Μεγάλη Εβδομάδα δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς Ιησού Χριστό και Ιούδα Ισκαριώτη. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την «προδοσία», σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή ή την «συνεννόηση» των δύο κεντρικών ηρώων, σύμφωνα με απόκρυφες, κυρίως γνωστικής κατεύθυνσης θεωρίες. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο ασπασμός του Μαθητή στον Διδάσκαλο, η οποία παραπέμπει και σε ανάλογες τελετουργικές συνήθειες μυστικών ταγμάτων, ήταν που έθεσε σε κίνηση τον τροχό για ό,τι ακολούθησε και συνετέλεσε ως Χριστιανισμός στην συνδιαμόρφωση του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.
Έρωτας, αγάπη, σεβασμός, χαιρετισμός, αποχαιρετισμός, ρομαντισμός, σεξ, συγγένεια, κτητικότητα, πόθος, ασφάλεια, ανασφάλεια, συνήθεια…
Όλα τα παραπάνω -και όχι μόνο αυτά- εκδηλώνονται με το φιλί, το χειροφίλημα, το «γαλλικό» φιλί, το φιλί στον αέρα, στο μέτωπο, στο στόμα, στην εικόνα, στη φωτογραφία, στον καρπό, στον ώμο.
Giotto di Bondone (1267-1337): Το φιλί του Ιούδα
Βιαστικά στο αεροδρόμιο…
επίμονα στο πάρκο…
κλεφτά στο θρανία…
κρυφά στις τουαλέτες…
πεταχτά στο δρόμο…
Το Πάσχα…
Την Πρωτοχρονιά…
Στα γενέθλια…
Στην ονομαστική εορτή…
Στα γεννητούρια…
Σε κηδεία…
Σε γάμους…
¨Ενα από τα πιο διάσημα φιλιά του 20ου αιώνα, απαθανατίστηκε στις 14 Αυγούστου 1945 στην Τimes Square της Νέας Υόρκης. Ένας ναύτης αγκαλιάζει και φιλά μια κοπέλα την ημέρα κατά την οποία συνθηκολόγησε η Ιαπωνία και έπεσε η αυλαία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ακόμη και 6 δεκαετίες μετά, η ταυτότητα του ναύτη δεν είναι γνωστή, καθώς την διεκδικούν πολλοί όπως π.χ. ο Glenn McDuffie, ο οποίος χρόνια προσπαθεί να αποδείξει πως ήταν αυτός που είχε φιλήσει την Edith Shain εκείνη την ημέρα στη Νέα Υόρκη.
Times Square, New York, 14.08.1945
Φιλί διστακτικό,
παθιασμένο,
περιπαιχτικό,
θορυβώδες…
Πολλά φιλιά έγιναν «διάσημα» και έμειναν «ιστορικά» μέσα απ΄τον κινηματογράφο, από τη γλυπτική, από τις εφημερίδες, από τις ειδήσεις…
Ένα φιλί που έμεινε στην ιστορία ήταν της Ingrid Bergman και του Humphrey Bogart στην ταινία «Casablanca» απ΄ όπου διάσημος έμεινε ο στίχος «Α kiss is just a kiss» από το «As time goes by»:
«You must remember this
A kiss is still a kiss, a sigh is just a sigh
The fundamental things apply
As time goes by
And when two lovers woo
They still say, «I love you»
On that you can rely
No matter what the future brings
As time goes by
Moonlight and love songs
Never out of date
Hearts full of passion
Jealousy and hate
Woman needs man
And man must have his mate
That no one can deny
it’s still the same old story
A fight for love and glory
A case of do or die
The world will always welcome lovers
As time goes by
Moonlight and love songs
Never out of date
Hearts full of passion
Jealousy and hate
Woman needs man
And man must have his mate
That no one can deny
it’s still the same old story
A fight for love and glory
A case of do or die
The world will always welcome lovers
As time goes by»
Casablanca: A kiss is just a kiss
Φιλί ανάμικτα «βαμπιρικό» και αισθησιακό ήταν του Dracula (Gary Oldman) στην Elisabeta (Winona Ryder) στην ταινία των 3 όσκαρ του Francis Ford Coppola «Dracula» του 1992.
