Η Deeyah (ή Deepika Thathaal όπως είναι το πραγματικό της όνομα) είναι γνωστή διεθνώς ως η «Μουσουλμάνα Μαντόνα» («Muslim Madonna»). Είναι μια αξιόλογη μουσικός (χαρακτηρίστηκε «παιδί θαύμα» στα 8 της χρόνια) η οποία όμως έγινε παγκοσμίως διάσημη όχι τόσο για τα τραγούδια της, όσο κυρίως για τις απειλές που εκτοξεύουν ακόμη και εναντίον της ζωής της οι φανατικοί ισλαμιστές, από Όσλο μέχρι Βομβάη.
Ο λόγος; Δίνει το «κακό παράδειγμα» στη νεολαία, άλλοτε μιλώντας για «παραβίαση των δικαιωμάτων της γυναίκας στον μουσουλμανικό κόσμο», άλλοτε χορεύοντας προκλητικά σε video clip και άλλοτε φωτογραφιζόμενη με γυμνή την πλάτη της.
Δυο λόγια –σύντομα- για την ίδια: Γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1977 στο Όσλο από σουνίτες μουσουλμάνους γονείς, δεύτερης γενιάς μετανάστες πακιστανικής καταγωγής (από το Πουντζάμπ).
Ξεκίνησε την μουσική στην ηλικία των 8 χρόνων και ενώ τραγουδούσε ήδη από τα 7 της. Στα 14 της έκανε τον πρώτο της δίσκο –με τη βοήθεια του Ustad Sultan Khan («Ustad» είναι τίτλος που στην ούρντου όπως επίσης στην φαρσί, σημαίνει «μαέστρος» και «δάσκαλος» στη μουσική) που μαζί με τον Ustad Fateh Ali Khan, γνωστού και από τις συνεργασίες του με τους Beatles, υπήρξαν δάσκαλοι της μοναδικής γυναίκας μαθήτριάς τους- και αμέσως έγινε σύμβολο της πολυπολιτισμικής Νορβηγίας. Ακριβώς αυτό το τελευταίο, σε συνδυασμό με το «προκλητικό» ντύσιμο, το είδος της μουσικής (ποπ, χορευτική και ηλεκτρονική) και τον αισθησιακό χορό, ώθησε –λόγω και της μεγάλης απήχησης που έχει στη νεολαία- πολλούς εξτρεμιστές ομόθρησκούς τους να απειλήσουν μέχρι και τη ζωή της (παρότι το όνομα του παππού της συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο αξιοσέβαστα της πακιστανικής παροικίας) αν δεν εγκατέλειπε τη χώρα.
Τα πρώτα ερεθίσματα να ασχοληθεί με τη μουσική τα πήρε από τον πατέρα της (ο οποίος άλλαξε το επίθετό του από Hussain σε Thathaal) ο και οποίος είχε ιδρύσει τον οργανισμό Raga Music προκειμένου να προωθήσει την πακιστανική μουσική.
Το όνομα Deepika της το έδωσε μια ινδή γριά η οποία φρόντιζε τη μητέρα της στη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Στα 8 της εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη τηλεόραση στο πιο δημοφιλές στη νεολαία σώου «Halv Sju».Το 1992 τραγούδησε ενώπιον κοινού, συμπεριλαμβανομένων και του πρωθυπουργού Gro Ηarlem Brundtland και της σουηδο/νορβηγίδας πρώην τραγουδίστριας (με διεθνή καριέρα, από Γαλλία μέχρι Ιαπωνία, ενώ είχε εκπροσωπήσει και τη Νορβηγία στον διαγωνισμό της Eurovision το 1966) και υπουργού Πολιτισμού Åse Maria Kleveland στο εναρκτήριο πρόγραμμα της TV2 .
Ο πρώτος της δίσκος («I Alt Slags Lys») εκδόθηκε από μια ανεξάρτητη εταιρία, την KKV και είχε ήχους πακιστανικής μουσικής, τζαζ και δυτικής ποπ και στα 15 της έδωσε και την πρώτη της συναυλία στο Voss Jazz.
Οι περιπέτειές της με τους φανατικούς ισλαμιστές ξεκίνησαν με το βίντεο κλιπ από το 2ο άλμπουμ της, επειδή έδειχνε γυμνή την πλάτη της. Ακολούθησαν απειλές και σε μία συναυλία της δέχθηκε επίθεση με σπρέυ πιπεριού πάνω στη σκηνή. Έτσι, το 1996 μετακόμισε στο Λονδίνο, όμως εκεί της έτυχε μία σειρά από ατυχίες (θάνατος του μάνατζέρ της Steven Fagnoli, διοικητικές αλλαγές στην Warner Music που οδήγησαν σε ακύρωση συμβολαίων που είχαν υπογραφεί από την προηγούμενη διοίκηση, μεταξύ των οποίων και το δικό της, κ.λπ.).
