Τι μπορεί να κάνει ένας πολιτικός για δείξει ότι παράγει έργο…
Η παρακάτω είδηση είναι πέρα για πέρα αληθινή:
Ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης εισηγείται απλοποίηση της ελληνικής γραφής με επιστολή του προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου και την οποία κοινοποίησε και στους Έλληνες ευρωβουλευτές. Τι προτείνει στην επιστολή του ο κ. Ματσάκης (ή καλύτερα ο κίριοσ Μάριοσ Ματσάκις); Προτείνει λοιπόν τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν αφού μελετήσουν το θέμα να υποβάλουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό και την απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής υποβάλει κάποιες προτάσεις οι οποίες εισηγούνται μεταξύ άλλων και τα εξής:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα «η» και «υ» και να αντικατασταθούν από το γράμμα «ι».
2. Να καταργηθεί το γράμμα «ω» και να αντικατασταθεί από το γράμμα «ο».
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: «ε» αντί «αι», «ι» αντί «ει», «ι» αντί «οι», «ι» αντί «υι» «αβ» αντί «αυ» και «εβ» αντί «ευ»!
4. Να καταργηθεί η χρήση του «γγ» και να αντικατασταθεί από το «γκ».
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα «ς» και να αντικατασταθεί από το γράμμα «σ».
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ο .ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν , ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το «ου»).
Ο κίριοσ Μάριοσ Ματσάκισ υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής «καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας».
Μπράβο κίριε Ματσάκι! Τέτιουσ Έλλινεσ χριαζόμαστε!
Κατηγορίες:ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ, ΚΥΠΡΟΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, Uncategorized
Than Pan 
Να πις στον εβροβουλεφτή Ματσάκι ότι η γλόσα μπορί να απλοπιιθί καλίτερα με την προτασι Ζολοτα που μίλισε στη σίνοδο του ΔΝΤ το 1959 στα αγκλικά με ελινικές λέξις και τον κατάλαβαν όλι.
Ασε που θα διεφκολινθουν και ι άγκλι να γράφουν στα pc τους.
Αυτός ο κύριος είναι πραγματικά απερίγραπτος!
Όσα περισσότερα μαθαίνεις για το άτομό του, τόσο περισσότερο εκνευρίζεσαι!
Όταν έπρεπε να πάει στρατό, στα μαύρα χρόνια 73-74 δηλαδή, το έσκασε για την Αγγλία. Γύρισε ως ιατροδικαστής, έγινε βουλευτής χάρη στον χαζοκόσμο που πιστεύει ότι η μόρφωση=καλλιέργεια και από τότε δεν σταμάτησε λεπτό να προκαλεί.
Πήγε στον στρατό και έκανε ολόκληρο πόλεμο (στον πραγματικό πόλεμο είπαμε, κρυβόταν στην Αγγλία) για να περάσει «η μουστάκα»! Τα κατάφερε φυσικά, αφού ήταν ο Ματσάκης!
Παίζει τον ήρωα βάζοντας τα πότε με τους Άγγλους, πότε με τους Τούρκους και πότε απλά με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πραγματικά, δεν σοκάρομαι από τη συγκεκριμένη είδηση που αναφέρεις! Ανήκει στο στυ(ι)λάκι του.
Ελπίζω να μην επιτραπεί ένα τέτοιο ζήτημα! Ούτε καν για αστείο!
Μας σκοτώνουν αρκετά τα greeklish!
@ monahikoslikos:
παραθέτω τους λόγους του Ξ. Ζολώτα προν γνώσι των κάθε…Ματσάκισ:
Πρώτος λόγος, 26 Σεπτεμβρίου 1957
«Kyrie,
Ι eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed
and synthesized.
Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.
I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia».
Δεύτερος λόγος: 2 Οκτωβρίου 1959
«Kyrie,
It is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it through their tactics and
practices.
Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.
Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists.
Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.
Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer
are halcyonic.
The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. I sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers».
Δεν ξέρω αν έχω γεροντοκοριάσει, αλλά από τον Ζολώτα να φτάνουμε στον κάθε… Μαυτσάκισ, σημαίνει πως δεν πάμε καθόλου καλά!
@ thalassamov,
η πιο εκνευριστική δήλωση που έχει κάνει αυτός ο κίριοσ Μάριοσ Ματσάκισ, ήταν τότε που σε συνέντευξή του είχε πει πως όταν επέστρεψε από την Κύπρο την βρήκε να είναι… «50 χρόνια πίσω» (μου θύμισε αυτό το… «εμείς στο Μανχέιτεν, γιου νόυ, δε στέητς…» που λένε και κάτι ¨»μπρούκληδες» όταν γυρίζουν μετά από κάποια χρόνια στην Ελλάδα).
