Η ταινία του 2000 «Pukar» (στις γλώσσες χίντι και ούρντου σημαίνει «επίκληση/κάλεσμα/κλήση/προσευχή/κραυγή για βοήθεια) μπορεί να μην απετέλεσε εισπρακτική επιτυχία, ωστόσο σήμερα, 8 χρόνια μετά της πρώτη προβολή της, θεωρείται όχι μόνο «αδικημένη» αλλά αν μη τι άλλο τουλάχιστον ενδιαφέρουσα.
Μάλιστα, καταπιάνεται με την Ισλαμική τρομοκρατία με στόχο καθημερινούς ανθρώπους ένα χρόνο πριν την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και 4 χρόνια πριν το «τυφλό» χτύπημα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης.
Στην ταινία αυτή την οποία σκηνοθέτησε ο Rajkumar Santoshi, o αφοσιωμένος στην πατρίδα του ταγματάρχης Jaidev (Jai) Rajvansh (τον υποδύεται ο Anil Kapoor) και ο συνάδελφός του αξιωματικός Hussein (Om Puri) κατορθώνουν να ελευθερώσουν ένα πολιτικό από τον απαγωγέα του, τον καταζητούμενο για πολλά χρόνια ισλαμιστή τρομοκράτη ο οποίος μάχεται για ένα πακιστανικό Κασμίρ, τον Abhrush (τον υποδύεται ο Danny Denzohgpa) ο οποίος και συλλαμβάνεται στα ινδοπακιστανικά σύνορα.
Ο Jai θεωρείται εθνικός ήρωας. Παίρνει άδεια και ακολούθως επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Εκεί, συναντά την παιδική φίλη του Anjali (τον ρόλο της υποδύεται η Madhuri Dixit) η οποία τρέφει ερωτικά αισθήματα για τον Jai. Σε ένα πάρτυ γνωρίζεται με την Μις Ινδία 1999 και κόρη απόστρατου στρατηγού, την Pooja Mallapa (Namrata Shirodkar) με την οποία αρχίζουν να περνούν πολλές ώρες μαζί, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ένας έρωτας μεταξύ τους. Στο μεταξύ, οι γονείς του Jai οι οποίοι κάνουν ετοιμασίες για τον γάμο του γιου τους με την Anjali, πληροφορούνται ότι ο Jai είναι ερωτευμένος με την Pooja και μεταφέρουν τα νέα στην Anjali, η οποία και ορκίζεται να πάρει εκδίκηση. Τότε καταστρώνει ένα σχέδιο με τον Abrush ο οποίος στο μεταξύ έχει αποδράσει από τις φυλακές . Επιχειρούν να καταστρέψουν τον Jai, να τερματίσουν τη καριέρα του και να κηλιδώσουν το όνομά του κλέβοντας από αυτόν κάποια απόρρητα έγγραφα και τον κώδικα αποκρυπτογράφησης των διαβαθμισμένων εγγράφων, στοιχεία χρήσιμα για τον Abrush και την πακιστανική όπως υπονοείται κατασκοπεία. Το αποτέλεσμα θα είναι να αποταχθεί ως προδότης ο Jai, ο οποίος πλέον έχει μόνο μία διέξοδο: να αντιμετωπίσει μόνος του τον Abrush.
Στα δυνατά σημεία της ταινίας συγκαταλέγονται:
Ο πιο «σκοτεινός» στην καριέρα της ρόλος της, της Madhuri Dixit, η οποία παρά την ηλικία της (στα 34 της) ήταν πειστική στο ρόλο της νεαρής ερωτευμένης κοπέλας.
Η ερμηνεία του Anil Kapoor η οποία του χάρισε εκείνη τη χρονιά το εθνικό βραβείο πρώτου ανδρικού κινηματογραφικού ρόλου.
Η εμφάνιση (για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια στον κινηματογράφο) της μεγάλης τραγουδίστριας Lata Mangeshkar η οποία τραγούδησε συγκλονιστικά πλην λιτά στην ταινία, το “Ek tu hi bharosa hai” ανάμεσα σε μια μεγάλη ομάδα παιδιών που στην ταινία έγιναν ο στόχος της τρομοκρατικής επίθεσης.
