Η κουλτούρα του ψαριού στο Μαλέ

Η οικονομία της χώρας έχει ως δεύτερη πηγή πλουτισμού, μετά τον τουρισμό, την αλιεία, ενώ η βιομηχανία ψαριού απασχολεί περίπου τον μισό πληθυσμό της. Κυρίως πλουτίζει από τον τόννο, που δεν τον κονσερβοποιεί μόνο αλλά τον επεξεργάζεται και για παρασκευή συμπληρωμάτων διατροφής. Αλλά και ο τουρισμός αυτού του αρχιπελάγους με τις 26 ατόλες και τις 1.192 νησίδες, από τις οποίες οι 250 είναι κατοικήσιμες, έχει και αυτός ωφεληθεί από το ψάρεμα, καθώς τα λεγόμενα “fishing resorts” γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή.

Η Διδώ του Μποντνάθ και το Ισοπεριμετρικό Θεώρημα

Φθάνοντας η πριγκίπισσα της Καρχηδόνας Διδώ στις ακτές της Αφρικής μετά τον θάνατο του συζύγου της, συμφώνησε με τον τοπικό βασιλιά Ιάρβα να πάρει τόση έκταση όση θα περικλειόταν από το δέρμα ενός βοδιού. Η Διδώ έκοψε το τομάρι σε πολύ στενές λωρίδες και, ενώνοντας τη μία με την άλλη, περικύκλωσε τόσο χώρο ώστε της έφθασε να χτίσει την Καρχηδόνα και την ακρόπολή της, τη Βύρσα, από τη λέξη «βύρσος», που σημαίνει δέρμα και τομάρι. Έτσι λοιπόν, γνωρίζοντας πρακτικά και η Κάνγκμα το ισοπεριμετρικό θεώρημα, έκοψε το δέρμα του βοδιού σε πολύ λεπτές λωρίδες, τις έδεσε μεταξύ τους και κατάφερε να αποκτήσει ένα τεράστιο κομμάτι γης σε σχήμα κύκλου και να χτίσει τον ναό του Βούδα στο Νεπάλ. Το ισοπεριμετρικό θεώρημα είναι αυτό που αναφέρει ότι από όλα τα επίπεδα σχήματα με σταθερή περίμετρο, ο κύκλος έχει το μέγιστο εμβαδόν και αντίστοιχα από όλα τα επίπεδα σχήματα με σταθερό εμβαδόν, ο κύκλος απαιτεί την ελάχιστη περίμετρο.

Το Τρινιδάδ των Ιησουιτών

Μία από τις περιφημότερες, και από τις τελευταίες ρεντουσιόνες, περιοχές όπου ασκείται συστηματικός προσηλυτισμός των Γκουαρανί και όπου οι τελευταίοι ζουν σε καθεστώς κοινοκτημοσύνης.ς που χτίζονται πέριξ του ποταμού Παρανά, κάπου δηλαδή στον παραγουανικό Νότο και τον αργεντίνικο Βορρά, είναι και η Σαντινίσιμα Τρινιδάδ ντε Παρανά, η οποία ιδρύεται το 1706. Οι Ιησουίτες όμως δεν θα μακροημερεύσουν στην περιοχή. Το 1767 θα εκδιωχθούν και οι έποικοι θα εξοντώσουν τους ιθαγενείς, θα λεηλατήσουν τις φάρμες και θα αρπάξουν τα κοπάδια τους.

Στον Πύργο Νεμπόισα του Βελιγραδίου

Στον δεξιό τοίχο μπαίνοντας κρέμεται μια επιτοίχια μπρούτζινη επιγραφή που γράφει με ελληνικά κεφαλαία «ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ 1757 – 1798» και από κάτω με μικρά γράμματα αναφέρεται στον ρόλο του στην εθνική αφύπνιση των Ελλήνων, στον διά στραγγαλισμού θάνατό του από τους Οθωμανούς και στους Έλληνες συντρόφους του. Πιο δίπλα κρέμονται μερικοί χάρτες και ένας τεράστιος ξύλινος σταυρός. Αμέσως μετά, απέναντι από το γραφείο υποδοχής, εισιτηρίων και αναμνηστικών, ξεκινά η σκάλα που οδηγεί στους πάνω ορόφους, σε ένα πλήθος ενδιαφερουσών πληροφοριών που εκτίθενται και σε παράθυρα σκαλισμένα στους τοίχους, τα οποία προσφέρουν μια καταπληκτική θέα.

