Η είδηση της ημέρας ήταν αναμφίβολα η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας και του νότου της Οσσετίας από την Ρωσσία.

Οι αντιδράσεις από ΗΠΑ και Ευρώπη ήταν προβλέψιμες, ήτοι αρνητικές, όπως αρνητική ήταν (η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο… ) και η στάση του προέδρου του Κοσσόβου Fatmir Sejdiu, παρότι πρόκειται για μια σαφώς ομοειδή περίπτωση. Έτσι, ενώ 46 χώρες έχουν αναγνωρίσει το Κόσσοβο αρνούνται να αναγνωρίσουν και την Αμπχαζία, με τα επιχειρήματα που διαφοροποιούν τις δύο περιπτώσεις να χαρακτηρίζονται επιεικώς ως αστήρικτα και γελοία.

Όμως, Κόσσοβα, Οσσετίες και Αμπχαζίες υπάρχουν δεκάδες σε όλον τον κόσμο. Μπορεί δηλαδή τα κράτη όλου του κόσμου να είναι 194 (192 αναγνωρισμένα επισήμως ως μέλη του από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών συν την Ταϊβάν και το Βατικανό) ωστόσο οι χώρες που αυτοπροσδιορίζονται ως κράτη υπερβαίνουν τις 200 έστω και αν δεν αναγνωρίζονται ούτε από τον ΟΗΕ ούτε από άλλες χώρες.

Λόγοι ιστορικοί (π.χ. Σομαλιλάνδη) θρησκευτικοί (π.χ. Μιντανάο, Πατάνι, κ.λπ.) πολιτισμικοί (π.χ. Θιβέτ) φυλετικοί (π.χ. Κουρδιστάν) ιδεολογικοί (Μαοϊκοί Νασαλίτες) γλωσσικοί (π.χ. Φλαμανδοί) οικονομικοί (π.χ. Κόσσοβο) ακόμη και μεγαλοϊδεατισμού (π.χ. Μεγάλη Αλβανία) έχουν συντείνει στην εκδήλωση αποσχιστικών κινημάτων για τη δημιουργία νέων κρατών, με τις πιθανότητες τελεσφόρησης των επιδιώξεων αυτών από πολύ μεγάλες έως σχεδόν μηδαμινές.

Ας δούμε λοιπόν μερικά μόνο από αυτά, τα 25 κυριότερα από τα (δεκάδες ανά την υφήλιο) «κράτη» όπως αυτοπροσδιορίζονται:

1. Μιντανάο των Φιλιππίνων (μουσουλμάνοι αυτονομιστές).

Περισσότεροι από 130.000 πολίτες είχαν εγκαταλείψει προ 15ημέρου τις εστίες τους στο Μιντανάο των Φιλιππίνων εξαιτίας των συγκρούσεων ανάμεσα στο στρατό και τους μουσουλμάνους αυτονομιστές, ωστόσο τα ελληνικά ΜΜΕ δεν αφιέρωσαν παρά μονόστηλα σε κάποιες εφημερίδες μέχρι και… μηδενικές αναφορές τα περισσότερα κανάλια.

Το Ισλαμικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Μόρο (MILF) το οποίο διαθέτει ένοπλη δύναμη περίπου 12.000 ανδρών ζητά εδώ και 30 χρόνια, ως minimum την ίδρυση μιας αυτόνομης μουσουλμανικής περιοχής (σε περιόδους πρόσφορες για την κατάθεση μαξιμαλιστικών αιτημάτων μιλάει για ανεξάρτητο κράτος) στο Μιντανάο, και ανάμεσα στα άλλα ζητά να διαχειρίζεται τον πλούσιο σε μεταλλεύματα, φυσικό αέριο και πετρέλαιο υπέδαφος.

2. Υπερδνειστερία.

Η περιοχή αυτή βρίσκεται Ανατολικά του Δνείστερου ποταμού και αποσχίσθηκε από την Μολδαβία το 1991. Ωστόσο, η ανεξαρτησία» της περιοχής δεν έχει αναγνωριστεί διεθνώς και έκτοτε έχουν αναλάβει ρόλο μεσολαβητού η Ρωσία, η Ουκρανία και ο ΟΑΣΕ και παρατηρητού η ΕΕ και οι ΗΠΑ, ενώ η Ελλάδα τάσσεται υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας της Μολδαβίας.

3. Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου.

Η Τ.Δ.Β.Κ. (στην τουρκική Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti) ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 15 Νοεμβρίου 1983, ωστόσο είναι αναγνωρισμένη μόνο από την Τουρκία. Η έκτασή της (3.355 τ. χλμ.) δεν υπερβαίνει καν την έκταση της Αττικής ο δε πληθυσμός της ανέρχεται σε 270.000. Μοναδικός διεθνής οργανισμός που έχει αναγνωρίζει την ΤΔΒΚ είναι ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνδιάσκεψης όπου ως γνωστόν συμμετέχουν και πολλοί… «φίλοι της Ελλάδας»…

Η ΤΔΒΚ («ψευδοκράτος» ή «Κατεχόμενα» όπως ονομάζεται στη Ελλάδα) αποτελεί έδαφος το οποίο κατέχει παρανόμως ο τουρκικός στρατός από τις 20 Ιουλίου 1974 και το οποίο επίσης παρανόμως εποικίζει η Άγκυρα για να μεταβάλει τη δημογραφική σύνθεση του νησιού προς όφελός της σε περίπτωση μελλοντικής επανένωσης (ποσοστώσεις σε χαρτοφυλάκια, εδάφη διζωνικής ομοσπονδίας, συχνότητα και διάρκεια του «rotation» προεδρίας στην κρατική διοίκηση και οργανισμούς, κ.λπ.).

4. Κουρδιστάν.

Ως Κουρδιστάν ορίζεται η περιοχή εκείνη η οποία κατοικείται από τον κουρδικό λαό και εκτείνεται από τις ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας μέχρι τις βορειοδυτικές επαρχίες του Ιράν, του Βορρά του Ιράκ (και περιοχές στην Αρμενία, στο Αζερμπαϊτζάν και στη Συρία, σε μία έκταση 3,5 φορές σαν την Ελλάδα (σχεδόν 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Το 50% του Κουρδικού πληθυσμού ζει σήμερα στην Τουρκία, το 25% στο Ιράν, το 15% στο Ιράκ και το 10% στις υπόλοιπες χώρες. Συνολικά, οι Κούρδοι υπολογίζονται κοντά στα 40 εκατομμύρια.

Τα πετρέλαια της Μοσούλης, το μετακατοχικό καθεστώς του Ιράκ, ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας, η διπλωματία των αγωγών και η πορεία των γεγονότων στο Ιράν, είναι παράγοντες οι οποίοι εν πολλοίς θα καθορίσουν το μέλλον του κουρδικού έθνους.

5. Κόσσοβο.

Η 10η Ιουνίου 2007 ήταν μια σημαδιακή ημέρα για το Κόσσοβο. Ήταν τότε που… εκλάπη το ρολόι του αμερικανού προέδρου Τζωρτζ Μπους στην Αλβανία, όταν δήλωνε πως έφτασε η ώρα για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου.

Είκοσι χρόνια νωρίτερα, πριν ακόμη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία, Αλβανόφωνοι είχαν ήδη αρχίσει να αγοράζουν μαζικά ακίνητα (οικόπεδα, σπίτια, χωράφια και λοιπές εκτάσεις) από τους Σέρβους. Λίγο καιρό μετά, στην αυτόνομη (ήδη από την εποχή του Τίτο) αυτή περιοχή, οι Αλβανόφωνοι υπερέβαιναν το 80% με 85%. Η συνέχεια γνωστή: εθνοκάθαρση των Αλβανοφώνων από τη μία, λαθρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων (αφαιρεθέντα από τα σώματα Σέρβων αιχμαλώτων) από τον απελευθερωτικό στρατό του Κοσόβου (UCK) και την αλβανική μαφία από την άλλη και ολόγυρα, ένας όμορφος κόσμος ηθικός, βαλκανικά πλασμένος…

Ας σημειωθεί πως το Camp Bondsteel, μια αμερικανική βάση, η μεγαλύτερη στον κόσμο, έκτασης 10.000 στρεμμάτων στο Ουρόσεβατς (Κόσοβο) πρόκειται να φιλοξενήσει μέχρι και τη σημερινή βάση του Αβιάνο στην Ιταλία και η βάση αυτή συνδέεται άμεσα με τα συμφέροντα του αγωγού της AMBO (Albania, Macedonia, Bulgaria Oil) με μετόχους τις «EXXON – Mobil», τη «Chevron» αλλά και τη «Χαλιμπάρτον» του Αμερικανού αντιπροέδρου Ντικ Τσένι.

6. Θιβέτ.

Σε υψόμετρο 4.900 μέτρων, γνωστή και ως «Στέγη του Κόσμου», βρίσκεται η αυτόνομη περιοχή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Θιβέτ με πρωτεύoυσα τη Λάσα.

Πρωταγωνιστές στο πρόβλημα «Θιβέτ» είναι το Πεκίνο και η εξόριστη (στην Νταραμσάλα της Ινδίας) κυβέρνηση του Θιβέτ με κύρια διαφωνία το αν η ενσωμάτωση στην Κίνα είναι νόμιμη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και το αν οι Μαντσού αναγνώρισαν τον Δαλάι Λάμα μόνο ως πνευματικό ηγέτη του Θιβέτ ή και ως αρχηγό κυβέρνησης με πολιτική εξουσία.

Σύμφωνα με την Νταραμσάλα, το γεγονός ότι το 1904 οι Άγγλοι υπέγραψαν ειρηνευτική συμφωνία με το Θιβέτ, σημαίνει πως μέσω αυτού του εγγράφου το Θιβέτ αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα, άρα παράνομα το 1950, έπειτα από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, ο Μάο κατέλαβε το Θιβέτ.

7. Τσετσενία.

Η Δημοκρατία της Τσετσενίας (Чече́нская Респу́блика) είναι ομόσπονδη περιοχή της Ρωσίας στον Βόρειο Καύκασο και συνορεύει με τη Γεωργία. Πρωτεύουσά της είναι το Γκρόζνυ με 250.000 κατοίκους. Κυρίαρχη εθνότητα της Δημοκρατίας είναι οι Τσετσένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν το 93,5% του πληθυσμού. Τυπικώς η Τσετσενία αποτελούσε και πριν τη διάλυση της ΕΣΣΔ τμήμα της Ρωσίας (αυτόνομη σημοκρατία υπαγόμενη στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας) όμως πίσω από τις αποσχιστικές τάσεις, βρίσκονται τα πετρελαϊκά συμφέροντα. ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία είναι οι κυριότεροι χρηματοδότες των Τσετσένων, ενώ τη χώρα είχαν αναγνωρίσει προσωρινά μόνο, η Σαουδική Αραβία, η Γεωργία και το Αφγανιστάν επί Ταλιμπάν.

8. Δυτική Σαχάρα.

Κατέχεται παρανόμως από το Μαρόκο. Μετά την αποχώρηση των Ισπανών το 1975, για την κυριαρχία του δυτικού κομματικού της μεγαλύτερης ερήμου στον κόσμο, ερίζουν το Μαρόκο και οι αυτόχθονες Σαχράουι της οργάνωσης Πολισάριο. Το 1991 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κυανόκρανοι του ΟΗΕ, αλλά το Μαρόκο αρνείται να παραχωρήσει κάτι περισσότερο από αυτονομία.

9. Νταγκεστάν.

Πρόκειται για μία από τις 19 αυτόνομες Δημοκρατίες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και βρίσκεται στον κεντρικό ρωσικό Καύκασο, ενώ από ανατολικά βρέχεται από την Κασπία Θάλασσα. Το 90% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι από τους οποίους το 97% είναι σουνίτες και το 3% είναι σιίτες. Οι σουνίτες χωρίζονται σε ταρακάτ και ουαχαμπίτ και υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Περσικού, ενώ η Μόσχα ανακάλυψε όπλα βρετανικής και αμερικανικής προέλευσης μεταξύ των Νταγκεστανών ανταρτών οι οποίοι στήριζαν τους Τσετσένους. Αυτό που επιδιώκουν οι ΗΠΑ, είναι να επαναφέρουν οι Ρώσοι τη διαδρομή των καυσίμων μέσα από την «ακριβή» Τσετσενία και όχι μέσα από το «φθηνό» Νταγκεστάν που γίνεται ανταγωνιστικό προς τα συμφέροντά ΗΠΑ και Βρετανίας. Κάτι ανάλογο επιδιώκουν και οι χώρες του Κόλπου.

10. Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Η περιοχή αυτή κατοικείται κατά 90% από Αρμένιους. Επί ΕΣΣΔ απολάμβανε καθεστώτος αυτονομίας, ενταγμένη όμως στην τότε Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. Το 1988 το Σοβιέτ του Ναγκόρνο Καραμπάχ ζήτησε την ένταξη της περιοχής στην Αρμενία και τον Σεπτέμβριο του 1991 ανακήρυξε την ανεξαρτησία του, προκαλώντας στρατιωτική σύγκρουση Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν. Ακόμη και σήμερα, το καθεστώς της περιοχής παραμένει σε εκκρεμότητα.

11. Τσαμουριά.

«Μετά το Κόσσοβο, η Τσαμουριά», απειλούν οι εθνικιστές στα Τίρανα που οραματίζονται μια «Μεγάλη Αλβανία». Ως Τσαμουριά, ορίζουν την περιοχή της Ηπείρου πέριξ της Ηγουμενίτσας, της Πάργας, της Παραμυθιάς, των Φιλιατών και του Μαργαριτίου όπου ζούσαν πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 25.000 μουσουλμάνοι Αλβανοί, οι λεγόμενοι Τσάμηδες που υπήρξαν διαβόητοι δοσίλογοι ντυμένοι με γερμανικές στολές και οι οποίοι διέπραξαν πρωτοφανείς σφαγές κατά των Ελλήνων της Θεσπρωτίας.

Μετά τον πόλεμο οι απόγονοι αυτών των γερμανοτσολιάδων ίδρυσαν τον «Σύνδεσμο της Τσαμουριάς», και στην υπόθεση αυτή εμπλέκονται λαθρέμποροι, κυκλώματα «τράφφικινγκ» από Ανατολική Ευρώπη προς Δυτική Ευρώπη, κ.λπ.

12. Πατάνι.

Περιοχή της Νότιας Ταϊλάνδης όπου πολλοί ντόπιοι επιδιώκουν με ένοπλα μέσα την δημιουργία ανεξάρτητου ισλαμικού κράτους.

13. Παλαιστίνη.

Το θεωρούμενο ως και πλέον δυσεπίλυτο διεθνές πρόβλημα…

14. Βοϊβοντίνα.

Για πολλούς, το επόμενο «Κόσσοβο» της Σερβίας, θα είναι η περιοχή αυτή με τις… 26 (!) διαφορετικές εθνότητες, μεταξύ των οποίων και μια πολυάριθμη ουγγρική…

15. Φλάνδρα.

Πολλοί θα θυμούνται το «άνοστο χιούμορ»» της γαλλόφωνης κρατικής τηλεόρασης του Βελγίου RTBF το 2006 όταν ο ρεπόρτερ του καναλιού ανακοίνωνε με επίσημο ύφος τη διάλυση του Βελγίου.

Οι Βέλγοι είναι μοιρασμένοι σε 4 εκατομμύρια «φτωχούς» Γαλλόφωνους Βαλλώνους και σε 6 εκατομμύρια «πλούσιους» ολλανδόφωνους της Φλάνδρας που θεωρούν τους πρώτους ως «παράσιτα» και οι μισοί από αυτούς δηλώνουν θετική γνώμη για ένα ¨διαζύγιο» μεταξύ των 2 κοινοτήτων.

16. Βαλονία.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εφημερίδας «Σουάρ» των Βρυξελλών πριν 1,5 χρόνο, σε περίπτωση διαζυγίου Φλαμανδών – Βαλλόνων, οι τελευταίοι ήταν μοιρασμένοι μεταξύ ανεξαρτησίας και… ένωσης με τη Γαλλία!

17. Καταλονία.

