Για την ταινία Gaja Gamini είχα ξαναγράψει στις 10 Ιουνίου 2008 («Madhuri Dixit: O ερωτικός χορός της Gaja Gamini»).

https://zalmoxis.wordpress.com/2008/06/10/maadhuri-dixit-dance-from-gajagamini-o-apolytos-erotikos-horos

Επανέρχομαι σήμερα με ένα χορευτικό απόσπασμα από την ίδια ταινία. Πρόκειται για τον «Χορό της πορείας διαμαρτυρίας» ο οποίος εκτελείται στην ινδική αυτή ταινία του 2002, το «Gaja Gamini» (गज गामिनी) του σκηνοθέτη M. F. Husain. Η πειραματική αυτή ταινία χαιρετίστηκε από τους λάτρεις του σινεμά τέχνης αλλά ταυτόχρονα επικρίθηκε και έντονα, καθώς λόγω των δύσκολων νοημάτων και των πολλών συμβολισμών που προαπαιτούσαν από τον θεατή μια εμβάθυνση σε πολυδαίδαλα νοήματα αλλά και ευρείες γνώσεις (ιστορίας, μυθολογίας, τέχνης και όχι μόνο) ήταν αδύνατο να μπορέσει να την παρακολουθήσει το ευρύ κοινό το οποίο σημειωτέον είχε στηθεί νωρίτερα επί ώρες στην ουρά έξω από τους κινηματογράφους για να δει τα μεγαλύτερα τότε ονόματα του «εμπορικού» Βollywood (την Madhuri Dixit και τον Shah Rukh Khan) σε ρόλους χωρίς καμία σχέση με τους προηγούμενους που τους χάρισαν μια τεράστια δημοτικότητα και μια υπόθεση «ακαταλαβίστικη», χωρίς αρχή και τέλος. Μετά από 8 χρόνια, βρήκα Ινδούς, νέους κυρίως, οι οποίοι ενώ τότε, στην εφηβική τους ηλικία, είχαν βγει αγανακτισμένοι από τους κινηματογράφους, νιώθοντας ότι εξαπατήθηκαν, σήμερα μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την ταινία αυτή, καθώς έτυχε στο μεταξύ να διαβάσουν κάποια βιβλία παραπάνω, να ζήσουν κάποιες εμπειρίες, να κάνουν κάποιες σκέψεις που τους βοήθησαν να εμπνευστούν και να καταλάβουν πολλά από τα νοήματα της ταινίας.

Στο συγκεκριμένο χορό, μία τυφλή κοπέλα, η Sangeeta, οδηγεί τις 4 ενσαρκώσεις της Gaja Gamini, η οποία παρουσιάζεται ως «μούσα» των καλλιτεχνών (ποιητών, ζωγράφων, κ.λπ.) και που ενέπνευσε στις ενσαρκώσεις της αυτές διαδοχικά τη σταθερότητα -χαρακτήρα, αρχών και συναισθημάτων- (ως Noorbibi) την ποίηση (ως Shakuntala) τον έρωτα (ως Monica) και τον θάνατο (ως Phoolwania). Και οι 5 μαζί, ενώνουν τα χέρια στον χορά αυτόν και πορεύονται σε μια παρέλαση διαμαρτυρίας. Μιας διαμαρτυρίας κατά του ανδροκρατούμενου κόσμου σύμφωνα με την υπόθεση σε «πρώτη ανάγνωση», αλλά όχι μόνο αυτού καθώς σε δεύτερο, τρίτο κο.κ. επίπεδο, απαρτίζουν συμβολικά τις αξίες οι οποίες «κακοπαθαίνουν» στην κοινωνία και εξεγείρονται για την αποκατάστασή τους, τις ηλικίες του ανθρώπου ο οποίος αντιστέκεται καθώς υφίσταται την φθορά του χρόνου, τις όψεις της Ινδίας που κρατά την ταυτότητά της και πολλά ακόμη… Οι συμβολισμοί πολλοί όπως φαίνεται στο συγκεκριμένο -πολύ σύντομης διάρκειας- βίντεο με τον «χορό της διαμαρτυρίας»: οι 5 γυναίκες εμφανίζονται στο πλάνο να εξέρχονται με χρωματιστά φορέματα από τον «ιδιωτικό» χώρο τους και στο αμέσως επόμενο να φορούν μαύρα φορέματα καθώς εισέρχονται στον «δημόσιο» χώρο. Ιδιαίτεροι ενδιαφέρον έχουν οι πόζες για τους εξοικειωμένους με τις παραδοσιακές «μούντρας» (χειρονομίες) και κυρίως ο χορός με τους φανούς, σύμβολο της φώτισης και της έμπνευσης που χαρίζει η Gaja Gamini («αυτή που περπατά λικνιζόμενη σαν ελέφαντας» στην επί λέξει απόδοση από την χίντι) στους ανθρώπους. Για παράδειγμα, σε μία πόζα, οι χορεύτριες τεντώνουν μπροστά το αριστερό τους πόδι ορθώνοντας το πέλμα με την φτέρνα στο έδαφος ή νωρίτερα με το αριστερό πόδι σηκωμένο και μισολυγισμένο. Αυτή η στάση παραπέμπει στον Nataraja, τον «χορευτή – Shiva» ο οποίος επίσης ανυψώνει το αριστερό πόδι στον «κοσμικό χορό» της δημιουργίας. Η στάση αυτή θυμίζει την anugarha pada ή moksha pada και συμβολίζει την απελευθέρωση μέσω της γνώσης.

Αλλά πέρα από όλα αυτά, είναι απλά και ένα πολύ ωραίο χορευτικό θέαμα.