Η γαλήνια λαοτινή πρωτεύουσα στην όχθη του Μεκόγκ

Η Βιεντιάν φαίνεται καθαρή, ήσυχη, με χαμηλά σπίτια, μπουλβάρ, αξιοσημείωτης αισθητικής ναούς, ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, η οποία αντανακλά τις επιρροές που δέχθηκε από Γαλλία μέχρι Κίνα, και πράσινο. Η ονομασία της, που θα πει «πόλη του σανταλόξυλου», μου φαίνεται ταιριαστή για μια χαριτωμένη και συμπαθητική πόλη με μυστηριακή αύρα.

Στην παλιά πρωτεύουσα της Σρι Λάνκα

Η συμπρωτεύουσα της Σρι Λάνκα είναι μια πραγματικά πολυπολιτισμική πόλη. Ένας στους τρεις είναι Βουδιστής, ένας στους τρεις Μουσουλμάνος και το υπόλοιπο ένα τρίτο μειονότητες, κυρίως Ινδουιστών, αλλά και Καθολικών. Φυλετικά και εθνοτικά εδώ ζουν Σιναλέζοι, Ταμίλ και πολλές μειονότητες με τις δικές τους γλώσσες και έθιμα. Και πλήθος τα αξιοθέατα. Το Εθνικό Μουσείο, το εντυπωσιακό κτίριο του οποίου χτίστηκε τον 19ο αιώνα μέσα σε ένα καταπράσινο πάρκο, το Παρωκεάνιο πάρκο, ο σιδηροδρομικός σταθμός, ο ναός του Σρι Σιβασουμπραμανίγια Σουάμυ, και ο βουδιστικός ναός Γκανγκαραμάγια, ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός στο Κολόμπο.

Μια πόλη γεωργιανής εποχής στην Τασμανία

Το Ρίτσμοντ συμπυκνώνει την ιστορία της Τασμανίας διατηρώντας ταυτόχρονα σχεδόν αναλλοίωτη την αισθητική του 19ου αιώνος. Εδώ βρίσκεται και η παλαιότερη ανέπαφη φυλακή της Αυστραλίας η οποία χτίστηκε το 1825, ενώ τα αξιοθέατα συμπληρώνουν η περίφημη γέφυρα που από το 2005 αποτελεί εθνικό μνημείο, ως η παλαιότερη και μεγαλύτερη πέτρινη τοξωτή γέφυρα της Αυστραλίας, ο καθολικός ναός του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού, η παλαιότερη ρωμαιοκαθολική εν λειτουργία εκκλησία της Αυστραλίας το δικαστήριο, το νεκροταφείο και υπέροχα ιδιωτικά κτήρια.

Πάρκο Ουένο: Μικρογραφία της ιαπωνικής φύσης, παράδοσης και Ιστορίας

Το μεγαλύτερο πάρκο στο Τόκυο με τις 800 ανθισμένες κερασιές, μουσεία και τη σύγχρονη καθημερινότητα. Κυριότερος προορισμός όσων ξένων επισκέπτονται το Ουένο είναι το Εθνικό Μουσείο του Τόκυο, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.

Μυανμάρ / Στην μεγαλύτερη και παλαιότερη ξύλινη γέφυρα του κόσμου

Το 1851 εγκαινιάζεται στην Αμαραπούρα της Βιρμανίας η μήκους 1.209 μέτρων Ου Μπέιν, κατασκευασμένη εκ ολοκλήρου από τηκ, η οποία θα παραμείνει και στον 21ο αιώνα η μεγαλύτερη ξύλινη γέφυρα του κόσμου. Η κατασκευή, με κυρτό σχήμα στη μέση για να αντιστέκεται στον αέρα και το νερό, θα απαιτήσει 984 ξύλινους πασσάλους και χιλιάδες ξύλινες παλέτες.

Ροσίνια: Στη μεγαλύτερη φαβέλα της Βραζιλίας

Η φαβέλα Λα Ροσίνια, μία από τις φτωχότερες της χώρας, βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολυτελείς συνοικίες του Ρίο ντε Ζανέιρο, το Σάο Κονράντο με νάιτ κλαμπ, malls, γήπεδο γκολφ και λέσχες πλουσίων, και την Γκάβεα των διανοούμενων, των πανεπιστημίων, των σταρ και των μποέμ καλλιτεχνών .Από εδώ, στον Νότο του Ρίο, η παραλία απέχει μόλις 1 χιλιόμετρο. Παρά όμως αυτή την εγγύτητα και την γειτνίαση με δύο αστικές συνοικίες, οι Καριόκα, όπως ονομάζονται οι κάτοικοι του Ρίο (αν και επισήμως ονομάζονται «Φλουμινένσε», όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι της πολιτείας), αποφεύγουν επιμελώς να περάσουν από εδώ. Κι αν το κάνουν, συνήθως δεν έρχονται για «νόμιμη» δραστηριότητα.