Dracula (1992): Gary Oldman, Winona Ryder
O François-Auguste-René Rodin (12.11.1840 – 17.11.1917) σμίλεψε το 1889 εμπνεόμενος από την Francesca da Rimini, την ιταλίδα ευγενή του 13ου αιώνα που μνημόνευσε στην «Κόλαση» ο Δάντης και η οποία δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της Giovanni Malatesta όταν ο τελευταίος έμαθε πως αυτή ήταν ζευγάρι με τον αδελφό του Paolo.
Auguste Rodin: To φιλί (1889)
Ένα από τα πλέον διακωμωδηθέντα φιλιά ήταν αυτό των ηγετών της ΕΣΣΔ και της ΛΔ Γερμανίας Λεονίντ Μπρέζνιεφ και Έριχ Χόνεκερ στη συνάντησή τους το 1979 για την επέτειο των 30 χρόνων από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Το θέαμα δύο γηραιών σταλινικών ηγετών να φιλιούνται αγκαλιασμένοι στο στόμα, ήταν αηδιαστικό αλλά ταυτόχρονα και κωμικό, ενώ, όπως ήταν ήταν αναμενόμενο, η Δύση με αρκετή δόση ειρωνίας εκμεταλλεύθηκε το ακαλαίσθητο αυτό θέαμα.
Brezhnev-Honecker, 1979
Τέτοιες ημέρες, περί τον μέσον Απρίλιου του 2007, μια ιδιότυπη διαδήλωση λάμβανε χώρα στο Νέο Δελχί.
Ινδοί εθνικιστές έκαιγαν φωτογραφίες του διάσημου αμερικανού ηθοποιού Richard Gere και της συμπατριώτισάς τους ηθοποιού του Bollywood, Shilpa Shetty. Ο λόγος ήταν πως σε μια εκδήλωση για το AIDS o Gere φίλησε ενώπιον θεατών του ιδιωτικού καναλιού που οργάνωσε την εκδήλωση την Shetty, κάτι που ερχόταν σε ευθεία αντίθεση και με τα ήθη και με τους νόμους της Ινδίας και μάλιστα επιλήφθηκε και η δικαιοσύνη με αποτέλεσμα να απειληθεί με φυλάκιση έως 2 ετη κσι χρηματικό πρόστιμο.
Shilpa Shetty-Richard Gere, Νέο Δελχί
Τα δημόσια φιλιά μεταξύ ομοφύλων δεν είναι πάντοτε αηδιαστικά όπως των Μπρέζνιεφ και Χόνεκερ. Ένα φιλί αισθησιακό ήταν αυτό που αντάλλαξαν η Madonna με την Britney Spears το 2003 στα μουσικά βραβεία του MTV (MTV Video Music Awards).
Madonna-Britney Spears
Διάσημο φιλί είναι το έργο του 1962 του αμερικανού Roy Lichtenstein (1923-1997) «The Kiss», λάδι σε καμβά, έργο που ανήκει στην ιδιωτική συλλογή του Paul G. Allen.
Roy Lichtenstein: Kiss (1962)
Πάλι από τον χώρο της ζωγραφικής, διάσημο είναι και ένα άλλο έργο με τον ίδιο τίτλο, «Το φιλί», του Gustav Klimt (έργο του1907).
Gustav Klimt: Το Φιλί (1907)
Από τα πιο γνωστά φιλά στον παγκόσμιο κινηματοφράφο, ήταν αυτό του Clark Gable (στον ρόλο του Rhett Butler) και της Vivian Leigh (ως Scarlett O’Hara) στην ταινία «Gone With the Wind» η οποία γυρίσστηκε πριν 70 χρόνια και ακόμη θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη όλων των εποχών.
