Αργά το απόγευμα βγαίνω για βόλτα στην παραλιακή. Ουκ ολίγα είναι τα κτήρια με «πληγές» του εμφυλίου εμφανείς στην πρόσοψή τους. Από το πρωί που άφησα το Μπαλμπέκ περνώντας από το Ζάχλε το οποίο επίσης υπέφερε στο εμφύλιο, έχω μετρήσει εκατοντάδες κτήρια με πληγές ενός πολέμου που ονομάστηκε «εμφύλιος» παρότι συμμετείχαν Λιβανέζοι, Παλαιστίνιοι, Σύροι και Ισραηλινοί. Δημόσια κτήρια πολυκατοικίες, γραφεία. Σε αρκετά από αυτά, οι τρύπες και τα χαλάσματα από τις σφαίρες και τις οβίδες δεν στέκονται ικανές να κρύψουν μια απαράμιλλης κομψότητας αρχιτεκτονική που συνετέλεσε και αυτή τα μάλα για την ονομασία «Παρίσι της Ανατολής» που πήρε η πόλη. Όσες φορές και να δει κάποιος ένα τέτοιο θέαμα, η εικόνα δεν συνηθίζεται.