Επιτέλους, ύστερα από αρκετά χρόνια και μια ευχάριστη είδηση από την Παραγουάη: Ο 59χρονος Fernando Armindo Lugo Méndez, γνωστός και ως «επίσκοπος των φτωχών» είναι ο νέος πρόεδρος της χώρας, κερδίζοντας χθες τις εκλογές ως επικεφαλής του συνασπισμού των κεντροαριστερών κομμάτων.

Ο Lugo, ο οποίος είναι ο πρώτος από το 1947 εκλεγμένος πρόεδρος που δεν προέρχεται από το κόμμα Colorado και ο δεύτερος αριστερός πρόεδρος μετά τον Rafael Franco (τη διετία 1936 – 1937) επικράτησε της κυριότερης αντιπάλου του, της κεντροδεξιάς Blanca Ovelar και του τρίτου υποψηφίου, του 65χρονου ακροδεξιού πρώην στρατιωτικού και ακραίου λαϊκιστή (αλλά και θαυμαστή του Juan Peron) Lino Oviedo ο οποίος υπήρξε «βίος και πολιτεία», καθώς αποπειράθηκε να οργανώσει πραξικόπημα, διατηρεί σχέσεις με τα καρτέλ των ναρκοβαρώνων και στη συνείδηση της κοινής γνώμης βαρύνεται με τη δολοφονία του αντιπροέδρου Luís María Argaña.

Ο νικητής των εκλογών φαίνεται να τηρεί μέχρι τώρα αποστάσεις από τους λαϊκιστές αριστερούς ηγέτες της λατινικής Αμερικής (Chávez,κ.λπ.) και να επικεντρώνεται στην καταπολέμηση των ανισοτήτων στη χώρα του. Έχει ενδιαφέρον πάντως ένας συνδυασμός γεγονότων όπως λ.χ.:

Πρώτον, ότι στις 23.02.2007 η εφημερίδα Prensa Latina έγραφε πως ο υπουργός Εσωτερικών προσέφερε προστασία στον Lugo λόγω των επανειλημμένων απειλών που δεχόταν κατά της ζωής εάν κατέβαινε υποψήφιος.

Δεύτερον, ότι η Ovelar βγήκε το βράδυ των εκλογών και συνεχάρη τον νικητή αποδεχόμενη την ήττα της σημειωτέον ότι (η κίνηση αυτή έλαβε χώρα σε μία νοτιοαμερικάνικη χώρα και όχι σε κάποια δυτικοευρωπαϊκή…)

Τρίτον, ότι οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την επομένη των εκλογών πως ανυπομονούν να συνεργαστούν με το νέο πρόεδρο και ότι η εκλογή αυτή ενισχύει τη δημοκρατία στην μικρή αυτή λατινοαμερικανική χώρα («ανυπομονούμε να συνεργαστούμε μαζί του και τη νέα κυβέρνηση» της χώρας, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τόμ Κέισι και πρόσθεσε πως η εκλογή Λούγκο αποτελεί «βήμα προς τα εμπρός» στη δημοκρατία αυτή που δοκιμάζεται από το 1989, μετά από 35 χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας και συνολικά 61 χρόνια συντηρητικής διακυβέρνησης)!
Πάντως, μόλις έγινε γνωστή η νίκη του Φερνάρντο Λούγκο, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Τσάβες κάλεσε το νέο εκλεγμένο πρόεδρο της Παραγουάης για να τον συγχαρεί, αναφέρει ανακοίνωση από την προεδρία της Βενεζουέλας και προσθέτει πως οι δύο άνδρες συμφώνησαν «να συναντηθούν το συντομότερο δυνατόν για να συζητήσουν σχέδια συνεργασίας» και να συζητήσουν «την ανάγκη συνέχισης της οικοδόμησης Ένωσης των Νοτιοαμερικανικών Κρατών στη βάση της ιστορικής διεκδίκησης του αγώνα των λαών μας».

Η Παραγουάη είναι μια χώρα με πληθυσμό περί τα έξι εκατομμύρια εκ των οποίων σχεδόν το ένα τρίτο των οποίων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ σε συνδυασμό και με το ότι μαστίζεται από τα συχνά κρούσματα διαφθοράς, γίνεται κατανοητός ο λόγος για τον οποία σχεδόν το 15% του πληθυσμού της χώρας έχει μεταναστεύσει, κυρίως σε Αργεντινή και Ισπανία.

Οι ρυθμοί ζωής είναι εξαιρετικά αργοί, ενδεχομένως οι βραδύτεροι σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική.

Με αφορμή την «αλλαγή φρουράς», θυμήθηκα τις επισκέψεις μου στην Παραγουάη. Έτσι, σήμερα θα αναφερθώ συνοπτικά στη χώρα και κυρίως στην Concepcion, απ΄ όπου και η εικονιζόμενη φωτογραφία.

