Ο Βίσνου ως Μάτσυα με τις Βέδες ως μωρά.

Μία από τις παραστάσεις του θεού Βίσνου στον Ινδουισμό είναι αυτή όπου απεικονίζεται μισός άνθρωπος και μισός ψάρι. Η εικόνα αυτή συμβολίζει τον Μάτσυα (στα σανσκριτικά θα πει «ψάρι»)  την πρώτη εμφάνιση του Βίσνου. Πολύ συχνά εμφανίζεται σε αυτήν του την μορφή με 4 χέρια καθένα των οποίων κρατά έναν τροχό, ένα κοχύλι, ένα ρόπαλο και ένα άνθος λωτού.
Σύμφωνα με την ινδουιστική πίστη, κάθε φορά που η ανθρωπότητα βρισκόταν σε κίνδυνο, ο Βίσνου κατέβαινε στην γη για να την βοηθήσει.  Ο Βίσνου είχε και θα έχει 10 διαφορετικές ενσαρκώσεις («αβατάρ»). Η πρώτη του εμφάνιση ήλθε ως άνθρωπος – ψάρι. Ο Μάτσυα, όπως ήταν το όνομά του, ειδοποίησε το γενάρχη των ανθρώπων Μανού να κατασκευάσει μια βάρκα καθώς θα ερχόταν ένας μεγάλος κατακλυσμός. Όταν ήλθε ο κατακλυσμός, ο Μάτσυα έσυρε την κιβωτό μέσα στην οποία υπήρχε και ένα ζευγάρι από κάθε ζωντανό πλάσμα καθώς και σπόροι για σιτηρά και καρπούς.
Είναι προφανείς οι ομοιότητες με τον Νώε του χριστιανισμού καθώς και άλλων παραδόσεων που συνδέονται με τον Κατακλυσμό.
Σε μια παραλλαγή του μύθου, ο Μανού κινούμενος από το αίσθημα της συμπόνιας, έσωσε ένα μικρό ψάρι από ένα μεγαλύτερο ψάρι βγάζοντάς το από την θάλασσα και τοποθετώντας το μέσα σε μια γυάλα. Αυτή η πράξη συμπόνιας είναι το πρώτο αίσθημα που θα πρέπει να διακρίνει μια κοινωνία, σύμβολο της οποίας είναι η γυάλα. Το ψάρι όμως συνεχώς μεγάλωνε, οπότε ο Μανού αναγκαζόταν να το τοποθετεί και σε μεγαλύτερο βάζο, αργότερα σε μια δεξαμενή, ακολούθως σε μια λίμνη, στην συνέχεια σε ένα ποτάμι και τελικά στην θάλασσα. Το ψάρι εξακολουθούσε να μεγαλώνει και χρειάστηκε η βροχή ώστε με το νερό της να μεγαλώσει η θάλασσα για να το χωρέσει. Η βροχή όμως που απαιτείτο ήταν τόση που έγινε κατακλυσμός και ο κόσμος καταστράφηκε. Το ψάρι, το οποίο ήταν ο Βίσνου, έδωσε ένα μάθημα στον Μανού. Ότι θα έπρεπε να αφήσει κάποτε το ψάρι ελεύθερο και να γνωρίζει ότι ναι μεν ο πολιτισμός χρειάζεται την συμπόνια, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια τα οποία δεν πρέπει να ξεπερνιούνται. Σε άλλο σημείο το μύθου ήταν ο Μάτσυα εκείνος που έσωσε εκτός από την ανθρωπότητα και τα ιερά κείμενα, τις Βέδες από τα χέρια του δαίμονα Χαγιαγκρίβα.