Γιάννης Ιωαννίδης: -«Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος είναι τίποτε»!
Τάδε έφη ο νυν υφυπουργός Πολιτισμού (αρμόδιος για τον αθλητισμό) Γιάννης Ιωαννίδης όταν ήταν προπονητής μπάσκετ. Μια φράση εμφορούμενη πλήρως από το «αγνό ολυμπιακό ιδεώδες». Έχανε η ομάδα; Πέταγε το σακάκι του! Διαφωνούσε με τον διαιτητή; Του πετάγονταν οι φλέβες από οργή! Έκανε ένα λάθος ο παίχτης; Του πετούσε το μπουκάλι με το νερό στο πρόσωπο! Ένιωθε αδικημένος; Βρισίδι!
Αυτός ο κυβερνητικός παράγοντας (ο οποίος καλείται να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο του σάπιου ελληνικού αθλητισμού) ήταν η φωνή του δόγματος «όλα για τη νίκη». Ποιά άμιλλα; Ποιά σημασία της συμμετοχής; Πιθανόν και να χαστούκιζε τους παίκτες που προπονούσε αν του έλεγαν τέτοια… «φλώρικα πράματα» πριν από κάποιο ματς… Και έτσι, έδινε και το καλό «φίλαθλο» παράδειγμα στην πιτσιρικάδα που το είχε για θεό είτε στον Άρη είτε στον Ολυμπιακό…
-«Η σημερινή ημέρα ήταν επιτυχημένη. Είχαμε και ένα ελληνικό μετάλλιο και δύο παγκόσμια ρεκόρ στο ανοικτό και τον υγρό στίβο»!
Κάπως έτσι σχολίαζαν οι «ολυμπιακοί παρατρεχάμενοι» (μηδέ της ΕΡΤ εξαιρουμένης) τα ολυμπιακά γεγονότα το 2004. Εκτός από τους αθλητές, ντόπα έπαιρναν και οι θεατές. Πήγαιναν στο ΟΑΚΑ και στους λοιπούς ολυμπαικούς χώρους (π.χ. Ελληνικό) όχι για να δουν άθλημα, όχι για να δουν μια γιορτή που έφερνε την Ελλάδα στο προσκήνιο σε 5 ηπείρους, όχι για να συναντήσουν ξένους επισκέπτες από άλλες χώρες (και να αλλάξουν καρφίτσες, αναμνηστικά, κ.λπ.) αλλά ως νέοι Ρωμαίοι στην Αρένα να δουν ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ! Να δουν ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ! Τον απόλυτο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ θρίαμβο!
-«Οι Ελληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλον τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Οταν υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στον Θεό, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου»
Αυτό είχε δηλώσει η ολυμπαονίκης Φανή Χαλκιά. Ότι είμαστε «γεννημένοι πρώτοι». Έτσι επιτάσεει το DNA μας: Πρώτοι στην Ευρώπη στο ποδόσφαιρο! Πρώτοι στην Ευρώπη στο μπάσκετ! Δεύτεροι (κάτι σαν εθνική ήττα αντιμετωπίστηκε το ότι χάσαμε στον τελικό και δεν ήλθαμε και εκεί πρώτοι): στον κόσμο στο μπάσκετ. «Καλύτερος λευκός» (έτσι, τόσο απλά, τόσο «ρατσιστικά») είχε δηλώσει κάποτε ένας Έλληνας άλτης ο οποίος έγινε αργότερα γενικός γραμματέας αθλητισμού! Πρώτος λευκός που παίρνει εδώ και δεκαετίες χρυσό σε σπριντ ο Κεντέρης! Και στο βόλλευ! Και στο πόλο! Και στην άρση βαρών (εκεί, όποιος δεν έπαιρνε στην κατηγορία του μετάλλιο τα τελευταία 15 χρόνια, ήταν ένας αποτυχημένος)!
