Τρίτη 12 Μαρτίου 2013. Ό,τι έχω επιστρέψει από ένα διήμερο στον κόλπο Hạ Long (στα Βορειοανατολικά του Βιετνάμ) στην πρωτεύουσα Hanoi. Βγαίνοντας για βραδυνή βόλτα στη λίμνη Hoan Kiem, την «Λίμνη του Επιστραφέντος Ξίφους» στα Βιετναμέζικα (ονομασία που προέρχεται από έναν τοπικό μύθο) ή Hồ Gươm (Λίμνη του Ξίφους) όπως την αναφέρουν πολλοί ντόπιοι, με έπιασε μια δυνατή βροχή. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να πει κανείς πως ήταν έκπληξη, αφού στατιστικά ο Μάρτιος είναι ο μήνας με την μεγαλύτερη υγρασία στο Βιετνάμ (83% κατά μέσον όρο) και ένας από τους 3 μήνες με τις περισσότερες ημέρες βροχόπτωσης (15,0 ημέρες) μετά τον Αύγουστο (16,7 ημέρες) και τον Ιούλιο (15,7 ημέρες).
Η αντανάκλαση των φώτων, η υγρασία στην ατμόσφαιρα, η δροσιά και η ερημιά των δρόμων που πριν την βροχή ήταν γεμάτοι, ήταν μια ευχάριστη πρόκληση για νυχτερινή φωτογράφιση.
Ξεκίνησα να φωτογραφίζω τα μνημεία, τα κυβερνητικά κτίρια, τις παγόδες, τους δρόμους και τα εμπορικά καταστήματα γύρω από την λίμνη που είναι ουσιαστικά και το κέντρο της πόλης, από το άγαλμα του Lý Thái Tổ, του αυτοκράτορα – ιδρυτή της δυναστείας των Lý, ο οποίος βασίλευσε από το 1009 ως το 1028 και ήταν αυτός που μετέφερε στο Hanoi την πρωτεύουσα του κράτους.
Το αρχικό του όνομα ήταν Đại Việt. Γεννήθηκε στο χωριό Cổ Pháp το 974 χωρίς να είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για την οικογένειά του ούτε καν το όνομα του πατέρα του που πιστεύεται πως ανήκε στον μοναστικό κλήρο της Παγόδας Cổ Pháp όπου και γεννήθηκε ο Lý Thái Tổ. Τριών ετών η μητέρα του τον παρέδωσε στην παγόδα και τον ηγούμενο Lý Khánh Văn, ο οποίος του έδωσε το όνομα Lý Công Uẩn. Ο δάσκαλός του, Lý Vạn Hạnh, επιφανής κληρικός της δυναστείας Lê έφυγε για την πρωτεύουσα Hoa Lư όπου έγινε σύμβουλος επί θρησκευτικών υποθέσων στο βασιλικό δικαστήριο της αυλής. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία και ανέβηκε τα αξιώματα ώσπου έφτασε να ανακηρυχθεί Tả Thân Vệ Điện Tiền Chỉ Huy Sứ (Διοικητής της Αριστερής Πτέρυγαςτου Ανακτόρου) μια αρκετά υπεύθυνη θέση ανάμεσα στους αυτοκρατορικούς φρουρούς.
Το 1009, ο τελευταίος μονάρχης της δυναστείας, ο Lê Ngoạ Triều πέθανε εν μέσω της λαϊκής οργής για την ωμότητά του και έτσι, βρήκαν την ευκαιρία ο αυτοκρατορικός αξιωματούχος Đào Cam Mộc και ο Vạn Hạnh να εδραιώσουν την εξουσία τους, διορίζοντας αυτοκράτορα τον πιστό μαθητή τους Lý Công Uẩn και χωρίς να συναντήσουν καμία αντίδραση.
Ο Lý Công Uẩn ονόμασε την εποχή του «Thuận Thiên» («Ουράνια Θέληση») παίρνοντας τον βασιλικό τίτλο «Lý Thái Tổ». Τον πρώτο χρόνο της βασιλείας του παρέμεινε στο Hoa Lư.
Το 1010 όμως μετέφερε την πρωτεύουσα στο Thăng Long (το μετέπειτα Hà Nội ή Hanoi) καθώς το Hoa Lư ήταν μεν μια στρατηγική ακρόπολη, προστατευμένη από βουνά και που ήταν δύσκολο να δεχθεί εισβολή από εχθρικά στρατεύματα, ωστόσο αφενός ήταν γεωγραφικώς πολύ μικρή για πρωτεύουσα και αφετέρου αρκετά απομονωμένη για να γνωρίσει οποιαδήποτε αστική και εμπορική ανάπτυξη.
Το Đại La, το σημερινό Hà Nội. Đại, θεωρήθηκε ιδανική τοποθεσία για πρωτεύουσα, καθώς ήταν επίπεδη, περικυκλωμένη από ποταμούς και λίμνες και εξυπηρετική για τις μεταφορές, το εμπόριο και την κινητοποίηση του στρατού. Το διάταγμα της μεταφοράς της πρωτεύουσας υπογράφτηκε το 1010. Κατά την διαδικασία της μεταφοράς, ο αυτοκράτορας ισχυρίσθηκε πως είδε ένα όραμα, ένα κίτρινο δράκο να ανεβαίνει πετώντας πάνω από τον Κόκκινο Ποταμό και αυτό τον έπεισε να αλλάξει το όνομα της νεάς πρωτεύουσας, του Đại La, σε Thăng Long που σημαίνει ο «Ανερχόμενος Δράκος».
Έχοντας ζήσει τα πρώτα χρόνια της ζωής του ως Βουδιστής, ο Lý Thái Tổ ανακήρυξε τον Βουδισμό επίσημη θρησκεία υποστηρίζοντας τον Βουδιστικό κλήρο και τα ιδρύματά του.
Στην διάρκειά της βασιλείας του, ο Lý Thái Tổ έριξε το βάρος του στην συνεργασία με τα γειτονικά βασίλεια και τις υποδομές, κάτι που συνετέλεσε στην οικονομική άνθιση και ανάπτυξη της χώρας. Ευνόησε ακόμη την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ενίσχυσε τα αμυντικά έργα και προχώρησε σε μια φορολογική αναμόρφωση που βασιζόταν μεταξύ των άλλων και σε 6 κατηγορίες φόρων ώστε ο κάθε πολίτης να γνωρίζει επακριβώς τί φόρο θα πλήρωνε:
Φόρος σε ιχυθοπαραγωγή και θαλασσινά είδη.
Φόρος στην γεωργοκτηνοτροφική αγροτική παραγωγή.
Φόρος σε υλοτομία, ξυλουργική και κατασκευές.
Φόρος αλυκών και αλατιού.
Φόρος ειδών πολυτελείας (ελαφαντόδοντο, χρυσός, μετάξι, πολύτιμοι λίθοi, κ.λπ.).
Φόρος σε οπωρολαχανικά.

Κείμενο – Φωτογραφία: Zalmoxis.