Clark Gable (Rhett Butler) - Vivian Leigh (Scarlett O'Hara)
«Έρως και Ψυχή». Άγαλμα του Antonio Canova. ¨Αλλο ένα διάσημο φιλί…
Amor et Psyche, Antonio Canova, 1793
Το khajuraho (खजुराहो) χωριό στο ινδικό κρατίδιο Madhya Pradesh, είναι γνωστό για τους ναούς του που αποτελούν μνημεία του ινδουιστικού ταντρισμού και οι οποίοι εκθειάζουν τον έρωτα σε όλα του τα επίπεδα.
khajuraho
Υ.Γ.:
Άλλο ένα είδος φιλιού το οποίο προσβάλλει βάναυσα όποιον το βλέπει, όχι μόνο την αισθητική του αλλά και την στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, είναι το φιλί (κυρίως χειροφίλημα) της ένδειξης.. «σεβασμού» (ορθότερα, «υποταγής»). Μια από τις πιο αηδιαστικές συνήθειες…
Για παράδειγμα, σε καθυστερημένες κοινωνίες, όπως π.χ. στην Τουρκία ή ακόμη και στην Ελλάδα μέχρι πριν λίγα χρόνια (δεν ξέρω αν συμβαίνει ακόμη σε κάποια μέρη της, δεν θα με παραξένευε μάλιστα αφού πρόκειται για μια κατά βάθος αντιδραστική, οπισθοδρομική και σκοταδιστική χώρα) είθισται νεώτεροι να φιλούν το χέρι μεγαλύτερων, όπως π.χ. η νύφη το χέρι του πεθερού ή της πεθεράς, κ.λπ.
Δυστυχώς έχουμε δει αυτό το θλιβερό θέαμα και στη δημόσια ζωή αυτής της χώρας, όπως λ.χ. την Γιάννα Δασηαλάκη να φιλά το χέρι του πεθερού της Αγγελόπουλου, τον Έβερτ να φιλά το χέρι του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του «πρεσβύτερου») όταν εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ.λπ.
Το ίδιο θλιβερό είναι το θέαμα του χειροφιλήματος σε ρασοφορους, σε μαφιόζους ή το χειροφίλημα των ακαδημαϊκών στον δικτάτορα Παπαδόπουλο (άλλη μια τρανή απόδειξη για το ποιόν της λεγόμενης «πνευματικής κοινότητας» στην Ελλάδα»).
Κατηγορίες:ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΚΟΣΜΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΕΧΝΗ
Than Pan 
Βλέποντάς τα τώρα όλα μαζί, το πιο αισθησιακό μου φαίνεται αυτό μεταξύ Dracula και Elisabeta…
Μόνο το φιλί του Ιωάννη και του προπονητή του στο Σίδνεϋ ξέχασες!
@ monahikoslikos,
Α! Ναί! Η… «κοριτσάρα!
Να βάλω κι εγώ τον οβολό μου, να τα κάνουμε δεκαπέντε :
http://eu.art.com/products/p10064469-sa-i758609/posters.htm
και :
http://www.robertdoisneau.com/largehotelkiss.htm
@ Hypericum Perforatum,
Γαλλοτραφής, να υποθέσω;
Το «Kiss by the Hotel de Ville» του Robert Doisneau, παραμένει διαχρονικό 59 χρόνια μετά τη δημοσίευσή του. Υπέροχη φωτογραφία!
θα σου πρότεινα να δεις σε dvd μια ενδιαφέρουσα ινδική ταινία (υπάρχει με αγγλικούς υπότιτλους, ίσως να υπάρχει και με γαλλικούς, δεν είμαι 100% βέβαιος) η οποία καταπιάνεται με αυτό ακριβώς το θέμα:
Η ταινία είναι εφετινής παραγωγής, ονομάζεται «Delhi-6» (στην χίντι: दिल्ली 6) την οποία σκηνοθέτησε ο Rakeysh Omprakash Mehra και παίζουν πολύ μεγάλα ονόματα, όπως οι Abhishek Bachchan, Sonam Kapoor, Om Puri, Waheeda Rahman, Rishi Kapoor, Atul Kulkarni, Deepak Dobriyal και Divya Dutta.