Στην συνέχεια συνεργάστηκε με τον παραγωγό κάτοχο Grammy, Darin Prindle στο διπλό σινγκλ «Of My Own/I Saw You». Ακολούθως, συνεργάστηκε στο Los Angeles με τον ράππερ Young Maylay και γύρισαν το επίμαχο σινγκλ «What Will It Be?» που αναστάτωσε τον μουσουλμανικό κόσμο. Στο βίντεο του τραγουδιού, βγάζει τη μπούρκα που φορά, για να μείνει μόνο με ένα μπικίνι. Το 2002 άλλαξε το όνομά της από Deepika σε Deeyah και δύο χρόνια αργότερα, τα βίντεο κλιπ της παίζονταν στα ασιατικά μουσικά κανάλια B4U και Zee TV. Όμως, όσο μεγάλωνε η δημοτικότητά της στη νεολαία, τόσο έμπαινε στο στόχαστρο των φανατικών μουσουλμάνων. Είχε προηγηθεί εξάλλου το βίντεο κλιπ «Plan of my own» που είχε γυρίσει στο Λονδίνο και στο οποίο χόρευε «προκλητικά» με το παρτενέρ της, με αποτέλεσμα να την κυνηγούν και στην Αγγλία οι ισλαμιστές (με απειλές εναντίον της κάθε φορά που έβγαινε από το σπίτι της) οι οποίοι όπως και στη Νορβηγία, την θεωρούσαν «κακό παράδειγμα» για τις νεαρές μουσουλμάνες.
Την μουσική της τη αφιερώνει στα δικαιώματα των γυναικών και έχει ιδρύσει καταφύγιο γυναικών στο Birmingham.
Το αποκορύφωμα πάντως της πολεμικής που δέχθηκε από τους ισλαμιστές ήλθε με το τραγούδι «What Will It Be?» το οποίο απαγορεύτηκε να παιχτεί για να μην εξαγριωθούν οι μουσουλμάνοι και μετά από πίεση των φανατικών θαυμαστών της, επετράπη η περιορισμένη ψηφιακή κυκλοφορία του βίντεο και μόνο στην Αγγλία. Ωστόσο, το κανάλι B4U το απέσυρε λόγω των απειλών που δέχτηκε.
Ορισμένοι, όπως η εταιρία MCB ισχυρίστηκαν πως όλή αυτή η ιστορία με τις απειλές εναντίον της Deeyah ήταν διαφημιστικό τέχνασμα, όμως δημοσιογραφικές έρευνες απέδειξαν πως όχι μόνο δεν ήταν τρικ, αλλά αντίθετα, οι απειλές που δεχόταν καθημερινά και αληθινές ήταν και πολύ περισσότερες και σοβαρότερες από όσο πολλοί είχαν νομίσει.
Το Ισλαμικό Συμβούλιο της Βρετανίας εξέδωσε ανακοίνωση πως η Deeyah δεν ανήκει στο Ισλάμ, κάτι που προκάλεσε τις αντιδράσεις της και με συνεντεύξεις της τόνισε κατ΄ επανάληψη πως είναι υπερήφανη για τη σουνιτική ισλαμική καταγωγή της.
Η Deeya δηλώνει πως το βίντεο «What will be?» είναι αφιερωμένο στις καταπιεσμένες μουσουλμάνες και στα δικαιώματα τους και κυρίως για την ελευθερία έκφρασης. Το τίμημα ωστόσο γι αυτές τις δηλώσεις της ήταν βαρύ, καθώς συχνά ακυρώνε συναυλίες, ενώ αναγκάζεται να κυκλοφορεί με σωματοφύλακες. Ειδικά δε όταν επισκέφτηκε τη Βομβάη, οι δρόμοι της ινδικής μεγαλούπολης γέμισαν με οργισμένους μουσουλμάνους που διαδήλωναν εναντίον της εκτοξεύοντας και αυτοί απειλές εναντίον της.
Η «Μαντόνα των μουσουλμάνων» ανέβασε ένα post όπου ανέφερε πως μετά από χρόνια που αποκαλείται «πόρνη», «διάβολος» και «ντροπή του Ισλάμ», αντί οποιασδήποτε άλλης απάντησης αφήνει το βίντεο να μιλήσει μόνο του για τη θέση της γυναίκας στο Ισλάμ και για τις γυναίκες που δέρνονται ή και σκοτώνονται καθημερινά εν ονόματι της ισλαμικής πίστης. Ωστόσο, ακόμη και γυναικείες μουσουλμανικές οργανώσεις έβγαλαν ανακοίνωση πως δεν δέχονται συμπαράσταση από τραγουδίστριες που χορεύουν ημίγυμνες.
Το 2007 εξέδωσε με τους μουσικούς Bob James, Andy Summers Nils Petter Molvaer το άλμπουμ Ataraxis, μίγμα πακιστανικής παραδοσιακής μουσικής, αφγανικής μουσικής παράδοσης και ηλεκτρονικής μουσικής.
Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους Jan Carbarek, Ustad Nazim Ali Khan, David Lindley, Ustad Shaukat Hussain Khan, Knut Reiersrud, Guy Sigsworth, Martyn Ware, Zakir Hussain, Nick Sillitoe, Audun Erlien, Reidar Skår, Inder Matharu Goldfinger,Talvin Singh, Rick Nowels, A.R. Rehman, Adrian Sherwood και Shiv Kumar Sharma.
Όπως έχει πει σε συνεντεύξεις της, μεγάλωσε με Madonna, Michael Jackson και Prince και συνέχισε με ακούσματα από Faith No More, Metallica, Guns’n’Roses, ενώ θαύμαζε τους Stevie Wonder και Aretha Franklin.