Author Archives

Άγνωστο's avatar

Than Pan

Στο σύνορο βορείου και νοτίου ημισφαιρίου

Η Ciudad Mitad del Mundo, λίγο έξω από το Κίτο, είναι μια μικρή δημόσια έκταση μέσα από την οποία περνά η γραμμή του Ισημερινού, βαμμένη στο έδαφος σε έντονο κίτρινο χρώμα, υποδεικνύοντας το όριο βόρειου και νότιου ημισφαιρίου. Ξεκινά από έναν πέτρινο κόλουρο οβελίσκο με μια πεπλατυσμένη σφαίρα στην κορυφή βάρους 5 τόνων και διαμέτρου 4,5 μέτρων, το «Μνημείο του Ισημερινού». Ήταν εδώ κοντά το σημείο όπου έφτασε Ιούνιο του 1736 αποστολή της Γαλλικής Γεωδαιτικής Αποστολής με γεωφυσικούς, τοπογράφους και γεωγράφους που υπολόγισαν την περίμετρο της Γης, κάτι που βοήθησε έκτοτε στην καθιέρωση πολλών διεθνών μέτρων και σταθμών.

Στο φρούριο του Λοχ

Μέσα στο φρούριο υπάρχει ο ινδουιστικός ναός του Λοχ, το λεγόμενο Λάβα Μαντίρ, αφιερωμένο στον Λοχ ή Λάβα, γιο του θεού Ράμα. Σύμφωνα με τη Ραμαγιάνα, ήταν ο Λοχ ή Λάβα, ο γιος του θεού Ράμα και της Σίτα, που έχτισε την πόλη και από αυτόν πήρε το όνομά της. Λοχ-Άβαρ σημαίνει «Φρούριο του Λοχ». Από τον ίδιο πήραν το όνομά τους η πόλη Λοπμπούρι (ή Λάβο ή Λαβαπούρα) της Ταϊλάνδης, αλλά ακόμη και μια ολόκληρη χώρα, το Λάος. Όπως έλεγε δε ένα παλιό ρητό γι’ αυτό το «Παρίσι της Ανατολής»: «Jinney LahoreNahin Vekhya, Woh Jamiya Hi Nahin» που θα πει «Όποιος δεν έχει δεν τη Λαχώρη δεν έχει ζήσει πλήρως».

Σαν Μαρίνο / Στην Πλατεία της Αγίας Αγάθης

Μια από τις πιο γραφικές γωνιές του Σαν Μαρίνο είναι και η Πλατεία της Αγίας Αγάθης, η Piazza Sant’ Agata. Σε αυτήν δεσπόζει το επιβλητικό μπρούτζινο μνημείο του Τζιρόλαμο Γκότζι, το οποίο δημιούργησε το 1939 ο γλύπτης και χαράκτης από την Καρμανιόλα του Τορίνο Ενρίκο Σαρόλντι. Ο Γκότζι ήταν ο ένας από τους δύο κυβερνήτες οι οποίοι από το 1243 εκλέγονται για ένα εξάμηνο, κάθε 1η Απριλίου και 1η Οκτωβρίου, και ο οποίος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντίσταση των Σαμμαρινέζων εναντίον των κατακτητών του Τζιούλιο Αλμπερόνι. Το μνημείο αποτελείται από ένα κυβικό σύμπλεγμα Σαμμαρινέζων στρατιωτών, μπροστά από αυτό τους οδηγεί ο Γκότζι και όλοι μαζί βρίσκονται πάνω σε ένα πανύψηλο συμπαγές λίθινιο βάθρο με φόντο μια επιβλητική τριπλή αψίδα.

Στην «πρωτεύουσα» της art nouveau αρχιτεκτονικής

Η Ρίγα διαθέτει τα περισσότερα και εντυπωσιακότερα κτήρια αρ νουβώ στον κόσμο. Ένα από τα ωραιότερα κτήρια της Ρίγα, είναι η αρ νουβώ πολυκατοικία που βρίσκεται στην αρχή της οδού Αλβέρτου, στην Alberta iela 2a, η οποία χτίστηκε το 1902 σε σχέδιο του Μιχαήλ Αϊζενστάιν, πατέρα του σκηνοθετη Σεργκέ Αϊζενστάιν. Μάλιστα, σε αυτήν γεννήθηκε το 1909 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Ρωσοβρετανός φιλόσοφος και ιστορικός Αϊζάια Μπερλίν.

Στην αγορά της Βεσσαραβίας

Εξωτερικά το κτήριο είναι εντυπωσιακό. Το ύφος του είναι αρ νουβώ με ψήγματα κονστρουκτιβισμού, ισχυρή ένδειξη πως πρόκειται για οικοδόμημα προσοβιετικής περιόδου. Οι τοίχοι είναι χτισμένοι από τούβλα και διακοσμημένοι με γλυπτά τα οποία έχουν για θέματα σκηνές από τη ζωή των κτηνοτρόφων και των γεωργών, αφού άλλωστε στεγάζει σχεδόν αποκλειστικά είδη διατροφής, ενώ στην κορυφή στέκεται μια γυάλινη οροφή σε μεταλλικό τοξωτό πλαίσιο, με σειρές από πανύψηλες μεταλλικές κολώνες που πατάνε πάνω στις μικρές γκρίζες πλάκες του δαπέδου των 846 τετραγωνικών μέτρων, να την στηρίζουν.

