Than Pan

Τον 8ο αιώνα οι Κιμμέριοι εγκατέλειψαν την στέπα της Κριμαίας και έφτασαν μέχρι της Αρμενία. Ήταν αυτοί που ονόμασαν Γκιουμρί την πόλη που Ασσύριοι ανέφεραν ως Κουμαΐρι. Έκτοτε κατακτήθηκε από Πέρσες, Άραβες, Βυζαντινούς, Οθωμανούς και τέλος από τους Ρώσους με τις αλλαγές του ονόματος της πόλεως να καταμαρτυρούν τις ταραγμένες ιστορικές περιόδους όχι μόνο της πόλεως, αλλά και ολόκληρης της Αρμενίας. Όπως για παράδειγμα όταν ο τσάρος Νικόλαος μετονόμασε το 1837 την πόλη σε Αλεξανδρόπολη προς τιμήν της συζύγου του Σαρλότ της Πρωσσίας, η οποία όταν ασπάστηκε το ρωσικό ορθόδοξο δόγμα πήρε το όνομα Αλεξάνδρα Φιοντόροβνα. Το 1924, επί σοβιετικής περιόδου, η γενέτειρα πόλη του Γιούρι Ιβάνοβιτς Γκουρτζίεφ ή Γεώργιου Γεωργιάδη πήρε το όνομα του Λένιν και μετονομάστηκε σε Λενινακάν, για να πάρει μετά την ανεξαρτησία της χώρας πρώτα το όνομα Κουμαΐρι το 1990 και τελικά Γκιουμρί το 1992.

Πολλοί ταξιδιώτες έχουν χαρακτηρίσει την Αρεκίπα ως μία από τις πόλεις με τις ωραιότερες Πλάσας Ντε Άρμας που έχουν δει, όχι μόνο του Περού, αλλά ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής και σίγουρα θα ήταν ονομαστή αν δεν ήταν ταυτόχρονα και από τις μικρότερες. Δημιουργήθηκε μαζί με την πόλη το 1540 και τα κτήριά της συνδυάζουν εξαιρετικά στοιχεία από διαφορετικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Νεογοτθικό χρώμα, νεοαναγεννησιακό, αποικιακό, με τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά να είναι η μητρόπολη, οι κιονοστοιχίες και καμάρες των στεγασμένων πεζοδρομίων στις τρεις πλευρές της πλατείας, εκτός δηλαδή εκείνης της μητρόπολης, και το κομψό κεντρικό σιντριβάνι με το γκαζόν ολόγυρα.

1563. Ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος Β’, ο επονομαζόμενος «Συνετός», δωρίζει στον νεοδιορισθέντα καθολικό επίσκοπο της Κομαγιάγουα, Χερόνιμο δε Κορέγια, ένα μηχανικό ρολόι που είχε τοποθετηθεί στην Αλάμπρα, το ανάκτορο των Μαυριτανών στο εμιράτο της Γρανάδα. Λέγεται ότι το ρολόι αυτό κατασκευάστηκε από Άραβες το 1100. Κάποιοι άλλοι πάλι θα το χρονολογήσουν από το 1374. Το ρολόι αυτό θα τοποθετηθεί εν τέλει το 1586 στον καθεδρικό ναό της πόλης, την Μερσέδ. Θεωρείται το δεύτερο αρχαιότερο ρολόι σε λειτουργία στον κόσμο, αν και με βάση τις χρονολογίες μάλλον είναι το παλαιότερο.

Στο β΄ ήμισυ του 19ου αιώνος η Βομβάη αναδείχθηκε ως μια ραγδαίως αναπτυσσόμενη πόλη, χάρη σε δύο συγκυρίες: αφενός τον Αμερικανικό Εμφύλιο του 1861 – 1864, που την κατέστησε διεθνές κέντρο εμπορίας βάμβακος, και αφετέρου το άνοιγμα του Σουέζ το 1869, που την ανέδειξε σε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Αραβικής Θάλασσας. Τότε χτίστηκαν πολλά κτήρια, μέγαρα και γραφεία που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες ενός ανερχόμενου διεθνούς εμπορικού κέντρου. Αυτός ο συνδυασμός χρόνου, χώρου, κλίματος και ιστορίας μαζί με τα ουκ ολίγα γοτθικά βικτωριανά κτήρια από την εποχή της αγγλικής αποικιοκρατίας συνθέτει ένα μοναδικό στον κόσμο «τροπικό γκόθικ».

Από το Μπαλασαγκούν των κοσμοπολιτών Σογδιανών, κάποτε πρωτεύουσα ενός βασιλείου που εκτεινόταν από την Κίνα μέχρι την Αράλη, μέρος που κάποτε το περνούσαν για κέντρο του κόσμου , και από όπου πέρασαν χιλιάδες έμποροι ακολουθώντας τον Δρόμο του Μεταξιού, ελάχιστα απέμειναν. Σήμερα δεν είναι ούτε καν ένα μεγάλο χωριό. Διασώσονται μάρτυρες ενός ένδοξου πορελθόντος τα επιτύμβια μπαλμπάλ, πάνω στα ταφικά κουργκάν, ο πύργος Μπουράνα και ο θρύλος της πριγκίπισσας Μονάρα,

Το Ατυράου είναι η μία από τις δύο πόλεις οι οποίες ανήκουν ταυτόχρονα σε δύο ηπείρους, και οι δύο μοιρασμένες σε Ευρώπη και Ασία. Η άλλη, η πιο γνωστή, είναι η Κωνσταντινούπολη. Λιγότερο γνωστό όμως είναι το Ατυράου στο δυτικό Καζακστάν, το οποίο διασχίζει ο Ουράλης ποταμός, φυσικό σύνορο -όπως και τα Ουράλια- Ασίας και Ευρώπης. Έτσι, καθώς περνά ο Ουράλης μέσα από το Καζακστάν, η τέως και η νυν πρωτεύουσα της χώρας Αστάνα και Αλμάτυ -ή Άλμα Άτα, όπως ήταν παλαιότερα γνωστή- ανήκουν γεωγραφικά στην Ασία, το Ουράλσκ και το Τσαπάεφ στα δυτικά στην Ευρώπη, και το Ατυράου και στις δύο ηπείρους. Μετά από λίγες ώρες περπάτημα διαπίστωσα πως η πόλη δεν είναι απλώς διχοτομημένη, αλλά και διαιρεμένη σε τεταρτημόρια. Εκτός του διαχωρισμού σε ευρωπαϊκό Ατυράου δυτικά και ασιατικό ανατολικά, χωρίζεται και σε Βορρά – Νότο, διάκριση που δεν είναι ορατή με πρώτη ματιά, κι αυτό της προσδίδει μια κρυφή γοητεία. Το βορειοδυτικό και το βορειοανατολικό Ατυράου διατηρούν την παλιά φυσιογνωμία, ενώ το νότιο είναι πιο σύγχρονο.

Με την κατασκευή του φράγματος του Ασουάν πλημμυρίζουν εδάφη της Κάτω Νουβίας και 120.000 Αιγύπτιοι και Σουδανοί ξεσπιτώνονται. Θα κινδυνεύσουν 22 αρχαιολογικοί τόποι και μνημεία,τα οποία το 1967 θα μεταφερθούν σε ασφαλή μέρη. Ένα από αυτά είναι και ο αφιερωμένος στον θεό Άμμωνα ναός του Δεβόδ στις όχθες του Νείλου, ο οποίος μεταφέρεται δια θαλάσσης στην Μαδρίτη και ξαναστήνεται το 1968 στο Πάρκο της Δύσεως.