John Collier, «Κλυταιμνήστρα» (1882).

Το 1882, ο Άγγλος ζωγράφος και συγγραφέας Τζων Κόλιερ (27 Ιανουαρίου 1850 – 11 Απριλίου 1934) από την ομάδα των Άγγλων Προραφαηλιτών και ένας από τους σημαντικότερους πορτρετίστες της εποχής του, δημιούργησε με λάδι πάνω σε καμβά το έργο «Η Κλυταιμνήστρα μετά τον φόνο».
Ο πίνακας, ο οποίος εκτίθεται στην Guildhall Art Gallery του Λονδίνου, απεικονίζει την Κλυταιμνήστρα με αιματοβαμμένη εσθήτα να στηρίζεται με θριαμβικό ύφος και σε καθαρά θεατρική πόζα (ήταν άλλωστε γνωστό το ενδιαφέρον του Κόλιερ για το θέατρο) πάνω σε έναν αναποδογυρισμένο διπλό πέλεκυ. Μόλις έχει σκοτώσει τον σύζυγό της, βασιλιά των Μυκηνών και του Άργους και αρχιστράτηγο των Αχαιών στην εκστρατεία κατά της Τροίας, Αγαμέμνονα και την Κασσάνδρα. Η τελευταία ήταν το «λάφυρο» του Αγαμέμνονα από την εκστρατεία.
Προηγουμένως, όταν οι Αχαιοί είχαν μαζευτεί με τα πλοία τους στην Αυλίδα για να επιτεθούν στην Τροία, ο Αγαμέμνονας αναγκάστηκε από έναν χρησμό που του δόθηκε να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια. Ο Μυκηναίος μάντης Κάλχας αποκάλυψε στην Αυλίδα ότι η νηνεμία που εμπόδιζε τον στόλο να φύγει οφειλόταν στο θυμό της Άρτεμης και ότι αυτός ο θυμός δε θα μπορούσε να εξευμενιστεί παρά μόνο με τη θυσία της Ιφι­γένειας. Η Κλυταιμνήστρα δεν μπόρεσε να του συγχωρήσει το γεγονός ότι θυσίασε το ίδιο τους το παιδί για την εκστρατεία.
Όταν οι Έλληνες κατακτητές μοιράσθηκαν τις γυναίκες των ηττημένων Τρώων, η Κασσάνδρα έπεσε με κλήρο στον Αγαμέμνονα, ο οποίος την ερωτεύθηκε. Όταν όμως έφθασαν στις Μυκήνες, δολοφονήθηκαν και οι δύο από την Κλυταιμνήστρα και από τον Αίγισθο με τον οποίον είχε αποκτήσει 3 παιδιά κατά την διάρκεια της απουσίας του Αγαμέμνονα.
Τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα, τους σκότωσε ο Ορέστης, γιος του Αγαμέμνονα, για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του.
Ο ζωγράφος του πίνακα, ο Τζων Κόλιερ, έγινε γνωστός με τους «προραφαηλιτικούς» πίνακές του, ενώ ήταν και ένας από τους πιο διάσημους προσωπογράφους της εποχής του. Φιλοτέχνησε δεκάδες πορτρέτα διασημοτήτων, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Προσωπογραφιών και την Πινακοθήκη Τέητ του Λονδίνου. Ανάμεσα στα πιο σπουδαία πορτρέτα του περιλαμβάνονται του μετέπειτα βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Ε΄(1901), του Κάρολου Δαρβίνου (1882), του ζωγράφου Λώρενς Άλμα-Τάντεμα (1884), του συγγραφέα Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (1891), της ηθοποιού Έλεν Τέρυ (1904), του στρατάρχη Λόρδου Κίτσενερ του Χαρτούμ (1911), κ.λπ. Αυτοπροσωπογραφία του (του 1907) υπάρχει στην Πινακοθήκη Ουφίτσι (Uffizi) της Φλωρεντίας.
Στον μακρύ κατάλογο των έργων του, περιλαμβάνονται: « Η ιέρεια του Βάκχου» (1885 – 1889), «Ιέρεια των Δελφών» (1891), «Ένα κρασί με τον Καίσαρα Βοργία» (1893, Μουσείο και Πινακοθήκη Ίπσουιτς, Αγγλία), «Λαίδη Χαλέ» (1895), «Λαίδη Γκοντίβα» (περ. 1898, Herbert Art Gallery and Museum, Κόβεντρυ) που θεωρείται το αριστούργημά του, « Ο Τανχώυζερ στην Αυλή της Αφροδίτης» (1901), «Η πανούκλα» (1902), «Καταδίκη σε θάνατο» (1908), «Κυρία Χάξλεϋ» (1927 – 1928, Πινακοθήκη Τέιτ, Λονδίνο), «Πορτρέτο της κόρης του καλλιτέχνη» (1929), «Ο θάνατος της Κλεοπάτρας» (Πινακοθήκη Όλνταμ, Αγγλία) και άλλα.