Ταλίν: Μια μεσαιωνική Silicon Valley

Η γοητεία του Ταλίν είναι ο συνδυασμός του έντονου μεσαιωνικού στοιχείου, τόσο έντονα χρωματισμένου, ώστε να θυμίζει «παραμυθένια» πόλη, με τη σύγχρονη τεχνολογία. Το Ταλίν έχει χαρακτηριστεί «Silicon Valley της Ευρώπης», έχει τη μεγαλύτερη αναλογία startups ανά κάτοικο, ανήκει στις πιο ανταγωνιστικές επιχειρηματικά πόλεις διεθνώς και ταυτόχρονα περιλαμβάνεται στις 10 κυριότερες ψηφιακές πόλεις του κόσμου.

Μια ελληνορθόδοξη εκκλησία στην Καλκούτα

Εκατοντάδες παιδιά θα συρρέουν καθημερινά από τις γύρω παραγκουπόλεις για να πάρουν πρωινό και ακόμα περισσότερος κόσμος θα προσέρχεται κάθε εβδομάδα -τυφλοί, άποροι, άστεγοι- για τρόφιμα. Στα χωριά της περιοχής θα ιδρυθούν ορφανοτροφεία, σχολεία, ιατρεία και οδοντιατρεία. Κάποια στιγμή οι Ελληνορθόδοξοι Ινδοί θα υπερβούν ακόμη και τους 3.000 και σήμερα τελούνται λειτουργίες στην Μπενγκάλι.

Στο Κατέτσε της μπόσα νόβα και της ζετουλιανής εποχής

Το Κατέτσε δεν είναι ο ορισμός της τουριστικής περιοχής. Δεν είναι ούτε Κοπακαμπάνα ούτε Ιπανίμα. Ωστόσο, είναι το αντιπροσωπευτικότερο μέρος του Ρίο για όσους ενδιαφέρονται να βρουν πορτογαλικό αποικιακό χρώμα, μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και τον απόηχο της χρυσής εποχής του Ρίο. Η περίοδος αυτή, της μπόσα νόβα, την οποία θυμούνται με νοσταλγία οι παλαιότεροι Καριόκας, συμπίπτει με την αίγλη του παλιού Ρίο. Αυτή θα εξαφανιστεί στις 21 Απρίλιου 1960, όταν η πρωτεύουσα, με την έδρα των τριών εξουσιών και τις πρεσβείες, θα μετακομίσει στην Μπραζίλια. Σταδιακά, η νέα πρωτεύουσα της Βραζιλίας θα γίνει η πλουσιότερη πόλη μεταξύ όλων των λατινοαμερικάνικων μεγαλουπόλεων.

Η πακιστανική Truck Art

Στο Πακιστάν τα φορτηγά θυμίζουν τεράστιες λατέρνες. Μπορεί να μη βγάζουν μουσική, αλλά είναι το ίδιο -και ακόμη περισσότερο- στολισμένα με κάθε λογής μπιχλιμπίδια. Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, δεν πρόκειται για απλά μπιχλιμπίδια, ο όρος «jingle trucks», που χρησιμοποιούν πολλοί Αγγλοσάξονες, μάλλον τα αδικεί.
Αν τα προσέξει προσεκτικά κάποιος, θα δει πως πρόκειται για κανονική τέχνη, κάτι σαν «λαϊκό μπαρόκ». Καλλιγραφία, στίχοι από ποιήματα, ζωγραφιές με όμορφες γυναίκες, τοπία, ζώα και χωριά, αποτροπαϊκά σύμβολα που διώχνουν το κακό μάτι, διακοσμητικά μοτίβα, ξυλογλυπτική, εθνικά συνθήματα και φιγούρες πολιτικών συνυπάρχουν με γιρλάντες, σλόγκαν, θρησκευτικά σύμβολα όπως η Κααμπά ή το ουράνιο άλογο του Μωάμεθ και κορδέλες.

Νταϊκόκου, ένας Ιάπωνας Άη Βασίλης

Στο Τζίσου Τζίντζ, παλαιότερο ιερό του Κυότο, αφιερωμένο στους θεούς του έρωτα και των σχέσεων, με το εξαγνιστικό νερό, το άγαλμα του θεού Οκουινούσι Νο-Μικότο και τις Κοϊουρανάι Νο-Ίσι, τις τυχερές πέτρες του έρωτα, σταματώ μπροστά σε ένα είδωλο που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Πρόκειται για τον Νταϊκόκου-σάμα, τον Κύριο Νταϊκόκου. Είναι θεότητα που εισήχθη στην Ιαπωνία ως «Νταϊκοκούτεν», φύλακας του Βούδα και του Ντάρμα που σταδιακά έγινε θεότητα και του Σίντο. Αναζητώντας πληροφορίες για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, ανακαλύπτω πως 0ρόεκιται για έναν άγιο, μία θεότητα με σκούφο, σάκο και που γελάει. Η έκπληξή μου θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη όταν θα αποκτήσω προς μεγάλη μου χαρά ένα ειδώλιο του Νταϊκόκου με κόκκινη κάπα και κόκκινο σκούφο.