Francisco Goya: «Ο Κάρολος Δ’ της Ισπανίας και η οικογένειά του», 1800/1801. Museo del Prado.

Θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο της πιο αξιοθρήνητης και γελοίας βασιλικής οικογένειας.
Ο Γκόγια παρουσιάζει τον Κάρολο Δ’ της Ισπανίας και την οικογένειά του σε πίνακα του 1800/1801 (αυτός βρίσκεται στο Museo del Prado) σε στάση που να τους θέτει όλους προ της κρίσεως του παρατηρητή προς τον οποίον στρέφονται. Απεικονίζονται μέσα στην χλιδή και την πολυτέλεια, αλλά με χαρακτηριστικά και εκφράσεις που καθόλου δεν τους κολακεύουν, αν και ουσιαστικά ήταν πολύ χειρότεροι από αυτό το θέαμα που δείχνει ο πίνακας.
Ο βασιλιάς Κάρολος Δ’ (1748-1819) με την μαύρη στολή, παρουσιάζεται άβουλος και άτολμος. Στην πραγματικότητα ήταν πολύ χειρότερος, σωματώδης με αφύσικα μικρό κεφάλι, κάτι που κατόπτριζε και την ηλιθιότητά του. Μέλημά του ήταν να παλεύει με ναύτες και ιπποκόμους, να περνά την ώρα του στους στάβλους και να καταβροχθίζει τεράστιες ποσότητες φαγητού. Όπως επίσης να κυνηγά καθημερινά την ίδια ώρα, στην 1 το μεσημέρι. Όχι ως κυνηγός από «χόμπι» αλλά από λατρεία στο αίμα. Για να διασκεδάσει κάποτε, χτύπησε με κανόνι 2.000 αγριοκάτσικα που του είχαν συγκεντρώσει οι κυνηγοί του.
Τα απογεύματα έπαιζε με ψεύτικες βαρκούλες στην λίμνη του Αράνχεθ και μετά προσποιείτο πως έπαιζε βιολί με ορχήστρα δωματίου αγνοώντας το μέτρο και χωρίς παρτιτούρα. Και στο τέλος τον έπαιρνε ο ύπνος με την τράπουλα στο χέρι καθώς έπαιζε με ηλικιωμένους ευγενείς.
Δεξιά του εικονίζεται η σύζυγός του, βασίλισσα Μαρία Λουίζα της Πάρμα (1751–1819).
Παντρεύτηκε τον Κάρολο στα 14 της και όλοι την έβρισκαν γοητευτική. Σύντομα όμως η γοητεία της έδωσε την θέση της στην ασχήμια. Έχασε όλα της τα δόντια αποκτώντας ένα γεροντικό στόμα, κατσάρωνε με σίδερο τα μαύρα μαλλιά της, κάτι που έκανε να δείχνει ακόμη πιο ωχρό του πρόσωπό της και έχοντας περάσει τα 50 χρόνια παράγγελνε από το Παρίσι κοριτσίστικα φορέματα.
Απατούσε τον βασιλιά με απλούς στρατιώτες, με έναν εξ αυτών, τον Μανουέλ Γκοντόυ (ο οποίος διαδέχθηκε τον αδελφό του στην κλίνη της βασίλισσας) να καταφέρνει από απλός ευνοούμενος να γίνει ευγενής, σύμβουλος του κράτους και στο τέλος πρωθυπουργός, ενώ παντρεύτηκε και την ανιψιά της βασίλισσας με την μεσολάβηση της τελευταίας.
Ανάμεσά τους εικονίζεται ο μικρότερος γιος του βασιλικού ζεύγους, Φρανσίσκο ντε Πάουλα (1794-1865). Για χάρη του, όταν έγινε γνωστό ότι έστειλε άμαξα για να τον φέρει στο Μπαγιόν ο Ναπολέων Βοναπάρτης (όπου ήδη βρίσκονταν ο Κάρολος Δ’, η Μαρία Λουίζα και ο μεγαλύτερος γιος τους Φερδινάνδος Ζ’ ο οποίος είχε αυτοανακηρυχθεί μεταξύ  19 Μαρτίου και 8 Μαΐου 1808 βασιλιάς εκθρονίζοντας τον πατέρα του) ξέσπασε η εξέγερση της 2ας Μαΐου 1808 στην Μαδρίτη κατά των Γάλλων που είχαν στρατοπεδεύσει στην πόλη και η οποία κατέληξε σε λουτρό αίματος και σε μαζικές  εκτελέσεις των επαναστατών.
3ος από αριστερά στα θαλασσί ο Φερδινάνδος Ζ’ (1784  – 1833). Δειλός, εγωκεντρικός, καχύποπτος, κρυψίνους και παντελώς ανίκανος στα καθήκοντά του.
Η μικρότητα του  Καρόλου Δ’, της Μαρίας Λουίζας και του Φερδινάνδου Ζ’ φάνηκε περίτρανα όταν ταξίδεψαν στο Μπαγιέ για να αποσπάσουν την εύνοια του Ναπολέοντα για το ποιός θα γίνει βασιλιάς της Ισπανίας, ο πατέρας ή ο γιος σε μια συνάντηση για την οποία ο Γάλλος αυτοκράτορας θα σχημάτιζε τις χειρότερες εντυπώσεις, τοποθετώντας τελικά στην θέση του βασιλιά τον αδελφό του, Ιωσήφ Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1768 – 1844). Ο Ναπολέων θεώρησε τον Κάρολο έναν ηλίθιο και την Μαρία Λουίζα κακάσχημη και γελοία.
Στο βάθος αριστερά εμφανίζεται ο ίδιος ο Γκόγια και τον πίνακα συμπληρώνουν τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογένειας.