H Princess Banu στον Βόσπορο

O Χορός της Κοιλιάς μπορεί να είναι ανατολίτικος αλλά εκφράζει κάτι οικείο σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, αφού αφηγείται την γέννηση των ανθρώπων. Εκφράζει με ρυθμικές κινήσεις την δυνατότητα της γυναίκας να συλλαμβάνει και να γεννά και ως εκ τούτου και την σεξουαλική της επιθυμία, ταυτόχρονα ως ικανοποίηση του βασικού ενστίκτου και ως διαιώνιση του είδους. Υπ΄αυτήν την έννοια και δεδομένου ότι η τέχνη θα πρέπει να εμπνέει, τότε ο χορός αυτός θα πρέπει ως «εμπνέων» να λειτουργεί και ως «αφροδισιακό». Αυτή είναι η σκοπιμότητά του: να μιλήσει για το ένστικτο, ενστικτωδώς. Προκαλώντας το και όχι περιγράφοντάς του. Όσο περισσότερο προκαλεί δε μια καλλιτέχνιδα του συγκεκριμένου είδους χορού σε όσο το δυνατόν ευρύτερο –και κατά κανόνα ετερόκλιτο- κοινό την έμπνευση και εν προκειμένω την διέγερση του βασικού ενστίκτου, τόσο πιο επιτυχημένη είναι στην τέχνη της. Μία χορεύτρια που το κατάφερνε αυτό είναι η μεγάλη Τουρκάλα σταρ Princess Banu, ένας από τους ζωντανούς μύθους του Χορού της Κοιλιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει χορέψει ενώπιον πολλών βασιλιάδων, προέδρων, δικτατόρων, πρωθυπουργών, σεΐχηδων και άλλων όπως ο Μουαμάρ Καντάφι, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Χόσνι Μουμπάρακ, ο Χουσεΐν της Ιορδανίας, ο Μπεν Αλή και αρκετοί άλλοι. Όπως δεν είναι τυχαίο και το ότι σε αυτήν έχουν αναφερθεί πολλά ντοκιμαντέρ για τον Χορό της Κοιλιάς όπως λ.χ. του National Geographic Channel.  Και όχι άδικα, καθώς και ο χορός της είναι συνώνυμο της σαγήνης αλλά και αποτελεί η ίδια ένα «φαινόμενο της φύσης» κατορθώνοντας παρά τις δεκαετίες που παραμένει διάσημη, να δείχνει νέα. Η Princess Banu γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια στην Σμύρνη και από μικρή έδειξε την κλίση της στον χορό, την μουσική και τον κινηματογράφο. Αυτή της η κλίση την οδήγησε, όταν μετακόμισε με την μητέρα της στην Κωνσταντινούπολη, στο να πάρει τα πρώτα της μαθήματα από τον ηθοποιό, διασκεδαστή και χορευτή Kudret Sandra (έναν από τους μεγαλύτερους δασκάλους Χορού της Κοιλιάς στην Τουρκία στον οποίο μαθήτευσαν πολλά γνωστά ονόματα του χώρου). Αυτός της άνοιξε τις πόρτες όχι μόνο σε music halls (ως τότε η τηλεόραση έδειχνε «Χορό της Κοιλιάς» μόνο κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, οπότε ως μέσο ανάδειξής της αποκλείστηκε) αλλά και στον κινηματογράφο, ενώ πήρε μαθήματα και από ένα ζευγάρι χορευτών, την Nadia και τον Omer. Στην συνέχεια σπούδασε «Raqs sharqi» («Ανατολίτικος Χορός» στα αραβικά που έγινε μόδα ειδικά στην χρυσή περίοδο του Αιγυπτιακού κινηματογράφου, την δεκαετία του 1950) δίπλα στον χορογράφο Ibrahem Akef, στο Κάιρο. Ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια σε νεαρή ηλικία στο night club του Istanbul Hilton Hotel. Σύντομα μετακόμισε στην Ρώμη αρχίζοντας μια διεθνή σταδιοδρομία. Παντρεύτηκε έναν Άραβα πρίγκιπα και από τότε πήρε το επαγγελματικό όνομα «πριγκίπισσα». Ο γάμος όμως δεν διήρκησε και μετά το διαζύγιο επέστρεψε στην Τουρκία. Η φήμη της «απογειώθηκε» με τις εμφανίσεις της στο MAXIM, το πιο διάσημο και πολυτελές music – hall της Πόλης εκείνη την εποχή. Καθώς εκπροσώπησε την Τουρκία σε πολλές παραστάσεις στο εξωτερικό, έχει χορέψει σε περισσότερες από 30 χώρες, ο υπουργός Πολιτισμού Τσι χώρας της την ανακήρυξε «Εθνική Χορεύτρια της Τουρκίας». Σήμερα ζει στην Κωνσταντινούπολη όπου σχεδιάζει ρούχα ανατολίτικων χορών και διδάσκει χορό και χορογραφία. Σε μία συνέντευξη της η Princess Banu είχε πει ότι μια καλή χορεύτρια Οριεντάλ πρέπει να διαθέτει αίσθηση της μουσικής, στήθος, γλουτούς και μακρύ μαλλί, αλλά και να αφιερώσει πολλές ώρες δίπλα σε καλούς δασκάλους.