Τώρα αυτά με το μποϊκοτάζ των αγγλικών προϊόντων που είχε ζητήσει, είναι γνωστό σε ποιό κοινό απευθύνεται…
Πάντως, δεν νομίζω πως θα πάρουν στα σοβαρ άτην πρότασή του.
Εκτός αν…ποτέ δεν ξέρεις…
Αποκάλυψη τώρα.
Πανδώρα και Καπλάνι,παρουσιάζουν μιά κινηματογραφική ιστορία ως πραγματικότητα για να αποδείξουν τον…ρατσισμό των Ελλήνων.
Σημειωτεόν ότι η ταινία ήταν Γερμανική και είχε γυριστεί το 1993
Προπαγάνδα αντί δημοσιογραφίας,για να εξυπηρετηθούν ποιοί σκοποί;
@ theodore,
Τι να πω για την Πανδώρα; Ότι είναι μια κοινή απατεώνισα και αντιγραφέας; Εγώ προσωπικά έχω στείλει mail στη διεύθυνση της εφημερίδας της,στον Ψυχάρη το ίδιο, επισυνάπτοντας κείμενό μου το οποίο το παρουσίασε για δικό της σχεδόν αυτούσιο. Βέβαια, κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, αλλά με τέτοια ΕΣΗΕΑ όπως λες τι να περιμένεις; Αλητεία και μόνο αλητεία…
Μόλις πριν λίγες ώρες, μέλη της Ένωσης Τέως Βουλευτών – Ευρωβουλευτών εξέφρασαν, μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα «Προστασία της ελληνικής γλώσσας» που διοργάνωσε η ένωση στην κεντρική βιβλιοθήκη του δήμου Θεσσαλονίκης, την ανησυχία τους για την κακοποίηση της γλώσσας.
Η άγνοια και η αδιαφορία είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπισημίου Θεσσαλονίκης Δημήτρη Λυπουρλή,ο οποίος και πρότεινε την πρόσληψη ειδικού προσωπικού από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, καθώς και την διδασκαλία στα σχολεία από καθηγητές καταρτισμένους στη νεοελληνική.
Ο ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, Χρίστος Τσολάκης είπε στην ομιλία του ότι η γλώσσα απειλείται από εμάς τους ίδιους και κατά συνέπεια εμείς μπορούμε να την προστατεύσουμε εάν την εμβαθύνουμε και την καλλιεργούμε.
Την εκτίμηση ότι η ελληνική δεν απειλείται από «γλωσσικό θάνατο» διατύπωσε ο διευθυντής του «Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη», Γεώργιος Παπαθανασίου, καθώς διαθέτει 11 εκατομμύρια ομιλητές και είναι η επίσημη γλώσσα δύο κρατών. Όπως είπε, η γλώσσες δεν φθείρονται, δεν αλλοιώνονται, αλλάζουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες.
Τη δημιουργία ανεξάρτητης αρχής για την προστασία της ελληνικής γλώσσας πρότεινε ο Δρ. Οικονομικών Επιστημών, τέως υπουργός, Παναγιώτης Μποκοβός ο οποίος και υπογράμμισε ότι η γλώσσα κακοποιείται από το αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και από τα ΜΜΕ!
εκπληκτικό άρθρο, εκπληκτικότερα τα σχόλια.
12 χρόνια μετά την ίδρυση του ΔΝΤ ένας αστός πολιτικός ελληνίζει, ενώ σήμερα 62 χρόνια μετά, μια μεγάλη μερίδα της αριστεράς αγγλομαϊμουδίζει.
Αμφιβάλω, αν οι σημερινοί μανατζαραίοι του Χάρβαντ, αυτοί δηλαδή που κυριώς παίρνουν θέσεις εκεί, θα καταλάβαιναν τον λόγο του Ζολώτα.
Οι γλώσσες φτωχαίνουν παντού και πολλές χιλιάδες πεθαίνουν, όπως εξαφανίζονται τα είδη της γήϊνης χλωρίδας και πανίδας λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Ενας Γερμανός διανοούμενος επισήμανε τον ευνουχισμό που υφίστανται οι σημερινοι επιστημονες που πρέπει να δημοσιεύουν στην αγγλική και όχι στη μητρική τους!
Τελικά, ο Οργουελ ήταν παρα πολύ μπροστά όταν συνέδεε την φτώχεια της γλώσσας με την απολυταρχία και τον πνευματικό εξανδραποδισμό.
Εμένα με νευριάζουν και τα διάφορα Σεξπιρ, Γκετε, ρελέ, αντι για τα ορθά Σαίξπηρ, Γκαίτε, ρελαί κλπ. κλπ. Η σωστή ορθογραφία φανερώνει τη ρίζα της λέξης και της ιστορία της. Να τη η λέξη η απαγορευτική για τον σημερινό αριστερό της πλάκας: ι σ τ ο ρ ί α! Ολα εκεί στοχεύουν!
Στη διαγραφη της.
Στη γερμανία εξαφανίζονται τα σπουργίτια και εδώ στη Βελγία που βρίσκομαι για λίγο, μόνο κοράκια και περιστέρια βλέπω. Αρα προς τι να υπάρχουν λέξεις όπως κοκκινολεμης, καναρίνι, αηδόνι, χελιδόνι, κολιμπρί, αητός, αλκυώνη, πελαργός, κλπ. (κρίμα που δεν είμαι ορνιθολόγος)
Κίσσες και Καρακάξες θα απομείνουν!
Ο κόσμος φτωχαίνει ή καλλίτερα φυλλοροεί……..
Τι θλίψη, μα την αλήθεια
(συν τοις άλλοις είμαι και ανορθόγραφη, σορρυ)
Kαλημέρα Αngeta!
Ο Ζολώτας ήταν πράγματι ένας «αστός» όπως γράφεις, χαρακτηρισμός όμως ιδιαίτερα τιμητικός σε μία εποχή (κυρίως κατά την περίοδο του Μεταξά αλλά και την μετεμφυλιακή Ελλάδα) κατά την οποία κομπλεξικά ανθρωπάρια με μόνο εφόδιο την «εθνικοφροσύνη» είχαν πάρει τα πόστα στα πανεπιστήμια. Ο Ζολώτας και ελάχιστοι ακόμη καθηγητές ανήκαν στις εξαιρέσεις που σέβονταν τους φοιτητές και αρνήθηκαν αν γίνουν υμνητές του καθεστώτος.
Όσο για τους γραφικούς πολιτικούς με τα αιτήματα για μποϊκοτάζ προϊόντων όπως έκανε ο (ελλινο-)κίπριοσ εβροβουλεφτίσ κύριοσ Μάριοσ Μουτσάκισ για τα αγγλικλά προϊόντα κι όλα αυτά τα ευτράπελα που θυμίζουν υπανάπτυκτες κοινωνίες, απλώς να υπενθυμίσω πως η πλέον αντιβρετανική απόφαση που ελήφθη στην Ελλάδα που οφειλόιταν και σε λόγους εθνικης υπερηφανειας, ήταν η πρωτοβουλία του Ξενοφώντος Ζολώτα να αππαλλαγεί η χώρα από το άγος της χρυσής λιρας που παρέμενε ανεπισήμως το νόμισμα της χώρας για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο…
Μια και μιλάμε για τη γλώσσα μας, αν δεν βαριέσαι δες το ποστ μου
http://ange-ta.blogspot.com/2007/05/les-vents-tsiens-des-grecs.html
σαν παράδειγμα, του τι κάνουμε σήμερα με τα ελληνικά!
Καλησπέρα angeta!
Διαπιστώνω συχνά ως αιτίες για τέτοιου είδους φαινόμενα τα οποία περιγράφεις:
1. Την «ανεπάρκεια» των μεταφραστών (π.χ. τη φράση «let’s greet our saviour» -ας υποδεχτούμε τον σωτήρα μας- να έχει μεφραστεί… «ας υποδεχτούμε τον Σαβιούρ»)!
2. Την έλλειψη γενικότερης παιδείας η οποία θα βοηθούσε στη μετάφραση (λ.χ. όχι λίγες φορές, θηλυκοί χαρακτήρες αποδίδονται με αρσενικό γένος).
3. Τη λεξιπενία των μεταφραστών(όπως καταμαρτυρεί λ.χ. η συχνή επανάληψη βοηθητικών ρημάτων, στερεότυπων φράσεων, κ.λπ.).