Και αναρωτιέμαι: Οι Ανατολικογερμανοί τη δεκαετία 1975 – 1985 ήταν μήπως ολιγαρκείς, μετρημένοι, συνετοί που δεν τα ήθελαν όλα δικά τους για να μην προκαλέσουν ή μήπως εμείς είμαστε πλεονέκτες;
Όπως συνέβη με το χρηματιστήριο την περίοδο 1998 – 2000, έτσι και στον αθλητισμό, οι Έλληνες πολίτες (ακόμη και μη φίλαθλοι) «εκπαιδεύθηκαν» να συμπεριφέρονται σε μεγάλο ποσοστό περίπου ως «νεόπλουτοι». -«Φέρε κι εκείνο»! -«Φέρε κι από τούτο»! -«Αγοράζω! Φέρε 3 Αλβανούς, δυο Γεωργιανούς και κανα δυο Λευκορώσους! Λεφτά έχω»! …Κούπα! …Χρυσό! …Κύπελλο! …Ασημένιο! …Παγκόσμιο! …»Τιμημένο»! …Τελικό! …Πανευρωπαϊκό! …Ανώτερη φυλή!
Και μ’ αυτά και μ’ αυτά, ανάθεμα σε όποιον τολμά να μας κερδίζει και μάλιστα σπίτι μας είτε είναι αμερικανός 200άρης είτε Σέρβος μπασκετμπωλίστας στο ΣΕΦ. Έχει -το λιγότερο- εξασφαλισμένη γιούχα εθνικού ύμνου. Κι αν είναι δε κανένας «πεινασμένος» λαός που «τολμά» να μας νικήσει (όπως οι Αλβανοί το 2004 στο ποδόσφαιρο) τότε άμα λάχει οργανώνουμε το ίδιο βράδυ στην Ομόνοια κυνήγι κεφαλών!
Πόσο υποκριτικό λοιπόν είναι λοιπόν να προσωποποιούμε τα τελευταία συμβάντα σε έναν Ιακώβου όπως παλαιότερα σε έναν Τζέκο;
Κατηγορίες:ΑΘΛΗΤΙΚΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ, Uncategorized
Than Pan 
Φοβαμαι φιλε μου ότι έτσι οπως τα περιγράφεις. Και ξέρεις, δύσκολα θα ξεφύγουμε από αυτό το βραχνά, οπως και δύσκολα -πολιτικά – θα τα βγάλουμε πέρα με τον αποκλεισμό μας..Δεν ξέρω αν η σημερινή κυβέρνηση νοιάζεται όσο εκεινες του ΠΑΣΟΚ, σιγουρα ομως το να μην ακουστεί το ονομα της Ελλάδας σε μια χωρα από την οποία περιμένουμε τουριστες και ευελπιστούμε σε εμπορικές συμφωνίες – μια γουλιά λάδι να πινουν για το αντεράκι τους οι Κινέζοι σωθήκαμε ως χώρα – ειναικακο, κάκιστο
ριτς
Καλησπέρα Ριτς!
