ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Sex, μπάλα, Άθως και παράλογο!

Αν το «φιλοσοφήσει» κανείς (μέσα στη γενικότερη έκπτωση αξιών και εννοιών, η λέξη «φιλοσοφήσει» δεν ακούγεται δα και τόσο πομπώδης… ) το sex σχετίζεται με ό,τι πιο κοινό συνδέει δισεκατομμύρια ανθρώπους αλλά ταυτόχρονα και με ό,τι πιο παράλογο μπορεί να συναντήσει κανείς πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Δεν έχω καμία όρεξη να φιλοσοφήσω πάνω στο sex. Συνήθως «φιλοσοφούν» γι αυτό όσοι δεν ασχολούνται επαρκώς –αν και θα ήθελαν- με «το άθλημα». Όπως συμβαίνει δηλαδή και με το ποδόσφαιρο, καθώς έχω διαπιστώσει ότι οι πιο ζωηρές κόντρες για τη «στρογγυλή θεά» γίνονται συνηθέστατα από πλαδαρούς κοιλαράδες μεταξύ φραπόγαλου (τι ευγενική λέξη… πόσο κομψή… ) πίτσας και μπύρας και βεβαίως «επί του καναπέως». Ή όπως και με τη θρησκεία, καθώς οι πιο «θεομπαίχτες» άνθρωποι που έχω γνωρίσει, οι πιο «αθεόφοβοι» είναι όλοι με το κομποσχοίνι στον καρπό και τον σταυρό στο λαιμό.

Σήμερα λοιπόν, διάβασα δύο – τρεις ειδήσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με το «άλφα» ή «βήτα» τρόπο, με την «s» word!

Η πρώτη είδηση ήταν η 13η παραβίαση του άβατου του Άθωνος από γυναίκες και η δεύτερη ότι οι μισοί και πλέον Ευρωπαίοι οπαδοί του ποδοσφαίρου προτιμούν να παρακολουθούν σημαντικά ματς στην τηλεόραση παρά να επιδίδονται στο σεξ και μάλιστα, το ποσοστό στη χώρα που διαθέτει το θεωρούμενο ως το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, στην Ισπανία, το ποσοστό φτάνει το… 72% ! Και από κοντά μια τρίτη είδηση, για την περιβόητη μουσουλμανική μαντίλα που κρύβει από τα μάτια των τρίτων την θηλυκότητα των γυναικών στην Τουρκία.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με μια σειρά:

Μπάλα – Sex: Σημειώσατε «1»

Οι μισοί ποδοσφαιρόφιλοι Ευρωπαίοι προτιμούν το ματς παρά το σεξ, σύμφωνα με ειδική έρευνα ενόψει του Euro 2008.

Και πιο συγκεκριμένα, οι μισοί Ευρωπαίοι οπαδοί του ποδοσφαίρου προτιμούν να παρακολουθούν σημαντικά ματς στην τηλεόραση παρά να επιδίδονται στο σεξ με τη σύζυγό τους, αν και τα ποσοστά των ποδοσφαιρόφιλων και αυτών που εκπληρώνουν τακτικά τα συζυγικά τους καθήκοντα διαφέρουν αρκετά από χώρα σε χώρα, σύμφωνα με μελέτη του βρετανικού οργανισμού Sirc.

Τη στρογγυλή θεά προτιμά το 72% των Ισπανών ποδοσφαιρόφιλων, το 67% των Νορβηγών, το 64% των Ολλανδών, το 62% των Γερμανών, το 61% των Βρετανών, το 54% των Ελβετών, σύμφωνα με την έρευνα του ερευνητικού κέντρου Sirc. Αντιθέτως, μόνο το 17% των ποδοσφαιρόφιλων Πορτογάλων προτιμά το ποδόσφαιρο από το σεξ, το 25% των Ιταλών, το 27% των Γάλλων και το 30% των Βέλγων. Για το 60% των ποδοσφαιρόφιλων Ευρωπαίων «η μπάλα είναι θρησκεία» σύμφωνα πάντα με την έρευνα που διενεργήθηκε για την ιαπωνική εταιρεία Canon -που είναι ο βασικός χορηγός του Euro 2008- και στην οποία ρωτήθηκαν δύο χιλιάδες Ευρωπαίοι φαν του ποδοσφαίρου.

Στην προκειμένη περίπτωση, η σημειολογία του αθλήματος («να μπει μέσα», στο… πλεχτό η μπάλα) και οι σχεδόν οργασμικές καταστάσεις που βιώνουν οι θεατές μέσα στο γήπεδο (από την tv είναι διαφορετικά… ) καταμαρτυρούν τους λόγους για τους οποίους είναι για πολλούς προτιμότερη η μπάλα από τη γυναίκα. Δεν κουράζει η μπάλα, δεν έχει «απαιτήσεις», εκτοξεύει την αδρεναλίνη, ενώ ένα κρίσιμο γκολ κάνει τα ίδια ή και περισσότερα «θαύματα» από όσο όταν απελευθερώνουν ενδορφίνες η σοκολάτα και το σεξ!

Και 13η παραβίαση του άβατου στο Άγιον Όρος

Η «θρησκεία» (ποδόσφαιρο) και η θεά («στρογγυλή θεά»: μπάλα) όμως δεν είναι πάνω από το sex μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά:

Γρουσούζικη αποδείχθηκε για τις 2 Μολδαβές που μπήκαν παράνομα στην χερσόνησο του Άθωνος, η 13η χρονικά παραβίαση του άβατου του Αγίου Όρους (αν και ορισμένες γυναίκες ισχυρίζονται πως μπήκαν στο Άγιο Όρος χωρίς ωστόσο να έχει αποδειχτεί η βασιμότητα των ισχυρισμών τους) . Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης επέβαλε χθες Τρίτη 27 Μαΐου ποινή φυλάκισης 40 ημερών σε βάρος δύο γυναικών από τη Μολδαβία οι οποίες αποβιβάσθηκαν μαζί με τρεις ακόμη ομοεθνείς τους από ταχύπλοο δουλεμπόρων, στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, παραβιάζοντας έτσι το άβατο του Αγίου Όρους. Παράλληλα, το δικαστήριο αποφάσισε τη διοικητική απέλαση των δύο γυναικών, οι οποίες σημειωτέον είχαν πληρώσει και από 4.000 ευρώ η κάθε μία στους δουλεμπόρους που τις παράτησαν στο Άγιο Όρος!

Οι δύο Μολδαβές καταδικάστηκαν για το αδίκημα της παράβασης του νόμου περί αλλοδαπών. Κρίθηκαν πάντως αθώες για το αδίκημα της παράβασης του καταστατικού χάρτη του Αγίου Όρους, αφού το δικαστήριο έκρινε ότι δεν γνώριζαν το μέρος στο οποίο αποβιβάστηκαν από τους διακινητές τους. Οι άλλοι τρεις λαθρομετανάστες – δύο γυναίκες κι ένας άντρας- θα δικαστούν σήμερα Τετάρτη από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης. Ο άντρας είχε απελαθεί το περασμένο καλοκαίρι από τη χώρα μας και κατηγορείται και για παράνομη είσοδο διοικητικά απελαθέντων. Οι δύο γυναίκες διώκονται για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών και παράβαση του καταστατικού χάρτη του Αγίου Όρους.

Όπως έγινε γνωστό, μοναχοί της παραπάνω μονής εντόπισαν αρχικά στο λιμάνι του μοναστηριού δύο από τις αλλοδαπές και ειδοποίησαν τις τοπικές αστυνομικές αρχές. Στη διάρκεια των ερευνών από αστυνομικούς και λιμενικούς, βρέθηκαν οι υπόλοιποι τρεις λαθρομετανάστες, οι οποίοι όταν αντιλήφθηκαν την παρουσία αστυνομικών διανυκτέρευσαν σε παραλία σε μικρή απόσταση από το μοναστήρι. Σύμφωνα με όσα κατέθεσαν στην προανάκριση, δύο Ουκρανοί δουλέμποροι τούς παρέλαβαν από το Τσανάκαλε της Τουρκίας και τούς αποβίβασαν στο Άγιο Όρος, ενώ για τη μεταφορά των γυναικών και του άνδρα (ηλικιών από 27 έως 41 ετών) πλήρωσαν 4.000 ευρώ έκαστος. Οι Μολδαβές και ο ομοεθνής τους υποστηρίζουν επίσης, ότι οι Ουκρανοί διακινητές τους εγκατέλειψαν χωρίς να τους ενημερώσουν ότι βρίσκονται στο Άγιο Όρος και ότι Άγιος Όρος ισχύει το άβατο για τις γυναίκες.

Το άβατο αυτό ισχύει από τους βυζαντινούς χρόνους και σήμερα προστατεύεται από το Σύνταγμα -Διάταγμα 2623/1953, η δε παραβίασή του τιμωρείται με ποινή φυλάκισης (η οποία είναι όμως εξαγοράσιμη).
Παρά ταύτα, από το 382 έχει παραβιαστεί τουλάχιστον 13 φορές:
1: Το 382 από την κόρη του Μ. Θεοδοσίου, την Πλακιδία.
2: Τον 11ο αιώνα, επί Αλέξιου Κομνηνού, από οικογένειες νομάδων από την Ανατολή.

3: Το 1346 από τη σύζυγο του ηγεμόνα των Σέρβων Στέφανου Δουσάν, Ελένη, η οποία επισκέφθηκε τη Μονή Χιλανδαρίου, αν και άλλες αναφορές ισχυρίζονται πως η Ελένη δεν μπήκε σε μοναστήρια, αλλά μόνο εξ αποστάσεως είδε την Ιερά Μονή Χιλανδαρίου (το λεγόμενο «σέρβικο» μοναστήρι). Σύμφωνα με άλλη εκδοχή πάντως, ο Στέφανος Δουσάν συνοδεύτηκε από τη σύζυγό του μέσα σε όλα τα μοναστήρια του Αγίου Ορους.

4: Το 1404 από τη σύζυγο του Ιωάννη Παλαιολόγου, η οποία επισκέφθηκε τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας.
5: Το 1854 από μια ομάδα γυναικόπαιδων που ζήτησαν εκεί προστασία μετά την εξέγερση της Χαλκιδικής.
6: Το 1905 από τη νεαρή Ρωσίδα πριγκίπισσα Τατιάνα Νικήτα που φιλοξενήθηκε από φίλο της μοναχό στη Μονή Παντελεήμονος.
7: Το 1929 από την Ελληνίδα «Μις Ευρώπη» Αλίκη Διπλαράκου.
8: Το 1931 από τη Γαλλίδα δημοσιογράφο Μαρί Σουάτι, η οποία και στη συνέχεια έγραψε την εμπειρία της αυτή σε βιβλίο με τίτλο «Ενα μήνα με τους άντρες».

9: 1942. Τον Μάιο 1942 κατεγράφησαν δύο παραβιάσεις, μία από τη σύζυγο του λαϊκού γραμματέα της Μονής Σίμωνος Πέτρας και μία από την αρραβωνιαστικιά (ή σύζυγο) υπαλλήλου μαγαζιού της Δάφνης.
10: Το 1948 από μια ομάδα κυνηγημένων γυναικών αντρών του Δημοκρατικού Στρατού που έσπασαν τη φρουρά. Συγκεκριμένα, στις 16 Οκτωβρίου 1948, γυναίκες έφτασαν ως την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές, διά των όπλων… Συγκεκριμένα, επιτέθηκε στις Καρυές μια μεγάλη ομάδα ανταρτών, αποτελούμενη από 400 άνδρες και γυναίκες που προηγουμένως είχαν ανταλλάξει πυρά με τους άνδρες της τότε Χωροφυλακής που έδρευαν στο Άγον Ορος.

11: Το 1971 από τη Γαλλίδα φιλόλογο Ζακλίν Μισελέ και τις Ιταλίδες Λουίζα Βαρβαρίτο και Μαρία Παστέρλα.
12: Το 2008, τον Ιανουάριο, 5 γυναίκες, ανάμεσά τους και η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελία Αμανατίδου έσπασαν επίσης το άβατο στο πλαίσιο διαμαρτυρίας για τις διεκδικήσεις Μοναστηριών σε εκτάσεις της Χαλκιδικής.

13: Το 2008 από τις προαναφερθείσες Μολδαβές.


Το Αβατον του Αγίου Ορους για τις γυναίκες καθιερώθηκε ήδη από το πρώτο Τυπικό της Μοναστικής Πολιτείας που συντάχθηκε το 969 μ.Χ. ενώ ατύπως ίσχυε από πολύ ενωρίτερα (σύμφωνα με την παράδοση, από την ίδια τη Θεοτόκο- ήδη στον 4ο αιώνα) σημειωτέον δε ότι το τυπικό περιελάμβανε όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά και… κάθε θηλυκό ζώο!

Μια ακόμη «θρυλούμενη» παραβίαση είναι αυτή που σημειώθηκε μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, όταν θέλησε να επισκεφθεί το Αγιον Ορος η μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητή Μάρω, θυγατέρα του Σέρβου βασιλιά Γεωργίου, κτήτορα του καθολικού της Μονής Αγίου Παύλου, για να προσφέρει σ’ αυτό τα Τίμια Δώρα των τριών Μάγων. Κατά την παράδοση, όπως είναι καταγεγραμμένη και σε εκδόσεις της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου, η επισκέπτρια απλώς επέδωσε τα δώρα στους μοναχούς, που σε ανάμνηση της επίσκεψης έστησαν το Σταυρό που υπάρχει στο σημείο εκείνο και λέγεται «Σταυρός της Βασίλισσας».

Λέγεται ακόμη, ότι η πυρκαγιά που κατέστρεψε μια πτέρυγα της Μονής, το 1878, σχετίζεται με την παρουσία μιας Ρωσίδας πριγκίπισσας εκεί.

Το ερώτημα μετά από όλα αυτά, είναι εύλογο: «Είναι δυνατόν να μην απασχολεί τους μοναχούς το sex; » αναρωτιούνται πολλοί, με άμεσα τα υπονοούμενα για τις σεξουαλικές παρεκκλίσεις των μοναχών στον Άθωνα. Προσωπικά έχω άποψη, πως όσοι ακόμη ασχολούνται με το «άθλημα» στο Άγιο Όρος είναι «εκτός κλίματος». Όχι ηθικά, για το «κουσούρι» όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης (το «μακαριστός» ακούγεται τουλάχιστον εκνευριστικό, καθώς μεταφέρει διακρίσεις και στο άλλο κόσμο… ) Χριστόδουλος, αλλά πνευματικά. Η εμπειρία της μέθεξης όπως δείχνουν άλλωστε και ο ταντρικός βουδισμός και ο ινδουιστικός ταντρισμός, γεννά την ίδια αίσθηση με το sex: την αίσθηση της απώλειας του εγώ που είναι και το υπέρτατο «παράλογο» (και ενώ ακριβώς το αντίθετο, αντιμετωπίζεται ως αυταπάτη στον ταντρικό βουδισμό) και την ένωσης (πνευματικής ή ταυτόχρονα και συναισθηματικής / σωματικής) στον ινδουιστικό ταντρισμό.

Μια άλλη σημερινή είδηση, ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αλί Μπαμπατσάν στις Βρυξέλλες ότι η αντίθεση στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. απειλεί να επιβραδύνει τη πορεία των μεταρρυθμίσεων, καθώς ο επίτροπος για τη διεύρυνση Όλι Ρεν έκανε λόγο για ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα, ελευθερία λόγου και… ευρωπαϊκή πρότυπα, εννοώντας προφανώς μεταξύ των τελευταίων και τη φλέγον όπως αποδεικνύεται θέμα της «μαντίλας».

Θεωρώ πως αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο, ότι η γυναίκα είναι αυτεξούσια και δεν θα πρέπει να της επιβάλλονται περιορισμοί στην έκφραση της θηλυκότητάς της. Υπ΄ αυτή την έννοια, δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος για περί a priori δίκιο των μουσουλμάνων που αντιδρούν στις απαγορεύσεις που προωθούνται στη Δυτική Ευρώπη ως προς το θέμα της μαντίλας.

