«Ψεύτικο όνομα, ψεύτικη υπηκοότητα, ψεύτικη ηλικία»!

Αυτός θα μπορούσε να είναι από τους πολλούς ορισμούς που θα ταίριαζαν απόλυτα σε έναν από τους διασημότερους σταρ του 20ου αιώνα: τον μεγάλο Carlos Gardel! Όμως, αυτή η «ασήμαντη λεπτομέρεια» ως προς την πραγματική καταγωγή του, επισκιάζεται αν συγκριθεί με την σχεδόν μυθιστορηματική ζωή του ανθρώπου ο οποίος έμεινε γνωστός με τα παρατσούκλια El Mudo (Μουγγός) Carlitos, El Rey del Tango («Βασιλιάς του Tango») El Zorzal Criollo (Ντόπιος Τρυποκάρυδος) και για πολλούς φίλους του μετά τον θάνατό του απλώς… «Immortal» (Αθάνατος).

O Carlos Gardel γεννήθηκε είτε το 1887 είτε το 1890. Θέμα ερευνών όμως δεν ήταν μόνο το πότε, αλλά και το που και από ποιους γεννήθηκε! Όπως φαίνεται, πιθανότατα γεννήθηκε στη Γαλλία, άλλοι πάλι έλεγαν στην Ουρουγουάη, σίγουρα όμως πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Buenos Aires, στην λαχαναγορά του Abasto η οποία εγκαινιάσθηκε τη χρονιά που μετακόμισε εκεί ο Carlos Gardel (1923) και έκλεισε όταν έδωσε εκεί συναυλία ο τενόρος Luciano Pavarotti!

O Gardel ζούσε με ψεύτικη υπηκοότητα, λένε οι Γάλλοι και υποστηρίζουν πως γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1890 (αναρτώντας μάλιστα και σχετική επιγραφή στο κτίριο της No 4 rue du Canon d’ Arcole της πόλης Toulouse) στη Γαλλία, προσθέτοντας πως εκτός της ψεύτικης υπηκοότητας ζούσε και με… ψεύτικο όνομα. Έβγαλε πλαστό διαβατήριο με το όνομα Carlos Gardel ενώ το πραγματικό του όνομα ήταν Charles Romuald Gardes και αυτό επειδή ήταν λιποτάκτης αρνούμενος να πολεμήσει στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Ουρουγουανοί πάλι έλεγαν πως γεννήθηκε στην πόλη Tacuarembo όπως έγραφε και το πλαστό του διαβατήριο.

Μάλιστα, σύμφωνα με το διαβατήριο, ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερος απ΄ όσο έλεγαν οι Γάλλοι, καθώς φερόταν να έχει γεννηθεί επίσης στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά το 1887 και όχι το 1890!

Πολιτογραφημένος λοιπόν «Αργεντινός» στη συνείδηση του κόσμου («γεννήθηκα 2,5 ετών στην Αργεντινή» έλεγε ο ίδιος) ο Γάλλος ή Ουρουγουανός Gardel σπούδασε στο γυμνάσιο Pio IX στη γειτονιά του Almagro.

Χαρακτηριστική υπήρξε η αψεγάδιαστη και δραματικά βαρύτονη φωνή του σε εκατοντάδες αριστουργήματα τραγούδια tango τα οποία ερμήνευσε, με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του να τις έχει δημιουργήσει σε συνεργασία με τον στιχουργό Alfredo Le Pera (π.χ. Amores de estudiante, Por una cabeza, Volver, El día que me quieras, Soledad,κ.λπ.).

Η καριέρα του άρχισε τραγουδώντας διάφορα είδη τραγουδιών σε μπαρ και πάρτυ και αργότερα δημιουργώντας τρίο με τους Franciso Martino και Rose Razzano.

Το 1917 ηχογράφησε το tango-cancion (είδος που υπήρξε δημιούργημα του ίδιου) «Mi Noche Triste» που έγινε παγκόσμια επιτυχία και ακολούθησαν και πολλά ακόμη γνωστά τραγούδια, ταινίες σε ΗΠΑ και Γαλλία, συναυλίες κ.λπ. για να καθιερωθεί παγκοσμίως.

Το ότι ο Gardel υπήρξε μία από τις σημαντικότερες φωνές του 20ου αιώνα είναι κοινός τόπος και άλλη μια απλή διαπίστωση δεν προσθέτει τίποτε στον μύθο που τον ακολουθεί ακόμη και 7 δεκαετίες και πλέον μετά τον θάνατό του.

