Μαζί με τους ζωέμπορους, στο παζάρι έχουν στηθεί στα κιόσκια και τους πάγκους τους διάφοροι
υπαίθριοι και πλανόδιοι μικροπωλητές. Κάποιοι μαγαζάτορες έχουν ετοιμάσει από νωρίς πίτες, λαχματζούν και πιροσκί μέχρι αναβατήρες αλόγων. Η διάταξη υπακούει σε κάποια λογική. Διαπιστώνω ότι η διάταξη υπακούει σε κάποια λογική. Αλλού είναι χώρος για άλογα, αλλού για ταύρους, αλλού για πρόβατα. Η ζωοπανήγυρις φαίνεται με μια πρώτη ματιά ανδρική υπόθεση, κάπου – κάπου όμως διακρίνω και κάποιες γυναίκες.

Όπως στις περισσότερες Ιλτζουμούν, έτσι και στη συγκεκριμένη, μια ξύλινη πινακίδα στο κέντρο της αναφέρει με κινεζικά γράμματα το όνομα του ναού και του όρους πάνω στο οποίο βρίσκεται. Συμβολίζει δε το πέρασμα από τον κόσμο των θνητών στον κόσμο του Βούδα, χάρη σε ένα οπτικό τέχνασμα. Αν δεις την κιονοστοιχία από πλάγια φαίνεται μόνο ένας κίονας. Αν τη δεις από μπροστά φαίνονται και οι τέσσερις, κάτι που συμβολίζει τη σχετικότητα της αντίληψης στον πνευματικό και στο φυσικό κόσμο και την απάτη των φαινομένων.

Το «Υδάτινο Χωριό» κατοικείται, σύμφωνα με ιστορικούς, από τον 8ο αιώνα και σήμερα ζουν εδώ 30.000 κάτοικοι. Αν και θεωρείται ενιαία πόλη, αποτελεί σύμπλεγμα σαράντα δύο καμπόνγκ, δηλαδή μικρών οικισμών, συνδεόμενων μεταξύ τους με ξύλινες πεζογέφυρες μήκους 36 χιλιομέτρων με κατοικίες, νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα, πυροσβεστικό σταθμό, αστυνομία, σωλήνες με πόσιμο νερό, ηλεκτρισμό, Wi-Fi και εστιατόρια.

Πρώτη πρωτεύουσα των Ζαποτέκων, και διοικητικό, εμπορικό και πολιτιστικό κεντρικής τους ήταν το Μόντε Αλμπάν. Ακόμη και όταν μετέφεραν την πρωτεύουσά τους στην Μίτλα, έως ότου εξαφανιστεί το κράτος τους, το Μόντε Αλμπάν παρέμεινε πολιτιστική τους πρωτεύουσα.

Αφήνω την κινεζούπολη με τη βεβαιότητα πως όποιος δεν έχει δει την Chinatown, τη Union Square, την προκυμαία και την Golden Gate Bridge δεν έχει δει το Σαν Φρανσίσκο.

Γκορέ, Σενεγάλη. Το νησί των δουλεμπόρων, τελευταίο αφρικανικό χώμα που πατούσαν οι Αφρικανοί σκλάβοι.