2 replies »

  1. Καλημέρα,

    λες να έχουν δίκιο όσοι λένε ότι ακόμα και τα υβριστικά συνθήματα στα γήπεδα (που με τόση ευκολία μπαίνουν σε κάθε σπίτι μέσω της τηλεόρασης), είναι σεξουαλικά υποκατάστατα; Πάντως το σίγουρο είναι ότι με αυτούς που τα εκστομίζουν κάτι δεν πάει καλά…

    Όσο για τη μαντήλα, τα έχουμε ξαναπεί από τότε με την Οριάννα Φαλάτσι για το πόσο πίσω βρίσκονται αυτοί οι λαοί. Πράγματι το αποτέλεσμα «της μάχης της μαντήλας» θα είναι καθοριστικό για το μέλλον της γυναικείας χειραφέτησης, αλλά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη.

    Εδώ ολόκληρη η Ευρώπη έχει γεμίσει από μαντηλοφόρες. Κάνεις μια βόλτα στο κέντρο οποιασδήποτε ευρωπαϊκής πόλης και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Τεχεράνη.

    Ευτυχώς που εκτός από τη μαντήλα έφεραν και το «κεμπάπ» και μπορούμε να τρώμε σαν άνθρωποι !

  2. Δημήτρη, ασφαλώς και έχουν δίκιο! Σε μεγάλο ποσοστό, καταπιεσμένος κόσμος, στρεσαρισμένος κόσμος, «άδειος» (από ζωή, ενδιαφέροντα, κ.λπ.) κόσμος, είναι στην πλειονότητά τους όσοι εξαπολύουν τα συνθήματα αυτά. Βέβαια, υπάρχει και μια μειονότητα που το βλέπει αποστασιοποιημένα ως… «συμμετοχή» σε χαβαλέ και φαιδρές γραφικότητες και οι οποίοι είναι πιο συνειδητοποιημένοι από τους υπόλοιπους. Πάντως για τη μεγαλύτερη μερίδα από όλους αυτούς, ΠΟΛΛΑ δεν πάνε καλά…

    Επειδή αναφέρθηκες στην Τεχεράνη, αν τον Σάχη Ρεζά Παχλεβί διαδέχονταν όλοι όσοι συμμετείχαν στην ανατροπή του και όχι οι ιμάμηδες, σήμερα θα μιλάγαμε για μια εντελώς διαφορετική Μέση Ανατολή και έναν διαφορετικό κόσμο. Ας πρόσεχαν αυτοί που βοήθησαν στο κυνηγητό κατά των αριστερών από την Σαβάκ (Τουντέχ, κ.λπ.) και οι οποίοι σήμερα τρέχουν και δε φτάνουν έτσι όπς τα΄καναν και όχι μόνο στην Περσία, αλλά και στο Αφγανιστάν και αλλού. καθώς μεταξύ του κομμουνισμού και του φανταμενταλισμού επέλεξαν τον δεύτερο και τώρα «θερίζουν θύελλες». Γιατί τα λέω αυτά; Διότι η Τεχεράνη που λες ήταν μια σύγχρονη πόλη στη δεκαετία του 1970 και αν η Δϋση φρόντιζε για τη Δημοκρατία αντί να σιγοντάρει (αν όχι και να κατεθυύνει… ) τις απολυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης από τον Παχλεβί, , σήμερα θα είχε μετακομίσει ο Ευρωπαίκός αέρας στην Τεχεράνη και όχι ο ισλαμικός στο Παρίσι και στο Λονδίνο.

    Υ.Γ.: Μιας και αναφέρθηκες στο κεμπάπ, το νοστιμότερο είναι το «τσάπλι κεμπάπ» που φτιάχνουν Αφγανοί και Πακιστανοί (αν και vegetarian έχω εντρυφήσει στο θέμα). Προσωπικά προτιμώ την ινδική κουζίνα.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s