Εξίσου ενδιαφέρουσα όμως υπήρξε η ζωή του, από τη γέννηση του μέχρι τον τραγικό θάνατό του. Ιδού λοιπόν μερικά σταχυολογημένα περιστατικά από τη ζωή του:

Το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 1915, στα 25α γενέθλιά του, ο Carlos Gardel βρέθηκε σε μία συμπλοκή στο μπαρ «Palais de Glace» του Buenos Aires, στο προάστιο της Recoleta. Εκεί ο Gardel πυροβολήθηκε στον πνεύμονα από κάποιον Ernesto Guevara. Αιτία του καυγά φερόταν η σχέση του Gardel με μία παντρεμένη που εικάζεται πως ήταν η αρτίστα Madame Ritana. Πολλοί πίστεψαν πως ο δράστης ήταν ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που μπλεκόταν συχνά σε καυγάδες στα μπαρ, ο Ernesto Guevara. Όμως, επρόκειτο όπως διαπιστώθηκε για συνωνυμία, καθώς ο δράστης της επίθεσης δεν ήταν άλλος -όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε- από τον Ernesto Guevara Lynch, τον πατέρα του γνωστού επαναστάτη Che!

Η σφαίρα του Ernesto Guevara καρφώθηκε στον πνεύμονα του Carlos Gardel και οι γιατροί αδυνατούσαν να την αφαιρέσουν. Ο Gardel θα ζούσε έκτοτε (μέχρι το θάνατό του 20 χρόνια αργότερα) με μία σφαίρα στον πνεύμονα!

Για το συμβάν, χωρίς όμως αναφορά στο όνομα του θύματος είχε γράψει την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου η εφημερίδα «La Nación», αναφέροντας ότι ο τραυματίας μεταφέρθηκε σε πολύ σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο Juan A. Fernández. Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου η εφημερίδα La Prensa έγραψε το όνομα του επιτιθέμενου: Guevara.

Αρκετά χρόνια αργότερα, στις 21 Αυγούστου 1963, το περιοδικό «Leoplán» δημοσίευσε ρεπορτάζ βάσει του οποίου ο καθηγητής ιατρός Ricardo Donovan εκμυστηρεύθηκε στους φοιτητές του της Χειρουργικής Παθολογίας το 1948 ότι το θύμα της επίθεσης του οποίου το τραύμα είχε εξετάσει ο ίδιος, ήταν ο Gardel. Γνωμάτευσε ότι ο αριστερός του πνεύμονας είχε διατρυπηθεί «τυφλά» και έκρινε πως θα ήταν επικίνδυνη η απομάκρυνση της σφαίρας η οποία θα παρέμενε στο στήθος του για όλη την υπόλοιπη ζωή. Μάλιστα είχε πει πως κανείς δεν περίμενε ότι το θύμα της επίθεσης θα επιζούσε!

Την ίδια χρονιά, πηγαίνοντας σε τουρνέ στην Βραζιλία, βρέθηκε στο ίδιο πλοίο με το μεγάλο ίνδαλμά του, τον Enrico Carusο, ο οποίος του συνέστησε να αδιαφορήσει για τις γνώμες όσων του συνιστούσαν να ανέβει πιο ψηλά στην κλίμακα των τόνων, τονίζοντάς του πως στους χαμηλούς τόνους έχει ένα ηχόχρωμα καθαρό χάρη στο οποίο έχει επιτύχει την τελειότητα που του επιτρέπει να αποδώσει ορθά οποιαδήποτε μελωδία.

Κάτι που έχει μείνει σχετικά άγνωστο στον πολύ κόσμο είναι πως ο Gardel, παρότι πέθανε το 1935, «πρόλαβε» να εμφανιστεί στη τηλεόραση και σε πειραματικό πρόγραμμα της Curazú Cuatiá, στην επαρχία Corrientes (συμπαραγωγή του μηνιαίου εντύπου Radio Revista και του LR4 Radio Splendid) στις 8 Αυγούστου 1931!

Το tango του Gardel «Por una Cabeza» ακούστηκε μεταξύ 1992 και 1995 στις ταινίες «Άρωμα Γυναίκας» (Scent Of A Woman) «Λίστα του Σίντλαιρ» (Schindler’s List) και «Αληθινά Ψέμματα» (True Lies).

Ο Gardel ήταν φίλος με τον μεγαλύτερο τερματοφύλακα που ανέδειξε η Ισπανία, τον Ricardo Zamora ο οποίος είχε παίξει στη δεκαετία του 1920 σε Barcelona, Espanyol και Real Madrid (το όνομά του φέρει και το βραβείο που παραδίδεται στους καλύτερους ισπανούς τερματοφύλακες). Δεν του έφερε όμως γούρι, καθώς ήταν παρών στο Λονδίνο στις 9 Δεκεμβρίου 1931 στο παιχνίδι όπου η Barcelona με τερματοφύλακα τον Zamora έχασε από την Αγγλία με 7-1!