Είναι μια αλληγορία όπου ο «κακός» της υπόθεσης είναι ένας ανύπαρκτος μαύρος πίθηκος, ο kala bandar. Πρόκειται για μια ψύχωση του ντόπιου πληθυσμού που αν και απαρτίζεται από καλούς ανθρώπους συνθέτουν όλοι μαζί λόγω κοινωνικών συνθηκών ένα απαίσιο σύνολο με τον kala bandar άλλοθι των αδυναμιών και ελαττωμάτων τους. Ο πρωταγωνιστής, ο
Roshan (Abhishek Bachchan) επιστρέφει σε μια πατρίδα που δεν γνωρισε μικρός, έχοντας μεγαλώσει στη Νέα Υόρκη και σύντομα η εξιδανικευμένη εικόνα θα μεταβληθεί σε ένα εφιάλτη. Η πόλη (Παλαιό Δελχί) και ειδικά η γειτονιά (αν έχεις επισκεφθεί την ινδική πρωτεύουσα, παραπέμπει στο πολύβουο και χαοτικό Chandni Chowk, πολύ κοντά στο Κόκκινο Φρούριο) τον «καταπίνουν» και αδυνατεί να φύγει παρότι το θέλέι. Η συνέχεια είναι ενδιαφέρουσα αν θέλεις να τη δεις…
μπες εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Delhi_6
Μπορώ να τη βρώ στα dvd-άδικα?
(Παίζουν τα αγγλικά μου άνετα )
Θα πρέπει να την αναζητήσεις στα ντιβιντάδικα των Πακιστανών στη Ομόνοια. Κατεβαίνοντας της Πειραιώς, στρίβεις 3 τετράγωνο αριστερά και πηγαίνοντας προς Σοφοκλέους θα βρεις 3 – 4 ντιβιντάδικα. Το θέμα είναι πως το τελευταίο στην σειρά έχει περισσότερα dvd με υπότιτλους, αλλά πηγαίνω κατεθυθείαν χωρίς να θυμάμαι οδό και αριθμό. Όταν ξαναπάω θα σε ειδοποιήσω, εκτόςαν δες να κατέβεις για τη βόλτα σου και να ψάξεις…
Βλέπεις, η Τσουμχουρία αλ-Γιουνανία βλέπει σχεδόν αποκλειστικά αμερικανιές για να την έβρισκες σε οποιοδήποτε συνοικιακό ντιβιντάδικο…
«να κατέβεις”
διαφορετικά, τί DOWNtown θα ήταν;
Το ρήμα «κατεβαίνω» το χρησιμοποιω διότι πάει με την «αγορά», με την «αρένα», με τον «στίβο» («πολιτικό», «αγωνιστικό», κ.λπ.) αν και εδώ που τα λέμε.στη «γούβα» που σου προτείνω να πας, δε νομίζω να «ανεβαίνεις», μάλλον να κατεβαίνεις.
Ναι συμφωνώ πως η αρένα και ο στίβος είναι ‘κάτω’.
Δεν σημαίνει όμως κάτι το ότι λέμε ‘κάτω’ για την αγορά, την πολιτική, την αριστερά ? Για να μη θυμηθώ το sinistra !
Δεν έχω ακούσει ή διαβάσει ποτέ τη φράση «ανεβαίνω» στην αγορά. «Κατεβαίνω», αμέτρητες. Η λέξη «downtown» είναι επίσης ενδεικτική.
Στην πολιτική, «κατεβαίνεις». Ιδίως αν είσαι αριστερός. Όποιος δεν κατεβαίνει στην πολιτική αλλά «ανεβαίνει» (δηλαδή σαν να επιζητά καταξίωση, κ.λπ.) είναι απατεώνας. Σαν τους κυβερνώντες…
Εννοώ:
κάποιος ‘κατεβαίνει’ στην πολιτική, από το τάδε κόμμα και κάτω (δλδ) και αριστερότερα.
Νομίζω το ‘πάνω’ και το ‘κάτω’ είναι μια μεγάλη ιστορία.
Για κάτι καλύτερο λέμε ‘πάνω από’, το καλό είναι πάνω, ο βορράς είναι πάνω, η δεξιά είναι πάνω, μάλλον κάτι μας λένε όλα αυτά.
Να υποθέσω ότι είσαι με τον υπολογιστή και το ασύρματο ιντερνετ στην εκκλησία ? Δεν κάνω λάθος ?
Αλλά και το ΕΠΑΝΩ όπως και το ΜΕΣΑ είναι ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ,
Το ΚΑΤΩ όπως και το ΕΞΩ είναι ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
«Αρίμπα» (επάνω) φωνάζουν οι χαχόλοι υπήκοοι και υποτελείς για τον κάθε μ@@@α!
«Ανεβαίνει» τα σκαλιά της εκκλησίας η νυφη – ή ο γαμπορός (χωρίς λάπτοπ στο χέρι)!
