Η επαρχία Chitral (πρώην ανεξάρτητο πριγκηπάτο του Chitral, από το 1571 ως τις 2 Ιουλίου 1969 οπότε ενσωματώθηκε πλήρως στο Πακιστάν) καταλαμβάνει μια έκταση περίπου όση και της Θεσσαλίας και υπάγεται στην περιφέρεια Khyber-Pakhtunkhwa, στο ΒορειοΔυτικό άκρο της χώρας. Όπως φαίνεται και στους χάρτες, συνορεύει με το Αφγανιστάν, ενώ μια στενή λωρίδα γης, ο «Διάδρομος Wakhan» την χωρίζει από το Τατζικιστάν στα Βόρεια. Το ίδιο όνομα φέρει και η πρωτεύουσά της, το Chitral που στην τοπική γλώσσα Khowar (στην οποία προφέρεται και Chetrar) σημαίνει «Αγρός».
Η πόλη είναι χτισμένη στους πρόποδες του Tirich Mir, της υψηλότερης κορυφής του Ινδοκούχου αφού φθάνει τα 7.708 μέτρα, ενώ οι 20.000 κάτοικοί της ζουν σε ένα υψόμετρο 1.100 μέτρων, στην Δυτική όχθη του ποταμού Kunar (από πολλούς ονομάζεται και αυτός Chitral).
Παρότι η επαρχία χαρακτηρίζεται από πολιτισμικό πλούτο (εδώ ζει για παράδειγμα και η φυλή των πολυθεϊστών Kalash που κυριαρχούσε στην περιοχή αρκετούς αιώνες προτού εισβάλουν οι Khow, ενώ ζουν ακόμη και Νουριστανοί, Τατζίκοι και Ουζμπέκοι) το Ισλάμ είναι κυρίαρχο περισσότερο από όσο στο μεγαλύτερο μέρος του Πακιστάν και πάντως σε αρκετά μεγαλύτερο βαθμό απ΄ό,τι στην γειτονική επαρχία του Gilgit.
Έτσι, μπορεί να πει κανείς ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία συνθέτει μια χαρακτηριστική εικόνα της πόλης, αφού στους δρόμους της εμφανίζονται μόνο άνδρες. Οι γυναίκες είναι σχεδόν «αόρατες» καθώς τις βλέπουν μόνο οι άρρενες συγγενείς τους και οι άλλες γυναίκες. Αποφεύγουν να κυκλοφορούν στους δρόμους και τα ψώνια γίνονται σχεδόν αποκλειστικά από άνδρες και παιδιά. Μάλιστα, όταν χρειαστεί μια γυναίκα να ταξιδεύσει, θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα άρρενα συγγενή της και αρκετά συχνά φορώντας burka. Βρέθηκα εδώ την προηγούμενη δεκαετία και στις 3-4 ημέρες που έμειναα στην πόλη, είδα ελάχιστες γυναίκες και μόλις 2 ή 3 στα καταστήματά της.
Η ίδια φωτογραφία μαρτυρά την ανδροκρατούμενη κοινωνία όχι μόνο με τους εικονιζόμενους κατοίκους της πόλης, αλλά και με τις αφίσες, τα πανώ και τις ταμπέλες που φαίνονται, καθώς κυριαρχούν το «κυνήγι» το «ποδόσφαιρο» και βεβαίως και το Ισλάμ το όνομα του οποίου επικαλείται και η πατριαρχική ιδεολογία σε ολόκληρο τον Μουσουλμανικό κόσμο. Αντίθετα, είναι συγκριτικά ελάχιστες οι διαφημιστικές πινακίδες προϊόντων.

Κείμενο – Φωτογραφία: Zalmoxis