Επί 3.000 χρόνια περαστικοί, Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, συνήθιζαν να το λιθοβολούν. Επρόκειτο, λένε, για το Μνημείο του Αβεσσαλώμ. Εδώ ετάφη μετά την ανακομιδή των οστών του απο το Δάσος του Εφραίμ όπου είχε αρχικώς ταφεί. Οι περαστικοί πετούσαν πέτρες από αποτροπιασμό για την πράξη του Αβεσσαλώμ να στασιάσει κατά του πατέρα του. Μάλιστα, πολλοί έφερναν εδώ τα απείθαρχα παιδιά τους για να τα νουθετήσουν.  

Στην Αίθουσα Τέχνης του Αμβούργου, την Hamburger Kunsthalle, παρουσιάστηκε το 2018 η σπουδαία έκθεση «Entfesselte Natur: Das Bild der Katastrophe seit 1600″ («Απελευθερωμένη Φύση: Η Εικόνα της Καταστροφής από το 1600»). Εκτέθηκαν 120 πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, εκτυπώσεις, ταινίες και βίντεο από μεγάλα μουσεία όπως Λούβρο και Ορσέ του Παρισιού, Εθνική Πινακοθήκη και Βικτωρία και Αλβέρτος του Λονδίνου, και Κούνστχαους της Ζυρίχης, με θέμα τις φυσικές καταστροφές και την αποτυχία των ανθρώπων να συμβιώσουν αρμονικά με την φύση. Πρόκειται για διάσημα αριστουργήματα τέχνης που καταπιάνονται με ναυάγια, πυρκαγιές, σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, και πλημμύρες.

Ένα από τα δεκάδες γκατ, όπως ονομάζονται τα σκαλοπάτια με τις εξέδρες που οδηγούν στην όχθη ενός ποταμού, κατά βάση ιερού, όπως του Γάγγη στο Βαρανάσι, είναι και το «Ράτζα Γκατ». Βρίσκεται δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και την γέφυρα Μαλβίγυα. Επιγραφές από την εποχή της αυτοκρατορίας των Μωρύα των τελευταίων προχριστιανικών αιώνων και της τοπικής δυναστείας  Μαχανταβάλα του 12ου αιώνος την αναφέρουν ως ένα από τα ιερότερα σημεία του Βαρανάσι. . Εδώ είναι και ένα από τα 14 μέρη όπου τελείται το Άστι-βισάρτζαν, το τελευταίο ταξίδι του φθαρτού σώματος των νεκρών υπό μορφή τέφρας και υπολειμμάτων οστών στα ύδατα του Γάγγη και εδώ στο Ράτζα Γκατ συγκεντρώνονται μερικοί από τους πιο γνωστους ειδικούς για την τελετή βραχμάνους ιερείς.