Οι εκπληκτικοί και ζωντανοί διάλογοι που έγραψε ο Raj Kumar Santoshi.
Δύο ακόμη Kappor εκτός του πρωταγωνιστή, ο Boney Κapoor και ο Surinder Kapoor ήταν οι παραγωγοί της ταινίας, την οποίας το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο Santoshi, ενώ τη μουσική έγραψε ο A. R. Rahman σε στίχους Majrooh Sultanpuri και Javed Akhtar.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους παίζουν:
Anil Kapoor (Ταγματάρχης Jaidev [Jai] Rajvansh)
Madhuri Dixit (Anjali)
Namrata Shirodkar (Pooja Mallapa)
Om Puri (Συνταγματάρχης Hussein)
Rohini Hattangadi (κα Mallapa, μητέρα της Pooja)
Farida Jalal Gayetri Rajvansh (Μητέρα του Jai)
Shivaji Satam (Συνταγματάρχης Rana)
Danny Denzongpa (Abhrush)
Με τον ίδιο τίτλο (Pukar) κυκλοφόρησαν άλλες δύο παραγωγές, μία του 1939 και μία του 1983
Ανάμεσα στα 7 τραγούδια της ταινίας («Kay Sera Sera«, «Sunta Hai Mera Khuda«, «Humrahi Jab Ho Mastana«, «Hai Jaana Hai Jaana – 1″, «Hai Jaana Hai Jaana – 2″, «Kismet Se Tum Hum Ko Mile» και «Ek tu hi bharosa hai«, ξεχωρίζει και το «Kay Sera Sera».Οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού είναι οι εξής:
«aujawaano.n baat maano»
(παιδιά, ακούστε τί έχω να σας πω)
«kabhii kisii se na pyaar karna»
(ποτέ μην ερωτευτείτε)
«que sera sera sera» jo bhii ho so ho»
(«Kay sera sera sera,» ό,τι ‘ναι να’ ρθει. θε’ να ‘ρθει).
Κατηγορίες:BOLLYWOOD, ΙΝΔΙΑ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Than Pan 
Βρίσκω ότι έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στον κινηματογράφο του Μπόλυγουντ. Βλέπω, επίσης, ότι ο εν λόγω κινηματογράφος δείχνει να θέλει να ξεφύγει λίγο από το κλασσικό μελόδραμα και να ανοιχτεί σε άλλα είδη ταινιών.
@ περιούσιος,
Το Bollywood, σύμφωνα με οικονομολόγους, θα είναι το 2020 η 3η μεγαλύτερη βιομηχανία στην Ινδία, ενώ ήδη είναι η μεγαλύτερη κινηματογραφική βιομηχανία παγκοσμίως. Πέρα από τα μεγέθη όμως, έχει και «ιστορική» και «πολιτική» και «κοινωνιολογική» αξία καθώς διαμορφώνει σταθερά τη συνείδηση του μεγαλύτερου έθνους στον κόσμο κΚαι βέβαια, μιλάμε και για την θεωρούμενη από πολλούς ως «υπερδύναμη του 21ου αιώνα».
Πέρα από αυτά, ασκεί και έναν «πολιτιστικό επεκτατισμό» στο μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Πράγματι δε, έχει και τις όψεις του που ξεφεύγουν από τα μελοδραματικά στερεότυπα όπως σωστά επισημαίνεις, αν και το δράμα μαζί με την κομεντί είναι το αγαπημένο θέμα των Ινδών (και είναι και πάνω από 1 δισεκατομμύριο για να τους αγνοήσεις).
ημουν ετοιμη να πω οτι και ο περιούσιος.
Πηρα την απαντηση μου.
Μενει τωρα να βρω και μερικες τετοιες ταινιες και να ξεστραβωθω
que sera sera zalmoxis .. WHAT EVER WILL BE .. WILL BE
h zvh einai mikrh
keep smiling
an einai na erthei the na rthei ..
alloiws tha prosperasei ..
🙂
καταπληκτική η κίνηση!
