Than Pan

Ferdinand Stransky «Οικογένεια στο τραπέζι» (1971).

Ο πίνακας του Ferdinand Stransky «Οικογένεια στο τραπέζι», τον οποίον δημιούργησε το 1971, δείχνει μια καταθλιπτική εικόνα. Αποτυπώνει μια λυπημένη, ακίνητη και βουβή οικογένεια να κάθεται δίπλα ο ένας στον άλλον γύρω από ένα άδειο στρογγυλό τραπέζι. Ο πατέρας, σοβαρός και βυθισμένος στις σκέψεις του, στηρίζει το κεφάλι του ακουμπώντας το πηγούνι στο χέρι του. Πίσω του μια πόρτα οδηγεί σε ένα σκοτεινό φόντο ταιριαστό με τους ψυχρούς τοίχους σαν να οδηγεί σε κάποιο αδιέξοδο. Η μητέρα και η κόρη απεικονίζονται με σκυμμένα κεφάλια ανέκφραστες σαν άψυχες κούκλες, μοιάζοντας να έχουν γίνει ένα με τους γκρίζους τοίχους. Μόνο ο μικρός γιος στο κέντρο της εικόνας με τα μάτια ορθάνοιχτα δείχνει να αναζητεί τρόπο απόδρασης από την εξαθλίωση και την απελπισία. Οι γυμνοί τοίχοι και η έλλειψη επίπλωσης -πέραν του τραπεζιού όπου κάθεται η οικογένεια- επιτείνουν την ζοφερή εικόνα αυτού του πίνακα.
Η διαστάσεων 97,3 x 130,7 εκ. ελαιογραφία σε καμβά του Stransky βρίσκεται στο μουσείο Leopold της Βιέννης.
Ο Stransky πέρασε τα νεανικά του χρόνια στην αυστριακή ύπαιθρο, στο Viehofen. Έμεινε ορφανός στα πέντε του και μεγάλωσε με την γιαγιά του. Μεταξύ 1919 και 1923 παρακολούθησε μαθήματα στην σχολή συντηρητών τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης και μετά τις σπουδές του εργάστηκε κυρίως ως συντηρητής.
Στην προσωπική του δημιουργία ο Stransky (16.9.1904 – 30.12.1981) ως καλλιτέχνης επηρεάστηκε από τον Oskar Kokoschka. Με την προτροπή του γλύπτη Georg Ehrlich εντάχθηκε στο δίκτυο Hagenbund, ένα πρωτοποριακό κίνημα μοντερνιστών Αυστριακών καλλιτεχνών που σχηματίσθηκε το 1899 το οποίο εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και πήρε το όνομά του από τον Hagen, τον ιδιοκτήτη ενός πανδοχείου της Βιέννης όπου σύχναζαν, ενώ διαλύθηκε το 1938 λόγω των διώξεων από τους Ναζί (Secession, Künstlerhaus και Hagenbund ήταν οι κυριότερες ομάδες καλλιτεχνών ως την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου).
Μετά το 1945 ο Stransky συνέχισε να εργάζεται ως συντηρητής, αλλά και συνιδρυτής της ένωσης καλλιτεχνών «Ο Κύκλος».
«Ανακαλύφθηκε» τυχαία από τους ιστορικούς της τέχνης Hans και Erika Tietze. Χρηματοδοτήθηκε από χορηγούς όπως ο διακεκριμένος ιστορικός της τέχνης Otto Benesch και έλαβε μέρος στις Μπιενάλε του 1957 στο Σάο Πάολο και το 1963 στο Τόκιο, ενώ η θεματολογία του επεκτάθηκε σε καθημερινές στιγμές, τοπία και νεκρά φύση.