Βεβαίως, αυτές οι παρατηρήσεις δεν αφορούν μόνο τους μεταφραστές, αλλά και σχεδόν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, μεδέ συγγραφέων, δημοσιογράφων, πολιτικών, κ.λπ., εξαιρουμένων, στους κόλπους των οποίων επικρατεί αγραμματοσύνη (να ξεχάσουμε π.χ. αυτό το «τρισήμισυ χρόνια» που επαναλάμβαναν πριν τις περασμένες εκλογές καθ΄ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδους αρχηγοί κομμάτων, υποψήφιοι, δημοσιογράφοι, κ.λπ. ή το «ο σωρός της κυρίας Μερκούρη έρχεται αύριο στην Ελλάδα» από τον τον πιο προβεβλημένο τα τελευταία χρόνια Έλληνα δημοσιογράφο;).
Η ελληνική ήταν και θα παραμείνει γλώσσα για ολίγους καλλιεργημένους, με παιδεία και εραστές του πνεύματος εντός και εκτός Ελλάδος. Οι απαίδευτοι θα ομιλούν ανάλογα την εποχή, τούρκικα, αρβανίτικα, Greenglish, ιμιτασιόν αμερικάνικα, ιμιτασιόν γαλλικά, κ.λπ. και θα έχουν τη μουσική, τη «λογοτεχνία», τα ενδιαφέροντα και τον πολιτισμό που τους αρμόζει…
Όταν οι υπολογιστές είχαν μπει για τα καλά στη ζωή της αμερικανικής δημοσιογραφίας, oι Τimes της Νέας Υόρκης διαπίστωσαν κάτι πολύ ενδιαφέρον σε ειδική έρευνα που είχαν χρυσοπληρώσει. Ορισμένοι αρθρογράφοι είχαν αρχίσει να «χάνουν» το προσωπικό τους ύφος. Φυσικά επιστρατεύτηκαν ψυχολόγοι, ψυχίατροι, κοινωνιολογόγοι και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς για να καταλήξουν όλοι στο συμπέρασμα ότι «Η ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ ΣΚΟΤΏΝΕΙ … ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΤΗΤΑ του γραπτού λόγου». Ο τρόπος γραφής επιδρά στη διατύπωση της σκέψης, υπό προϋποθέσεις βέβαια. Αν μεταφέρουμε αυτό το τόσο απλόϊκό παράδειγμα και το συνδυάσουμε με τις έρευνες για τις επιδράσεις των αρχαιότερων γλωσσών ( και τα ελληνικά σε αυτές) στη χάραξη κάθε αυλακιάς στον εγκέφαλο τότε σίγουρα θα βγάλουμε «όμορφα» συμπεράσματα για το που οδηγούμαστε όταν χωρίς κόπο λέμε άσε μωρέ τι τα θέλουμε τα πολλά «ι» μας δυσκολεύουν τη ζωή. Η ομογενοποίηση στην υπηρεσία της εξαφάνισης της «βιοποικιλότητας» της σκέψης. Άντε και καλά σαράντα, για τους οπαδούς ανάλογων απόψεων. Και δεν είναι λίγοι.
@ Xosrois,
σε αυτούς τους αγράμματους δεν αξίζει καν να τους απευθύνεις το λόγο ούτε να χαραμίσεις επιχειρήματα. Τί να απαντήσει δηλαδή ο εβροβουλεφτίσ κίριοσ Μάριοσ Ματσάκισ αν του μιλήσεις για τον Λουκιανό και τη Δίκη Συμφώνων (τοῦ Σίγμα πρὸς τὸ Ταῦ ὑπὸ τοῖς ἑπτὰ φωνήεσιν) ή τον λόγο για τον οποίο ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης επέλεξε το «Ελύτης» χρησιμοποιώντας το γράμμα «υ» αντί λ.χ. του «ι» στο ψευδώνυμό του… Μαργαριτάρια σε γουρούνια θα χαράμιζες…
λοιπόν, κάποιος είχε έναν τέτοιο φοιτητή στη φιλοσοφική σχολή πανεπιστημίου αθηνών. ο φοιτητής έγραφε: ‘ι άνθροπι ίνε, προσέφχοντε, κιριακί’ κλπ.
ο τύπος τον βαθμολόγισε με τέσσερα. όχι μόνο για τις ασυναρτησίες που έγραφε, αλλά και για το γεγονός πως σε κανένα πανεπιστήμιο κάποιος που γράφει τόσο ανορθόγραφα δεν παίρνει πτυχίο από φιλοσοφική σχολή.
το παιδί αντέδρασε λέγοντας: μα οι άλλο με περνάνε.
να τον στίλουμε στον βελζεβουλεφτί. σε ποιο δέντρο μένει;
@ eleni
Σε ποιό δέντρο μένει, έ;
Ο ίδιος νομίζει πως μένει σε μπανανία.
Οι άλλοι λένε σε μπανανιά (μαζί με τους πιθήκους)!