Ο Μπεζάρ έχει μεταφέρει σε κλασικό μπαλέτο ινδικούς χορούς.
Kabuki συγκεκριμμένα. η κίνηση της πανέμορφης χορεύτριας, δεν μπορεί να ξεφύγει απο αυτο. Και γιατί άλλωστε;
Εκείνο που είναι επίσης χαρακτηριστικό στον ινδικό χορό, είναι ότι ένας χορός κρατάει διπλάσιο και τριπλάσιο χρόνο και δεν κινείται απο το μοτίβο. Εμένα λιγάκι με πλήτει, αλλά περί γούστου κολοκυθόπιττα!
Συγγνώμη για την επέμβαση αλλά Kabuki, αν δεν κάνω λάθος, είναι γιαπωνέζικο θέατρο.
Συγγνώμη για την παρέμβαση αλλά Kabuki, αν δεν κάνω λάθος, είναι γιαπωνέζικο θέατρο.
@ περιούσιε,
ναι, έχεις δίκιο. Είναι όμως και αυτός ο χορός ο ινδικός που κουνανε το κεφάλι τους, ξέρεις έτσι κάπως σαν κύκνοι. Αλλά, δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Ετσι το είχα βρει γραμμένο, όταν έκανα ενα μικρό αφιέρωμα, στον θάνατο του Μπεζάρ.
ο Ζάλμοξης θα ξέρει σίγουρα περισσότερα να μας πει.
Καλησπέρα!
Άργησα να απαντήσω στα όσα σχολιάσατε, διότι εδώ και 3 ημέρες ήμουν σε διαρκή μετακίνηση (αεροπλάνα, τραίνα, κ.λπ.).
@ xeimwniatikh liakada
Όσο «η ζωή είναι μικρή» ο άνθρωπος θα αδυνατεί να το συνειδητοποιήσει πως είναι μικρή κι όσο αδυνατεί πάλι να το συνειδητοποιήσει, αυτή θα παραμένει μικρή. Για να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, θα πρέπει να ζήσει σε μεγάλο βαθμό και μέσα από τον σχετικό / υποκειμενικό χρόνο (εν πολλοίς ποιοτικός /ζωή) διότι ο καθοριζόμενος «αντιικειμενικός χρόνος» (ποσοτικός / επιβίωση) τον αποκοιμίζει…
Παραδόξως, στην απόδοσή του με λατινική γραφή, ο τίτλος αυτού του ινδικού τραγουδιού, δεν γράφεται «que» sera αλλά «Kay Sera»
@ exofthalmi
Ταινίες Bollywood υπάρχουν πολύ λίγες με ελληνικούς υπότιτλους, όμως μπορείς να βρεις πολλές με αγγλικούς. Υπάρχει όμως και το πρόβλημα του πολύπλοκου πολιτισμικού υποστρώματος που καθιστά «δυσανάγνωστες» αυτές τις ταινίες. Καμία φορά μάλιστα, ακόμη και απλά μοτίβα (ο «πλούσιος γιος» και η «φτωχή κοπέλα» που δεν την θέλει ο πλούσιος πατέρας του πλούσιου γιου ή πάλι ο «καλός», η «καλή» και ο «κακός αντίζηλος» ή η «κακή αντίζηλο»ς είναι) επενδύουν τα στερεότυπα αυτά μέσα από ιδιαίτερους και σχετικά άγνωστους πολιτισμικούς κώδικες.
@ περιούσιος,
πράγματι, o όρος «καμπούκι» και ακριβέστερα οι 3 συλλαβές – λέξεις που το απαρτίζουν σημαίνουν στην κάντζι (την αν μη τι άλλο δύσκολη ιαπωνική) «επιδεξιότητα στο τραγούδι και τον χορό».
Θεωρώ μάλιστα πως όχι μόνο πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο είδος θεάτρου αλλά απευθύνεται σε κοινό με επαρκή γνώση της ιαπωνικής ιστορίας και παράδοσης, διαφορετικά οι Δυτικοί θα πρέπει να αρκεστούν σε κάποια κομμάτια που έχουν «απομονωθεί», σε «συντομεύσεις» και σε απλές εύπεπετες ιστορίες.
