνώντας το υπόλοιπο της ζωής τους με τα τραύματα, τα […]