Με πληθυσμό μικρότερο των 60.000 κατοίκων, η Concepcion είναι χτισμένη στον Rio Paraguay, περί τα 300 χιλιόμετρα βορείως της πρωτεύουσας Asuncion. Η πόλη αυτή αποτελεί την «πύλη» για τις περιφέρειες του Gran Chaco (οι φανατικοί αναγνώστες του Τεν Τεν αναγνωρίζουν αμέσως το «Γκράν Τσάπο» στην περιπέτεια «Το σπασμένο αυτί» όπως και τους ιθαγενείς Γκουαρανί) και του Pantanal, μιας περιοχής που αποτελεί συνέχεια της λεκάνης Μάτου Γκρόσου και που σχεδόν επτά μήνες το χρόνο βρίσκεται -λόγω των καταρρακτωδών βροχών- κάτω από τα νερά.

Από το λιμάνι της πόλης μπορεί να πάρει κανείς το ποταμόπλοιο για το Pantanal και να δει τις πόλεις Puerto Vallemi και Fuerte Olimpo στα σύνορα με τη Βραζιλία και Bahia Negra στο «τριεθνές» Παραγουάης – Βραζιλίας – Βολιβίας και –κυρίως- τη σπάνια πανίδα της περιοχής που είναι ένας από τους πλουσιότερους υδροβιότοπους στον κόσμο με περισσότερα από 700 είδη πτηνών και περί τα 80 με 90 είδη θηλαστικών, ιαγουάρους, πούμα κ.λπ.

Και όπως είναι ευνόητο χιλιάδες είδη ψαριών.

Από την Concepcion, μία ώρα δρόμος με το αυτοκίνητο είναι το εθνικό πάρκο Serrania San Luis που φιλοξενεί διάφορα είδη άγριων ζώων. Πρόκειται κατά γενική ομολογία για μια πανέμορφη και ήσυχη πόλη. Στα αξιοθέατα περιλαμβάνονται τα μουσεία Cuartel de Villarreal

και al Aire Libre,το άγαλμα της Inmaculada Concepción και ο καθεδρικός ναός.

Τσάκο και Παντανάλ (και οι δύο περιοχές είναι προσιτές από την Κονσεπσιόν) είναι οι δύο από τους τέσσερις κυριότερους ταξιδιωτικούς προορισμούς στη χώρα. Οι άλλοι δύο είναι οι λεγόμενες «misiones» (ιεραποστολές και μοναστήρια των Ιησουιτών ηλικίας 3 αιώνων που στήθηκαν για να εκχριστιανίσουν τους ιθαγενείς, κυριότερες των οποίων είναι οι Trinidad και Jesus) οι οποίες βρίσκονται κοντά στην πόλη Encarnacion καθώς και η πόλη Ciudad del Este (πρώην Puerto Stroessner, από το όνομα του πρώην δικτάτορα Alfredo Stroessner) στο τριεθνές με Αργεντινή και Βραζιλία, πολύ κοντά στους περίφημους καταρράκτες Iguacu όπου περνούν πολλοί αργεντινοί και βραζιλιάνοι για νόμιμα ή και λαθραία ηλεκτρονικά).

Στο Chaco, η μεγαλύτερη πόλη είναι η Filadelfia η οποία κατοικείται κυρίως από Γερμανικής καταγωγής Μενονίτες (χριστιανική φανταμενταλιστική αίρεση).

Όσον αφορά δε την πρωτεύουσα Asuncion, αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στην Αργεντινή επί του ποταμού Paraguay και παρουσιάζει κυρίως αρχιτεκτονικά («αποικιακού ρυθμού») αξιοθέατα και είναι από τις αρχαιότερες πρωτεύουσες της ηπείρου (ιδρύθηκε το1537). Τα κυριότερα αξιοθέατα βρίσκονται κοντά στις πλατείες Plaza de los Heroes (με κυριότερα από αυτά το Panteon de las Heroes όπου είναι θαμμένοι διάφοροι πολεμιστές και με μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Η φρουρά αποτελείται από ναύτες, παρότι η Παραγουάη δεν έχει έξοδο σε θάλασσα. Την έχασε, μαζί με μια έκταση μεγαλύτερη από αυτήν της Ελλάδας στον πόλεμο εναντίον της «Τριπλής Συμμαχίας» Αργεντινής, Βραζιλίας και Ουρουγουάης που κήρυξε το 1864 ο παρανοϊκός Φρανσίσκο Λόπες) και Plaza de las Armas ή Ρlaza Constitucion.

Ορισμένες αγορές, μουσεία και η συνοικία Nbingua όπου συχνάζουν -στην απέναντι όχθη του ποταμού οι μεσοαστοί και μεγαλοαστοί της πόλης- αποτελούν επίσης αξιοθέατα.

Στις σπεσιαλιτέ της χώρας περιλαμβάνονται οι χορταστικές πίτες sopas (καλαμποκάλευρο, κρεμμύδι και τυρί) και chipas (αυτές περιέχουν και αυγά) διάφορα είδη tortillas και γλυκά με γάλα, καλαμπόκι και ζάχαρη και –βεβαίως- ψάρι.