Ημέρα: 23 Οκτωβρίου 2021

Κάννες / Κτήρια «ντυμένα» με την ιστορία του κινηματογράφου

Στην τεράστια τοιχογραφία του σταθμού των Καννών, η Μέριλυν Μονρό και ο Υβ Μοντάν στην μουσική κωμωδία «Let’s Make Love», ο Ρότζερ Ράμπιτ και η Τζέσικα Ράμπιτ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και Λωρήν Μπακώλ με τα κοστούμια που φορούσαν ως Φίλιπ Μάρλοου και Βίβιαν Ράτλετζ στο νουάρ αριστούργημα «Ο Μεγάλος Ύπνος», ο Πωλ Νιούμαν και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο «Κεντρί» που το 1974 απέσπασε 7 Όσκαρ, και τα ρομπότ από την «Περιπέτεια στο Διάστημα». Ταρζάν και Τζαίην παρέα με την Τσίτα σκαρφαλωμένοι στα κεραμίδια του σταθού, και στα μπαλκόνια Καίητ Γουίνσλετ και Λεονάρντο Ντι Κάπριο από τον Τιτανικό, Σιντ Καρίς και Φρεντ Ασταίρ από το θρυλικό χορευτικό νούμερο του «The Girl Hunt Ballet» του μιούζικαλ του 1953 «The Bandwagon», Μπάτμαν και Τζόκερ όπως τον ενσάρκωσε ο Τζακ Νίκολσον, Μπουρβίλ και Λουί ντε Φυνές, Σταν Λώρελ και Όλιβερ Χάρντυ. Ο Χάρολντ Λόυντ να κρέμεται από το ρολόι του ουρανοξύστη, το ζευγάρι του «Γατόπαρδου» του Λουκίνο Βισκόντι, ο Αλαίν Ντελόν ως Τανκρέντι Ντι Φαλκονέρι και η Κλαούντια Καρντινάλε στον ρόλο της Αντζέλικα. Νουάρ και Μίκυ Μάους. Όλα τα είδη κινηματογράφου σε μια ιστορία 100 χρόνων αποτυπωμένη στην πρόσοψη ενός κτηρίου. Σε άλλα κτήρια ο Ζακ Τατί ως Monsieur Hulot, βγαλμένος από  το «Mon Oncle» του 1958, ο Μπάστερ Κήτον, ο Ζεράρ Φιλίπ ως Φανφάν λα Τουλίπ. Αν μη τι άλλο οι Γάλλοι ξέρουν και να σέβονται και να τιμούν και με τα πιο «καθημερινά» μέσα τον πολιτισμό τους.

Στους Κολοσσούς του Μέμνονος

27 π.Χ. Ισχυρός σεισμός καταστρέφει μερικώς τον βόρειο Κολοσσό. Το άνω μέρος καταρρέει και στο κάτω εμφανίζονται ρωγμές. Από την ημέρα αυτή, καθώς ο αέρας θα περνά μέσα από τις ρωγμές, ο Κολοσσός θα αρχίσει να τραγουδάει την αυγή, μία με δύο ώρες προτού ξημερώσει. Το τραγούδι, το οποίο ακούγεται σαν μουσικό φύσημα, όπως θα αναφέρει ο Έλληνας ιστορικός και γεωγράφος Στράβων που θα επισκεφθεί το μέρος επτά χρόνια αργότερα, λέγεται πως γίνεται αντιληπτό κυρίως τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. Πιθανότατα αυτό να διαδόθηκε επειδή τότε πυκνώνουν οι επισκέψεις στα αγάλματα. Η ώρα που ακούγεται το τραγούδι, λίγο πριν το ξημέρωμα, θα εμπνεύσει τη μετονομασία των αγαλμάτων σε «Κολοσσούς του Μέμνονος».
Ο «τραγουδιστής» Μέμνων εμπνέει τον Χένρικ Ίψεν, τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον Τόμας Καρλάιλ, τον Χέγκελ.

Στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ήταν ο ίδιος ο Βαρθολομαίος Ντιάζ που έδωσε την ονομασία «Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος». Παρότι δεν είναι αυτή η πιθανότερη εκδοχή, παραμένει η δημοφιλέστερη. Όπως ευρύτατα διαδεδομένη είναι μια άλλη εντύπωση, αποδεδειγμένα λανθασμένη, πως το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος είναι το νοτιότερο άκρο της Αφρικής. Αυτό δεν ισχύει. Νοτιότερο σημείο της είναι το λιγότερο γνωστό Ακρωτήριο Αγκούλιας, 150 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδος. Τα κύματα που σηκώνει η επικίνδυνη σύζευξη των δύο ρευμάτων είναι η αιτία πολλών ναυαγίων έξω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος. Πολλοί ισχυρίζονται πως εδώ, μεταξύ των δύο ακρωτηρίων, βρίσκονται τα πιο επικίνδυνα νερά στον κόσμο, περισσότερο και από του Ακρωτηρίου Χορν, του βορειότερου σημείου του Περάσματος Ντρέικ μεταξύ Νότιας Αμερικής και Ανταρκτικής, όπου μεταξύ 16ου και 20ού αιώνος θα βυθιστούν περισσότερα από 800 πλοία παρασύροντας στον θάνατο πάνω από 10.000 ναυτικούς.