Ο Gardel έπαιξε σε 2 ταινίες με την Cecilia Villa. Επρόκειτο για την κόρη του διάσημου μεξικανού επαναστάτη Pancho Villa!

Τον Μάρτιο του 1931 συστήθηκαν στο ξενοδοχείο Le Palais de la Méditerranée στην Nice της Γαλλίας ο Carlos Gardel και ο Charles Chaplin.Έγιναν φίλοι και όταν ξανασυναντήθηκαν στις ΗΠΑ ο Chaplin παρότρυνε τον Gardel να πραγματοποιήσει το τουρ στην Κεντρική Αμερική, το οποίο εν τέλει αποδείχθηκε και μοιραίο για τη ζωή του.

Το καπέλο που φορά στις ταινίες ο κινηματογραφικός Indiana Jones είναι ο ίδιος τύπος καπέλου «fedora» (Trilby) που λάνσαρε στις ταινίες του ο Gardel.

Σε ένα παλιό σινεμά που αργότερα μετατράπηκε σε θέατρο, το Blanca Podesta (Avenida Corrientes 1283) από το όνομα της ανιψιάς του διάσημου αργεντινού θεατρικού συγγραφέα José Podestá συναντήθηκαν το 1933 ο Gardel με τον Federico Garcia Lorca.

Πάλι στην Avenida Corrientes, γωνία με την Talcahuano, υπήρχε το «El Estaño Café». Εκεί εργαζόταν πριν γίνει πλούσιος ο Αριστοτέλης Ωνάσης και σερβίριζε καφέ τον Carlos Gardel!

http://74.125.39.104/search?q=cache:aTXXGtUYJvkJ:www.bue.gov.ar

/recorridos/index.php%3Fmenu_id%3D53%26info%3Dauto_

contenido%26lang%3Den+gardel+onasis&hl=el&ct=clnk&cd=

2&gl=gr&client=firefox-a

Ο Gardel σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στις 24 Ιουνίου 1935 στο Medellin της Κολομβίας, ενδιάμεσο σταθμό για το Cali, τη τελευταία πόλη της περιοδείας του. Μαζί του σκοτώθηκαν ο συνεργάτης του σε πολλές επιτυχίες του Alfredo Le Pera, δύο από τους 3 κιθαρίστες του (Guillermo Desiderio Barbieri και Ángel Domingo Riverol) και άλλοι συνεργάτες και φίλοι του. Κανείς δεν έμαθε όμως ποτέ τους πραγματικούς λόγους του δυστυχήματος. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή δύο ήταν οι αιτίες του:

Πρώτον, η ακαταλληλότητα του αεροδρομίου “Olaya Herrera”.

Δεύτερον, οι απότομες αλλαγές των ανέμων. Εκείνη την ημέρα οι άνεμοι άλλαξαν ξαφνικά κατεύθυνση (Νοτιοδυτική) και ένταση (7 Beaufort) 10 δευτερόλεπτα πριν το δυστύχημα κατά την προσγείωση του αεροσκάφους με τον Gardel.

Υπάρχουν όμως και άλλες εκδοχές, περισσότερο «μυστήριες»:

Τρίτον, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, το δυστύχημα οφειλόταν στον ανταγωνισμό των αεροπορικών εταιριών SACO (Sociedad Aérea Colombiana) και SCADTA (Sociedad Colombo Alemana de Transportes Aéreos) για το ποιας εταιρίας το αεροσκάφος θα απογειώνεται και θα προσγειώνεται πρώτο.

Τέταρτον, οφειλόταν μεν σε ανταγωνισμό, όχι όμως των εταιριών αλλά σε «προηγούμενα» των πιλότων τους Ernesto Samper Mendoza και Hans Ulrich Thom (με συγκυβερνήτη τον William Fuerst) οι οποίοι παρενοχλούσαν στο τραγικό συμβάν της 24ης Ιουνίου 1935 ο ένας τον άλλον κατά τη φάση της απογείωσης.