Μία από τις 17 Comunidades Autónomas της Ισπανίας,η Καταλονία έχει πληθυσμό 7 εκατομμύρια κατοίκους και ήταν ανεξάρτητη από τον 9ο έως τον 18ο αιώνα. Από τον 19ο αιώνα και ειδικά τον 20ο αυτοπροδιορίζονται ως ανεξάρτητο έθνος.

18. Χώρα των Βάσκων.

Βιομηχανία, εμπόριο και ναυτιλία είναι μερικοί τομείς στους οποίους οι Βάσκοι οφείλουν το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο. Η «Χώρα των Βάσκων» (Euskal Herria) είναι μια έκταση 20.864 τ.χλμ που φιλοξενεί περί τα 3 εκατομμύρια Βάσκων.

Περιβόητη είναι η επαναστατική οργάνωση Euskadi Ta Askatasuna – ΕΤΑ (Βασκική Πατρίδα και Ελευθερία).

19. Δυτική Παπούα.

Οι αυτόχθονες στην ανατολική Παπούα μάχονται επί δεκαετίες για την ανεξαρτησία τους από την Ινδονησία η οποία ασκεί διακρίσεις σε βάρος τους και εκμεταλλεύεται τα ορυκτά και το φυσικό τους αέριο.

20. Σομαλιλάνδη.

Ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη από τη Σομαλία δημοκρατία το 1991 ωστόσο δεν έχει αναγνωριστεί διεθνώς.

΄Έχει έκταση σχεδόν σαν της Ελλάδας (134 χιλιάδες τ.χλμ.) και πληθυσμό 3,5 εκατομμύρια.

21. Κριμαία.

Την ανεξαρτησία από της Ουκρανία επιδιώκουν πολιτικά κινήματα φίλα προσκείμενα στη Μόσχα.

22. Σκοτία.

Ο ηγέτης του Εθνικιστικού Κόμματος Σκοτίας, Αλεξ Σάλμοντ προβλέπει απόσχιση της Σκοτίας από τη Βρετανία και την ανακήρυξή της σε ανεξάρτητο κράτος μέσα στην επόμενη δεκαετία, μέχρι το 2017, οπότε ευελπιστεί να έχει πλήρη αρμοδιότητα στην οικονομική και φορολογική πολιτική.

23.Κινεζική επαρχία Ξινγιάνγκ.

(8 εκατομμύρια Ουιγούροι / Τουρκομάνοι του Κάσγκαρ).

24. Κορσική. Η μεγαλύτερη και πιο γνωστή αυτονομιστική οργάνωση του νησιού είναι το Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Κορσικής, το οποίο στο παρελθόν έχει αναλάβει την ευθύνη για εκδήξεις βομβών.

25. Κασμίρ. Προσωπική άποψη, πρόκειται για πρόβλημα ανάλογης ή και μεγαλύτερης δυσκολίας αντιμετώπισης και από το Παλαιστινιακό, καθώς το Κασμίρ έχει τριχοτομηθεί μεταξύ 3 πυρηνικών δυνάμεων (Ινδία, Κίνα Πακιστάν) οι οποίες αριθμούν πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια κόσμο…

Υ.Γ. Χαίρομαι ιδιαίτερα που κάποιοι φίλοι σχολιαστές προσθέτουν και περιπτώσεις οι οποίες δεν αναφέρθηκαν καν στο κείμενο. Βέβαια, όπως έγραψα, καταμέτρησα 25 ενδεικτικές και μόνο περιπτώσεις, καθώς όλες οι περιοχές οι οποίες ζητούν ν αποσχισθούν, να αναγνωρισθούν, κ.λπ. ανά την υφήλιο, είναι πολλαπλάσιες.
Έτσι, θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε λ.χ. στις περιπτώσεις αυτές το βασίλειο της Γκαμπού στη Δυτική Αφρική, το Μπαλουχιστάν στα Δυτικά του Πακιστάν, τη Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία, το ιδιαίτερο καθεστώς αυτονομίας που ζητούσαν οι Σιχ πριν τη σφαγή του Αμριτσάρ, τον αλυτρωτισμό κάποιων ακραίων εθνικιστών Βεγγαλέζων του Μπάνγκλαντες που εποφθαλμιούν τη Δυτική Βεγγάλη, την επαρχία Καζαμάνς στον Νότο της Σενεγάλης, κ.λπ.