Σένσο-τζι: Ο παλιότερος ναός του Τόκιο

Μπροστά στον κυρίως ναό υπάρχει ένα κιόσκι. Βάζω ένα κέρμα των 100 γιεν στην υποδοχή του παγκαριού. Παίρνω στα χέρια μου ένα κυλινδρικό κουτί το οποίο περιέχει μικρές ράβδους. Το ανακινώ και αφήνω να βγει μία από αυτές. Αυτή έχει έναν αριθμό σε ιαπωνικά ιδεογράμματα. Ψάχνω να βρω στο κιόσκι το ξύλινο συρτάρι με τα αντίστοιχα ιδεογράμματα. Το ανοίγω και βγάζω το πρώτο ρυζόχαρτο που βρίσκω. Με τη βοήθεια μιας Ιαπωνίδας το μεταφράζω. Η «μεταφράστρια» δείχνει να μην μπορεί να πιστέψει αυτό που διαβάζει. «Ήρθες από κάποιο μακρινό μέρος» γράφει ανάμεσα στα άλλα. Σύμφωνα με την παράδοση, εάν η προφητεία που είναι γραμμένη στο ομικούτζι είναι δυσοίωνη, πρέπει να διπλώσεις το χαρτί και να το αφήσεις είτε σε κάποιο πεύκο είτε σε κάποιο τείχος με μεταλλικά σύρματα μαζί με τα άλλα δυσοίωνα ομικούτζι που βρίσκονται στους χώρους των σιντοϊστικών και των βουδιστικών ναών. Η δοξασία αυτή έχει να κάνει με το ότι και η λέξη «πεύκο» και το ρήμα «περιμένω» προφέρονται, παρότι γράφονται διαφορετικά, «μάτσου». Με τον τρόπο αυτό, η κακοτυχία θα περιμένει τον ερωτώντα στο πεύκο και δεν θα τον ακολουθήσει. Στην περίπτωση που η προφητεία είναι αίσια, τότε έχεις να επιλέξεις είτε να περάσεις το χαρτί σε κάποιο δέντρο, είτε σε καλώδια, για να έχει μεγαλύτερη ισχύ, είτε να το κρατήσεις μαζί σου για γούρι.

Στον καθεδρικό της Λεόν

Με 100 κόρδοβας (3 ευρώ) αγοράζω εισιτήριο στην πίσω πλευρά της εκκλησίας για να ανέβω στην οροφή. Η πρώτη εικόνα που αντικρίζω μετά τα 85 σκαλιά τής στενής κυκλικής σκάλας θυμίζει Ελλάδα. Η ασβεστωμένη οροφή με τον μπλε ουρανό για φόντο παραπέμπει σε Κυκλάδες. Μοναδική διαφορά είναι πως, αντί για το Αιγαίο, στο βάθος απλώνονται τα ηφαίστεια της Νικαράγουα. Κανόνας απαράβατος είναι ο επισκέπτης να μένει ανυπόδητος στην ασβεστωμένη επιφάνεια της οροφής, κάτι που με τον καυτό ήλιο του μεσημεριού δεν είναι και πολύ εύκολο… Δύο Άτλαντες από την πλευρά της πλατείας σηκώνουν τη δοκό από την οποία κρέμεται η καμπάνα της ανεξαρτησίας της Νικαράγουα σε σύνθεση που θυμίζει art nouveau. Η θέα είναι συναρπαστική. Βοηθά και η καθαρή ατμόσφαιρα. Πλήθος πηγαινοέρχεται στην πλατεία με το σιντριβάνι, μικροπωλητές κυνηγούν πελάτες ανάμεσα στους κυριακάτικους περιπατητές, περιστέρια πετούν ολόγυρα. Συνεχίζοντας προς την πίσω πλευρά της ταράτσας, από όπου φαίνονται η αγορά και το Καλβάριο, μετράω 34 μικρούς ασβεστωμένους θόλους. Εντυπωσιακές είναι και οι καμπάνες, οι οποίες έχουν κατασκευαστεί στην Ολλανδία.