@ ange-ta,
Το καμπούκι είναι μεγάλη ιστορία και πρέπει κάποιος να «θυσιάσει» («επενδύσει»; «ξοδέψει»; ) πολύ χρόνο για να μπει στη ουσία του.
Πόσω μάλλον, να «μπει» στο «δρώμενο» – παράσταση (μπορεί να δεις στην Ιαπωνία κάποιον θεατή μετά από μια κίνηση του ερμηνευτή, να σηκωθεί ξαφνικά από τη θέση του, να χτυπήσει τα χέρια του εν είδει κοφτού χειροκρατήματος, να απαγγείλει ένα στίχο και να ξανακαθήσει, δείχνοντας πως γνωρίζει την υπόθεση, επιδοκιμάζει και ως εκ τούτου «προσθέτει» ). Άγνωστα έθιμα στα καθ΄ ημάς…
Ο Μπεζάρ ήταν πρώτα φιλόσοφος (οπως και ο πατέρας του, ο οποίος ήταν γνώστης της κινεζικής φιλοσοφίας) και γνώστης παραδόσεων από το ισλάμ (το οποίο και ασπάσθηκε) και ειδικά τον σουφισμό, αλλά και άλλων ρευμάτων της ανατολής.
Όσον αφορά στους ινδικούς χορούς, η Dixit που βλέπουμε στο βίντεο έχει σπουδάσει παραδοσιακό χορό (εκτός από ηθοποιός και βιολόγος είναι και χορεύτρια) και πράγματι είναι πάρα πολύ καλή, προσωπικά τη θεωρώ το μεγαλύτερο γυναικείο όνομα αυτές τις 2 δεκαετίες στο Bollywood.
Μέσα στα πλάνα μου είναι να γραψω κάτι σχετικά με κάποια είδη ινδικών χορών.
A ρε Ζάλμοξη, που τα ξέρεις όλα!!!
Δεν μου πες τελικά το καμπούκι,είναι και ιαπωνικό θέτρο είναι και ινδικός χορός;
file zalmoxi xereis tin adynamia mou gia to bollywood.
Tin tainia pou proteineis den tin exo dei alla den tha mou xefygei pleon.
Endiaferon exei kai i epiroi tou bollywood stis kinimatografikes paragoges ton omoron xoron tis indias.
Tha perimeno to post gia tous indikous xorous pou «yposxethikes».
Kalo apogeuma.
Καλησπέρα giousurum!
Ασφαλώς και το Bollywood έχει επηρεάσει την κινηματογραφική βιομηχανία και άλλων χωρών. Για παράδειγμα, πριν σχεδόν μισό αιώνα είχε γυριστεί η πρώτη ταινία στη νεπαλέζικη και ήταν βεγγαλέζικης παραγωγής (Καλκούτα) ενώ εμφανής ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια τουλάχιστον η ινδική επιρροή.
Από Μπάνγκλαντες έχοντας δει έναν διψήφιο αριθμό ταινιών διαπιστώνω πως το λεγόμενο «family drama» είναι ένα είδος που έχει κατά κόρον εισαχθεί από την Ινδία. Και για να μην πούμε για τους παράλληλους δρόμους των σημερινών χωρών Ινδίας και Πακιστάν πριν τη διχοτόμηση του 1947. Όσο για την κινηματογραφική βιομηχανία του Πακιστάν και μόνο που αντιγράφει τον όρο Bollywood (Lollywood, εκ του Λαχώρη) λέει πολλά… Ακόμη, αν ψάξουμε, θα δούμε επιρροές και στον αραβικό κινηματογράφο, ενώ ακόμη και η σοβιετική σχολή έδωσε και πήρε στοιχεία και δεν είναι τυχαίο πως ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος στην Ινδία ή ότι η Ναργκίς για παράδειγμα έπαιξε σε σοβιετική συμπαραγωγή καθώς ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην ΕΣΣΔ.
ange-ta,
έχω βρει απλώς κάποιες ομοιότητες μεταξύ τιου ιαπωνικού Καμπούκι και του ινδικού Κατακάλι…