Ο Μουσσόρσγκυ επιχειρεί να απεικονίσει το χάσμα και την πάλη μεταξύ της παραδόσεως και του εκμοντερνισμού που επιχειρεί ο Μέγας Πέτρος, με χρονική περίοδο δράσεως κάπου μεταξύ 1682 και 1689.
«Χοβάντσινα» είναι το όνομα που θα δοθεί στην εξέγερση των πριγκήπων Χοβάνσκυ, οι οποίοι αντιστέκονται στις μεταρρυθμίσεις.

Ο Σέντζας με επιβλητική φωνή εξηγεί, απευθυνόμενος τόσο στους ήρωες του έργου όσο και -κυρίως- στο κοινό πως «Όλα εδώ, κατά μία έννοια, είναι ένα θέατρο. Μια κοροϊδία. Ποιος θα γελάσει τον άλλον. Κι οι θεατρίνοι, κι αυτοί ακόμη παριστάνουν τον σπουδαίο. Πιο θεατρίνοι είναι εκείνοι που κάθονται στην πλατεία. Αυτοί που τρώνε τα ψέματα». Και εννοεί ασφαλώς πως υποκριτές είναι όλοι αυτοί που γελάνε με τα πάθη του έργου ενώ στην πραγματικότητα τα πάθη τα συναντάμε στην ζωή, στην καθημερινότητα.

5 Μαΐου 1980. Καθώς ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δέχεται στην βουλή τα συγχαρητήρια για την εκλογή του ως προέδρου της Δημοκρατίας, εντύπωση προκαλεί ότι ο πρόεδρος της ΕΔΗΚ Ιωάννης Ζίγδης αρνείται να τον […]

Καράκας: 130,35 δολοφονίες ανά 100.000 κατοίκους. Από τις 50 πιο επικίνδυνες λόγω εγκληματικότητας πόλεις στον κόσμο, οι 43, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Συμβουλίου Πολιτών για Δημόσια Ασφάλεια και Ποινικό Δίκαιο (CCSPJP) […]

Το 1878 θα αποδειχθεί η πιο ζοφερή χρονιά που θα ζήσει ο 27χρονος τότε Γιαννούλης Χαλεπάς. Είναι η χρονιά η οποία κλείνει τον πρώτο δημιουργικό κύκλο του που είχε ανοίξει 8 χρόνια […]