«Μέσα» στα πράγματα!
«Μέσα» στα κόλπα!
«ΚΑΤΩ» το Κράτος (λένε οι αντιεξουσααστές)!
Στην «απόξω»!
«Έξω» το ΝΑΤΟ!
«Επάνω» η Πόλις (οι πύργοι, τα ιερατεία στι Ακροπόλεις, ο κάθε «Πύργος» του Κάφκα…)
Κάτω, το άστυ (οι έμποροι, οι τεχνίτες, οι αστοί).
και βέβαια, έχω στο γραφείο μου, αντίγραφο ενός έργου του σπουδαίου Ουρουγουανού Joaquín Torres García, του 1943, το «América invertida»: Ο χάρτης της Αμερικής «ανάποδα» με τον Βορρά κάτω και τον Νότο επάνω. Όπως την βλέπουν οι Αργεντίνοι και οι Ουρουγουανοί και όχι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.
Εντάξει, σύμφωνοι.
Αλλά δες και το αξιολογικό που ταυτίζει το κάτω με το χειρότερο !
Ναι, είμαι με το λαπ τοπ στον Αγ. Διονύσιο Αρεοπαγίτη, όπου το εξυπνακίστικο ιερατείο έχει βάλει στον σταυρό αντί του ΙΝRI ή έστω του ΙΝΒΙ μια πινακίδα με την λέξη… «ΟΒΕΛΙΑΣ»!
Ναι, τώρα συνεννοούμαστε :
Έχουμε και χάρτες της Ινδίας τέτοιους, αλλά και οι άραβικοί πορτολάνοι είναι όλοι με το νότο πάνω !
(Επιφυλάσσομαι να λινκάρω)
Δες :
http://flourish.org/upsidedownmap/
Συμπέρασμα: δεν υπάρχουν κοινοί κώδικες σε όλα τα πεδία, καθώς λόγου χάριν οι επιτήδειοι πρόλαβαν και οικειοποιήθηκαν λέξεις ταυτίζοντάς τις με έννοιες οι οποίες άλλοτε αναγιγνώσκονται θετικά και άλοτε αρνητικά.
Π.χ. στην πολιτική, η συντήρηση αποκαλείται δεξιά και η πρόοδος αριστερά. Γιατί ρε φίλε, εσείς δεξιά; Είστε οι μάγκες; Τούκα πρό; Παρότι «επι-δέξιοι» μόνο οι εργαζόμενοι μποορύν να είναι μιας και χρησιμοποιούν τα (δεξί) σχεδόν κατά κανόνα χέρι αφού δουλεύουν, σε αντίθεση με τους κηφήνες που δεν μπορούν να είναι «επι-δέξιοι (δεν είναι επιδεξιότητα το να «ξύνονται»);
Πάμε λοιπόν στη σχετικότητα, την εννοιολογική αυθαιρεσία, κ.λπ.
Ωραίο! Η σχετικότητα μτων χαρτών.
Αν δεις ένα χάρτη σε σχολείο της Ελλάδας, η Μακεδονία εμφανίζεται επάνω και η Κρήτη κάτω.
ΑΝ δεις ένα χάρτη σε σχολείο του Πεκίνου, όπου η Κίνα καταλαμβάνει το κέντρο του, η Κρήτη εμφανίζεται δεξιά και πάνω και η Μακεδονία αριστερά κάτω. Η σφαιρικότητα γαρ…
καλή Λαμπρή και μακρυά απο αρνάκια!!!
Εγω ετοιμάζω γίγαντες γι αύριο.
Και βέβαια αγκυνάρες α λα πολίτα.
Τα αυγά τα έχω τσακίσει μέχρι τώρα, αλλά κάτι θα περισέψει.
@ ange-ta,
μέσα στην… ελληνορθόδοξη παράδοση του γένους και εσύ, βλέπω!
Και εγώ, κάπως έτσι, κάνω Πάσχα με γιαούρτια, χυμούς, σόγιες και τα λοιπά.
Μία ευχή που μου έρχεται κάθε χρόνο, είναι: «όχι άλλες Μεγάλες Παρασκευές»!
