Στο Τζίσου Τζίντζ, παλαιότερο ιερό του Κυότο, αφιερωμένο στους θεούς του έρωτα και των σχέσεων, με το εξαγνιστικό νερό, το άγαλμα του θεού Οκουινούσι Νο-Μικότο και τις Κοϊουρανάι Νο-Ίσι, τις τυχερές πέτρες του έρωτα, σταματώ μπροστά σε ένα είδωλο που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Πρόκειται για τον Νταϊκόκου-σάμα, τον Κύριο Νταϊκόκου. Είναι θεότητα που εισήχθη στην Ιαπωνία ως «Νταϊκοκούτεν», φύλακας του Βούδα και του Ντάρμα που σταδιακά έγινε θεότητα και του Σίντο. Αναζητώντας πληροφορίες για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, ανακαλύπτω πως 0ρόεκιται για έναν άγιο, μία θεότητα με σκούφο, σάκο και που γελάει. Η έκπληξή μου θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη όταν θα αποκτήσω προς μεγάλη μου χαρά ένα ειδώλιο του Νταϊκόκου με κόκκινη κάπα και κόκκινο σκούφο.

Τις τελευταίες ημέρες του 2012, ο 53χρονος αρχιεπίσκοπος Χοσέ Λουίς Εσκόμπαρ Άλας δίνει εντολή να αφαιρεθούν από την πρόσοψη του καθεδρικού τα 2.700 κεραμικά της τοιχογραφίας του Φερνάντο Γιορτ. Αυτό εξοργίζει τους Σαλβαδοριανούς και ακόμη περισσότερο όταν πληροφορούνται ότι ο αρχιεπίσκοπος πήρε την απόφαση χωρίς να συνεννοηθεί με την κυβέρνηση. Οι κάτοικοι ξεσηκώνονται, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «παίρνουν φωτιά», πρωτοβουλίες πολιτών σχηματίζονται, όπως οι Indignados por el mural οι οποίοι δημιουργούν σελίδα στο Facebook με «φωτογραφία προφίλ» την τοιχογραφία. Οι αντιδράσεις ωστόσο αποδεικνύονται μάταιες. Παρά την επίσημη καταδίκη του υπουργείου Πολιτισμού και την ανακοίνωσή του ότι αυτή ενέργεια αντιτίθεται στην κρατική νομοθεσία προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, η τοιχογραφία καταστρέφεται, πράξη που θα αποτελεί το υπ’ αριθμό ένα θέμα συζητήσεων στη χώρα κατά το επόμενο διάστημα.