Από το Μπαλασαγκούν των κοσμοπολιτών Σογδιανών, κάποτε πρωτεύουσα ενός βασιλείου που εκτεινόταν από την Κίνα μέχρι την Αράλη, μέρος που κάποτε το περνούσαν για κέντρο του κόσμου , και από όπου πέρασαν χιλιάδες έμποροι ακολουθώντας τον Δρόμο του Μεταξιού, ελάχιστα απέμειναν. Σήμερα δεν είναι ούτε καν ένα μεγάλο χωριό. Διασώσονται μάρτυρες ενός ένδοξου πορελθόντος τα επιτύμβια μπαλμπάλ, πάνω στα ταφικά κουργκάν, ο πύργος Μπουράνα και ο θρύλος της πριγκίπισσας Μονάρα,

Το Ατυράου είναι η μία από τις δύο πόλεις οι οποίες ανήκουν ταυτόχρονα σε δύο ηπείρους, και οι δύο μοιρασμένες σε Ευρώπη και Ασία. Η άλλη, η πιο γνωστή, είναι η Κωνσταντινούπολη. Λιγότερο γνωστό όμως είναι το Ατυράου στο δυτικό Καζακστάν, το οποίο διασχίζει ο Ουράλης ποταμός, φυσικό σύνορο -όπως και τα Ουράλια- Ασίας και Ευρώπης. Έτσι, καθώς περνά ο Ουράλης μέσα από το Καζακστάν, η τέως και η νυν πρωτεύουσα της χώρας Αστάνα και Αλμάτυ -ή Άλμα Άτα, όπως ήταν παλαιότερα γνωστή- ανήκουν γεωγραφικά στην Ασία, το Ουράλσκ και το Τσαπάεφ στα δυτικά στην Ευρώπη, και το Ατυράου και στις δύο ηπείρους. Μετά από λίγες ώρες περπάτημα διαπίστωσα πως η πόλη δεν είναι απλώς διχοτομημένη, αλλά και διαιρεμένη σε τεταρτημόρια. Εκτός του διαχωρισμού σε ευρωπαϊκό Ατυράου δυτικά και ασιατικό ανατολικά, χωρίζεται και σε Βορρά – Νότο, διάκριση που δεν είναι ορατή με πρώτη ματιά, κι αυτό της προσδίδει μια κρυφή γοητεία. Το βορειοδυτικό και το βορειοανατολικό Ατυράου διατηρούν την παλιά φυσιογνωμία, ενώ το νότιο είναι πιο σύγχρονο.