Την σημαδιακή αυτή Τετάρτη, κομμουνιστές, proxies του Κρεμλίνου, αλλά σε κάποιο βαθμό και οι ίδιοι οι Σοβιετικοί, θα εμπλακούν σε δύο ένοπλες επιθέσεις σε απόσταση χιλίων εξακοσίων δεκαέξι χιλιομέτρων μεταξύ τους, έχοντας στο στόχαστρό τους την διπλωματική
αντιπροσώπευση των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κεντρική Ασία, και μάλιστα στην “καρδιά “ του “Μεγάλου Παιχνιδιού”.

Ανοίγοντας τον τάφο του Ταμερλάνου, μια έντονη γλυκιά οσμή αναδύεται που οφείλεται σε έλαια και τα υλικά της βαλσαμώσεως, όπως δηλαδή συνέβη και δεκαεννέα χρόνια νωρίτερα όταν ανοίχθηκε και ένας άλλος συνδεδεμένος με κάποια αρχαία κατάρα τάφος, εκείνος του Τουταγχαμών στην Ανατολική Κοιλάδα των Βασιλέων, κάτι που στοίχισε την ζωή περισσοτέρων των είκοσι ανθρώπων. Ούτε όμως αυτό το σημάδι, αλλά -το κυριότερο- ούτε η επιγραφή που λέγεται πως υπάρχει στο φέρετρο σύμφωνα με την οποία όποιος τον ανοίξει θα δεχθεί την επίθεση ενός εισβολέα στυγνότερου και από τον ίδιο αποθαρρύνει την αποστολή από το να ολοκληρώσει το έργο της.

Στην έγχρωμη αυτή ξυλογραφία του 1890 απεικονίζεται ο αιμοδιψής Κιγιομόρι να έχει τρελλαθεί και να φαντάζεται ότι το ανάκτορό του είναι περικυκλωμένο από τα εκδικητικά φαντάσματα της αντίπαλης φυλής των Μιναμότο που έχουν πάρει την μορφή των κρανίων των θυμάτων του και του παρουσιάζονται πίσω από μια συρόμενη εξώθυρα. Επρόκειτο για την κατάρα που του έστειλε από τον τάφο ο νεκρός ανταγωνιστής του για την επικράτηση στην Ιαπωνία του 12ου αιώνος, Μιναμότο νο Γιοσιμότο,

Το «Κουτί της Πανδώρας» το συναντάμε σε διάφορες παραλλαγές στην ιαπωνική μυθολογία. Σε μία από αυτές, ξεπηδούν από το καλάθι δαίμονες που επιτίθενται στην γριά που το άνοιξε προκειμένου να την τιμωρήσουν για τον βασανισμό ενός σπουργιτιού.

Τα εννέα συναισθήματα της ινδικής αισθητικής, τα Ναβαράσα (γέλιο, ειρήνη, θαύμα, θυμός, ηρωισμός, αγάπη, φόβος, λύπη και αηδία) είναι το θέμα μιας τηλεοπτικής σειράς ισάριθμων επεισοδίων του 2021 σε γλώσσα Ταμίλ που προβάλλεται στο Netflix, Συνισταμένη των εννέα επεισοδίων η μοίρα, το μυστήριο και το πάθος. Κεντρικό θέμα για καθένα από τα εννέα επεισόδια είναι και ένα διαφορετικό συναίσθημα, οργή, συμπόνια, θάρρος, αηδία, φόβο, γέλιο, αγάπη, ειρήνη και απορία.

Μετά τον κατακλυσμό, ο Μανού διαλογίστηκε ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο ναός του και αργότερα έγινε γνωστός ως Σοφός Μάνου, συγγραφέας των Μανουσμρίτι, των «Νόμων του Μανού». Αυτοί, αποτελούν θεμέλιο του Ινδουισμού και είναι αποτέλεσμα συνομιλιών που είχε ο Μανού με τους φωτισμένους Ρίσι, τους συγγραφείς της Ριγκβέδα, οι οποίοι του είχαν ζητήσει οδηγίες για το πώς να ανασυγκροτήσουν τις κοινωνίες μετά από μια φυσική καταστροφή και να επιβάλουν τάξη και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων.

Επί 3.000 χρόνια περαστικοί, Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, συνήθιζαν να το λιθοβολούν. Επρόκειτο, λένε, για το Μνημείο του Αβεσσαλώμ. Εδώ ετάφη μετά την ανακομιδή των οστών του απο το Δάσος του Εφραίμ όπου είχε αρχικώς ταφεί. Οι περαστικοί πετούσαν πέτρες από αποτροπιασμό για την πράξη του Αβεσσαλώμ να στασιάσει κατά του πατέρα του. Μάλιστα, πολλοί έφερναν εδώ τα απείθαρχα παιδιά τους για να τα νουθετήσουν.  

Στην Αίθουσα Τέχνης του Αμβούργου, την Hamburger Kunsthalle, παρουσιάστηκε το 2018 η σπουδαία έκθεση «Entfesselte Natur: Das Bild der Katastrophe seit 1600″ («Απελευθερωμένη Φύση: Η Εικόνα της Καταστροφής από το 1600»). Εκτέθηκαν 120 πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, εκτυπώσεις, ταινίες και βίντεο από μεγάλα μουσεία όπως Λούβρο και Ορσέ του Παρισιού, Εθνική Πινακοθήκη και Βικτωρία και Αλβέρτος του Λονδίνου, και Κούνστχαους της Ζυρίχης, με θέμα τις φυσικές καταστροφές και την αποτυχία των ανθρώπων να συμβιώσουν αρμονικά με την φύση. Πρόκειται για διάσημα αριστουργήματα τέχνης που καταπιάνονται με ναυάγια, πυρκαγιές, σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, και πλημμύρες.