Η Ελλάδα ουδέποτε εξήγαγε «ποσότητα» (ίσως με εξαίρεση τα εργατικά χέρια μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και τον Εμφύλιο). Η χώρα αυτή εξήγαγε «ποιότητα». Θες εξαργυρώνοντας προγονικά μεγαλεία (των ολυμπιακών αγώνων συμπεριλαμβανομένων) θες τα τρία «s’ του τουρισμού (sea, sun, sand) θες εγκεφάλους που σπουδάζουν στο εξωτερικό, η «ποιότητα» πρέπει να είναι η προς εξαγωγή «βαρειά βιομηχανία» της Ελλάδας. Όταν η χώρα εγκαταλείπει την ποιότητα και πέφτει στην ποσότητα (άντε κανα δυο μετάλλια παραπάνω στα βάρη και στο στίβο, άντε κανα ευρώ παραπάνω από τον ανυποψίαστο τουρίστα στο ταξί ή στην ταβέρνα) τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια…
Zalmoxis καλησπέρα
Εύστοχος στην πρόβλεψη σου. Φιλοδοξώ να φλερτάρω με το Χosrois A΄. Η ζωή θα επιβεβαιώσει τη μεγαλοψυχία του πράγματος. Τώρα στα «δικά μας». Τα μαθηματικά μπορούν να περιγράψουν με γλαφυρότητα την άνοδο και την πτώση του Ράϊχ του ελληνικου αθλητισμού, με βασικό άξονα τους Ολυμπιακούς του 2004. Να θυμηθούμε ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ικανοποίησε το φιλόδοξο στόχο της ανάληψης των αγώνων του 1996. Τα δέλεαρ των 100 χρόνων έκλεισε με το «πέσιμο» της Βούλας στην Ατλάντα. Από εκεί ξεκινά η κορύφωση του … δράματος. Σε κάθε Ολυμπιάδα ξεφύτρωναν και νέα μετάλια. Έφτασε το 2004 για αναπτυχθουν και παραφυάδες. Δίπλα στους Ολυμπιακούς η Ελλάδα γιόρταζε και τη μοναδικότητα του ποδοσφαίρου. Όλα τυχαία. Ακριβώς εκείνη την περίοδο ανδρώθηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι ύστερα το χάος. Όπως ο ρόλος του random δείγματος στη θεωρία του χάους. Και σταδιακά, πάντα με άξονα τους Ολυμπιακούς, η φούσκα άρχισε να ξεφουσκώνει. Τώρα, πλέον η οικονομική ανάπτυξη θέτει επί τάπητος την ανάδειξη νένων υπεραθλητών. Μπορεί η Κίνα να έχει τα σκήπτρα της ταχύτερα αναπτυσσόμενης οικονομίας και το Πεκίνο να χάσει χρυσά από την ομάδα του Ιακώβου. Όχι φυσικά. Και στο Πεκίνο, η αξιότιμη WADA, θα ανακαλύψει τά νέα ταλέντα αλλά πάντα με χρονική υστέρηση. Στους επόμενους αγώνες. Μόνο που δεν παρουσιάζουν τόσο έντονο ενδιαφέρον γιατί επαναπατρίζονται οι Ολυμπιακοί σε μητροπόλεις όπως το Λονδίνο. Και φυσικά δεν πρέπει να αγνοείται ότι η Κίνα ήρθε για να μείνει. Δεν πρόκειται για αστεράκι. Οι Κινέζοι, λοιπόν, μετράνε από τώρα τα σίγουρα χρυσά για να χτυπήσουν πρωτιά. Κι εμείς κλαίμε το κτύπημα σε μια από τις πολλές εθνικές αγαπημένες μας. Πολυγαμικοί καταντήσαμε.
Πάντα με εκτίμηση
Μεγαλόψυχε Χοσρόη, καλησπέρα!
Σε μεγάλες φόρμες (όπως σχεδόν πάντα άλλωστε) σε βρίσκω! Πολύ ωραίο αυτό για «άνοδο και πτώση του Ράιχ του ελληνικού αθλητισμού»!
Έχω την υποψία πως αυτό που ενόχλησε πάρα πολύ την WADA ήταν εκείνα τα αλαζονικά δημοσιεύματα στις ελληνικές εφημερίδες (αλλά και κάποια ρεπορτάζ σε κανάλια) του Ιουλίου 2004 (λίγες ημέρες πριν το «ντου» σε Κεντέρη – Θάνου) πως «πάμε για 35 μετάλλια», «πάμε για 18 χρυσά» και άλλα τέτοια αμετροεπή, τα οποία έκαναν τον γύρο του κόσμου με τα αναμενόμενα σχόλια. Μόλις 4 μήνες μετά την εκλογική νίκη του συνθήματος «σεμνά και ταπεινά» (τρομάρα τους…)!
Πράγματι, δεν θα έχει ενδιαφέρον με ολυμπιακούς στο Λονδίνο. Να τολμήσω όμως μια πρόβλεψη;
Οι Ολυμπιακοί του 2016 (ή το αργότερο του 2020) θα γίνουν στο Δελχί.