Την εκδοχή αυτή έδωσε ένας από τους τρεις επιζήσαντες, ο José María Aguilar (ο τρίτος από τους κιθαρίστες του Gardel, για τον οποίο όμως ο «αστικός μύθος» που κάνει ακόμη πιο μυστηριώδη την υπόθεση λέει πως πέθανε στο νοσοκομείο ελάχιστες ημέρες αργότερα, άρα ο παραμορφωμένος «μάρτυς» ήταν κάποιος τρίτος) στις 6 Ιουνίου 1936 στο τεύχος 962 του περιοδικού «Novela» λέγοντας πως υπήρχε μια παλιά αντιδικία μεταξύ των δύο πιλότων. Άλλοι έκαναν λόγο για τον παράγοντα «διχόνοια» που επικρατούσε μεταξύ των πιλότων των δύο εταιριών, οι οποίοι σχεδόν όλοι ήταν Γερμανοί, καθώς είχαν χωριστεί σε φιλοναζί οι οποίοι είχαν κρεμάσει σημαίες με τη σβάστικα και χαιρετούσαν ναζιστικά στο αεροδρόμιο και σε αντιναζί και σε αυτήν ακριβώς την κόντρα οφειλόταν η μοιραία παρενόχληση στο αεροδρόμιο του Medellin.

Πέμπτον, άλλη εκδοχή αναφέρει πως τσακώθηκαν μέσα στο αεροπλάνο Gardel και Le Pera, έπεσαν πυροβολισμοί και μια σφαίρα βρήκε στον λαιμό τον κυβερνήτη! Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή ο Le Pera –όπως και ο πατέρας του Che 20 χρόνια νωρίτερα- τράβηξε περίστροφο, πυροβόλησε προς τον Gardel, όμως αστόχησε και από την σφαίρα σκοτώθηκε ακαριαία ο κυβερνήτης! Αιτία του καυγά ήταν ότι ο Gardel κατηγόρησε τον Le Pera για την κακή προετοιμασία μιας συναυλίας σε ανοικτό στάδιο που είχε σαν αποτέλεσμα να παραπονεθεί ο κόσμος για την ποιότητα του ήχου. Την εκδοχή αυτή έδωσε η Isabel del Valle στο βιβλίο “Ser Gardel” (Ediciones PXP, 1990, σελ. 22) αναφέροντας πως το περιστατικό βάσει του οποίου η σφαίρα βρήκε εν τέλει τον κυβερνήτη του αεροσκάφους Samper Mendoza, της το είχε εξιστορήσει ο ίδιος ο José María Aguilar (ο οποίος έτσι φέρεται να έχει δώσει δύο εντελώς διαφορετικές εκδοχές για το ίδιο περιστατικό)!

Έκτον, άλλος μάρτυρας από τους επιζώντες είπε πως ο τσακωμός έγινε μεταξύ του Gardel και του κυβερνήτη Samper Mendoza.

Έβδομον, άλλη μαρτυρία (πάλι του Aguilar! ) αναφέρει πως αιτία του δυστυχήματος ήταν το υπέρβαρο του αεροπλάνου εξαιτίας του οποίου έχασε την ισορροπία του. Την άποψη αυτή φαίνεται να ασπάζεται και ο ερευνητής Aquilles Echeverri M. στο βιβλίο του «Gardel Su Historia y causa de muerte».

Όγδοον, ο José Plaja, γραμματέας του Gardel και ένας από τους 3 επιζώντες απέδωσε το δυστύχημα στην ομίχλη. Μάλιστα, πρόσθεσε πως το προηγούμενο βράδυ ο πιλότος σχεδίαζε να πετάξουν νωρίς για να αποφύγουν την ομίχλη των Άνδεων και να γεμίσουν τις μηχανές για να μη χρειαστεί να κάνουν στάση ανεφοδιασμού στο Medellin ώστε να προσγειωθούν απευθείας στο Cali που ήταν και ο προορισμός τους. Τα σχέδια όμως αυτά ουδέποτε έγινα πράξη λόγω μιας ολονύχτιας παρτίδας πόκερ που τράβηξε μέχρι αργά, στην οποία έλαβε μέρος και ο ίδιος ο πιλότος!

Στην 4η επέτειο του δυστυχήματος, ο Aguilar έδωσε μια συνέντευξη στην οποία είπε πως τη στιγμή του δυστυχήματος είδε τον Gardel να φωνάζει και να προσπαθεί να σπάσει το τζάμι του παραθύρου (εκ των υστέρων διαπιστώθηκε πως το τζάμι είχε σπάσει μεν, αλλά από τη μηχανή του αεροσκάφους και μάλλον θα ήταν αδύνατο να το χτυπά ο Gardel, αφού η αυτοψία στο απανθρακωμένο πτώμα του έδειξε πως είχε σοβαρά κατάγματα στα πόδια και τραύματα από τα οποία προφανώς θα πέθανε ακαριαία και ενώ πάνω του βρέθηκε μισοκαμένο το διαβατήριό του που ανέφερε ως τόπο γέννησής του το Tacuarembó της Ουρουγουάης).