….μερικα απο τα κινηματογραφικα φιλια που θυμαμαι να ειχα πει »αντε επιτελους», ηταν στο frankie and johnny, στο room with a view και στο moonstruck…
χμ. τι μου θυμισε ο τυπος απο το room a view….
@ zalmoxis και @σχόλιο νάμπερ ουάν :
Θα συμφωνήσω πως είναι μακράν η καλύτερη ‘λαβή’, ενώ αδιαμφισβήτητο ‘συν’ αποτελεί η σφήνα στο κηροπήγιο και η ‘ικανοποιητική’ απόσταση της φλόγας από το μαλλί !
Douze points !
@ exofthalmi,
George Emerson VS Cecil Vyse, μήπως;
@ L’Enfant de la Haute Mer,
αυτό είναι! Πολυ σωστή ανάλυση!
Αν και αισθητικά έχει ενδιαφέρον και το φιλί μεταξύ Madonna και Britney Spears. Το κοντράστ άσπρου – μαύρου, το ότι βρισκονται σε απόσταση και δεν αγγίζονται καν, το ότι είναι και οι δύο ιδιαίτερα σέξυ…
Πόσο πιο αισθησιακό από το ίσως πιο αηδιοαστικό φιλί ever, τον Χόνεκερ – Μπρέζνιεφ…
@ exofthalmi,
Άααα!
Γιάααα… έλα ‘δω εσύ που είσαι και καθολική αδελφή!
Μόλις θυμήθηκα πως ξέχασα το καλύτερο!
Το ερωτικό φιλί της Penelope Cruz με την αδελφή της Monica στο film που τράβηξε ο α δελφός τους Eduardo Cruz για το βίντεο κλιπ (“Cosas Que Contar”)!
Άπαιχτη οικογένεια!
@zalmoxis_Απριλίου 19, 2009 [10:45 πμ]
Αισθησιακό δεν το βρίσκω το ντουετάκι (μάρτυράς μου το body language), έχουμε δεί και καλύτερα, κατά μόνας μπορεί, και αν, αλλά μάλλον όχι.
Άρα, μόνο εγκεφαλικό ενδιαφέρον έχει, και μάλιστα με έμφαση στο ‘εγκεφαλικό’ 🙂
Υπάρχει και ένα κοντράστ της απόλυτης θηλυκότητας (άσπρο μίνι φόρεμα ππου παραπέμπει και σε σέξυ νυφικό, λευκά γάντια, μακρυά μαλλιά λυτά απέναντι σε μαζεμένο «ανδρικό» μαλλί, μαύρο αθλητικό shirt, στενή φόρμα (κάτι σάν leather look). Με δύο σώματα που και κομματάκι ανορεξικά
Θα έλεγα πως «κατορθώνει» να είναι αισθησιακό (και δη… «γκλαμουροντεκαντάνανς») και ταυτόχρονα α-σεξουαλικό…
@ exofthalmi,
Ιέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!
Τί αβατάρ είναι αυτό που βγαίνει;
Πού είναι το καινούργιο με την καλόγρια;
Μην μου κάνεις την Κινέζα επαναχρησιμοποοιώντας το παληό σου αβατάρ! Υποσχέθηκες t-shirt με την καλόγρια και το «put the nuns in charge»!
A ναι ολοι οι παραπάνω ασπασμοί έιναι υπέροχοι! Σε προσωπικό επίπεδο Το.. βρεγμένο! φιλί του Μπαρτ και της Ντεμπορα στο «Οσο υπαρχουν άνθρωποι-From here to eternity»,είχε διαστάσεις ασπασμού Αγγέλων! στα εφηβικά μου ονειρα … αμέ!
the world will always welcome lovers ,
να το κανουμε νομισμα για να το θυμομαστε !
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!
Για το φιλί του Μπρέζνιεφ πρέπει να σημειωθεί, ότι αυτό οφείλεται σε παλιό ρωσικό έθιμο, για το οποίο δεν έγραψε κανένας. Συγκεκριμένα ο Μ.Καραγάτσης στο μυθιστόρημα «ο Συνταγατάρχης Λιάπκιν» (1933) γράφει «ο Λιάπκιν τον αγκάλισασε (τον Τιμοφέιτς) κλαίγοντας και τον φίλησε στο στόμα, κατά το ρούσικο έθιμο».