Η ιστορία του θανάτου του Gardel ήταν το ίδιο μυστηριώδης με τη γέννησή του. Στη βιογραφία του Gardel, ο Αργεντινός συγγραφέας Fernando Esteves παραθέτει στοιχεία που δείχνουν πως ο Gardel ήταν νόθος γιος ενός Γάλλου μηχανικού, του Paul Jean Lasserre, ο οποίος μετά τη γέννηση του πήρε άλλη για σύζυγο και όχι τη μητέρα του Carlos, Berthe την οποία έστειλε στη Νότια Αμερική και τον οποίο αρνήθηκε να συναντήσει αργότερα στην Αργεντινή ο διάσημος τραγουδιστής.

‘Άλλες πηγές αναφέρουν ως πατέρα του τον συνταγματάρχη Carlos Félix Escayola Medina και μητέρα του την 24 χρόνια νεώτερή του María Lelia Oliva Sghirla

Το άγαλμά του –σε φυσικό μέγεθος- με το χαρακτηριστικό σμόκιν πάνω από τον τάφο του, κρατά διαρκώς ένα αναμμένο τσιγάρο στο χέρι που του αφήνουν οι θαυμαστές του.

Μια παγκοσμίως γνωστή φράση που έμεινε μετά τον θάνατό του είναι «Ο Gardel μέρα με την ημέρα τραγουδά ακόμη καλύτερα»!

Μια άλλη φράση που έχει γίνει παροιμιώδης στη Λατινική Αμερική είναι «Veinte años no es nada» («20 χρόνια δεν είναι τίποτε» από το τραγούδι Volver.

Στα περιστατικά σχετικά με τον Gardel αξίζουν ακόμη αναφοράς και τα εξής:

O Rudolph Valentino έγινε διάσημος το με την ταινία «Los Cuatros Jinetes del Apocalipsis» όπου χορεύει ένα Tango. Ήταν θαυμαστής του Gardel τον οποίο και είχε γνωρίσει. Ωστόσο, αυτούς τους δύο τους ένωνε και κάτι άλλο, αρκετά παράξενο:

Τον Ιούνιο 1935 αφού δημοσιεύθηκε η είδηση του θανάτου του Gardel, μια 20χρονη Νεοϋρκέζα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στο ξενοδοχείο Middletown Hotel που ήταν και η τελευταία διεύθυνση κατοικίας του διάσημου τραγουδιστή. Το περιστατικό γράφτηκε στην ισπανόγλωσση εφημερίδα της Νέας Υόρκης «La Prensa». Η νεαρή αυτή ονομαζόταν σύμφωνα με το δημοσίευμα, όπως έγραψε και ο Simon Collier στο «Club de Tango Nº 7» (Νοέμβριος 1993) Estrellita Rigel.

Ο Collier στο άρθρο του κάνει και μια συγκλονιστική αποκάλυψη: επικαλείται τον δημοσιογράφο Andy Bull, ο οποίος βρήκε στον τάφο του Rudolph Valentino στο Hollywood Memorial Park ένα σημείωμα που είχε αφήσει μια ηλικιωμένη γυναίκα (η οποία επισκεπτόταν συχνά τον τάφο) και η οποία είχε γράψει: «Μακάρι η αιώνια ψυχή σου να βρει σε αυτό το ευλογημένο μέρος την παντοτινή γαλήνη. Η σύζυγος του Carlos Gardel».

Σύμφωνα με το προσωπικό του νεκροταφείου, το όνομά της ήταν Estrellita Rejil, κόρη της περιβόητης «Γυναίκας με τα Μαύρα» που επισκεπτόταν παλαιότερα τον τάφο του Valentino!

http://www.todotango.com/english/gardel/CRONICAS/amores.html

Ο Gardel συνήψε πολλές περιστασιακές σχέσεις με γυναίκες. Από τις ελάχιστες μακροχρόνιες και η πλέον γνωστή και περισσότερο σημαντική και για τον ίδιο από αυτές, ήταν με την Isabelle del Valle.Όταν γνωρίστηκαν αυτός ήταν 31 χρονών και εκείνη 14.

Άλλη γνωστή σχέση του ήταν με την Mona Maris, η οποία σε συνέντευξη που έδωσε μετά τον θάνατο του Gardel επαίνεσε τον χαρακτήρα του και την ευγένειά του και με την ίδια αλλά και γενικά με τις γυναίκες.