
Στις φωτογραφικές ταξιδιωτικές αναμνήσεις των πόλεων κυριαρχούν αλλού ουρανοξύστες, αλλού γέφυρες, αλλού ναοί, αλλού πάρκα, κ.ο.κ. Ανατρέχοντας στο φωτογραφικό υλικό που έφερα τον Αύγουστο του 2015 από την Μπρατισλάβα, τουλάχιστον στην Παλαιά […]
Στις φωτογραφικές ταξιδιωτικές αναμνήσεις των πόλεων κυριαρχούν αλλού ουρανοξύστες, αλλού γέφυρες, αλλού ναοί, αλλού πάρκα, κ.ο.κ. Ανατρέχοντας στο φωτογραφικό υλικό που έφερα τον Αύγουστο του 2015 από την Μπρατισλάβα, τουλάχιστον στην Παλαιά […]
Χρηστομάνος και Κοτοπούλη εισάγουν καινά ήθη συνδιαμορφώνοντας και αυτοί στον οποίο βαθμό στο Zeitgeist της Ελλάδος της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνος , και όχι μόνο στο θέατρο, ενώ ο Περικλής Καραπάνος θα υπερασπιστεί την παλαιά τάξη πραγμάτων και τα χρηστά της ήθη.
Από την βόρεια είσοδο που βλέπει στην Μπάρκλεϋ Στρήητ εισήρχοντο οι λευκοί. Από την ανατολική που βλέπει στην Ρήτζεντ Στρήητ, εξήρχοντο, επιλογή όχι τυχαία, αφού ακριβώς απέναντι βρισκόταν η κατοικία του κυβερνήτη. Από την δυτική που βλέπει στην Άλμπερτ εισέρχοντο οι μαύροι, ελεύθεροι και οι σκλάβοι και από την νότια εξέρχοντο.
Κροατία, 2006. Καθώς κλείνουν τρία χρόνια αφότου διελύθη η τετραετής σχέση τους, η παραγωγός ταινιών Ολίνκα Βίστιτσα και ο γλύπτης Ντράζεν Γκρουμπίσιτς, ξεκινούν την υλοποίηση μιας αρχικά αστείας ιδέας που είχαν όταν χώριζαν, τη δημιουργία μιας έκθεσης προσωπικών αντικειμένων των χωρισμένων. Αρχικά απευθύνονται στους φίλους τους, από τους οποίους ζητούν να δωρίσουν αντικείμενα που κράτησαν μετά από τους χωρισμούς τους. Έτσι ξεκινά η έκθεση ως κινητή συλλογή η οποία πρωτοπαρουσιάζεται στην Γλυπτοθήκη του Ζάγκρεμπ, ως μέρος της 41ης έκθεσης «Ζάγκρεμπ Σάλον». Η ευρηματικότητα και η απήχηση που θα έχει η ιδέα για το Μουσείο των Διαλυμένων Σχέσεων θα δικαιωθούν αρχικά με την μόνιμη εγκατάσταση της έκθεσης στο Ζάγκρεμπ και την παραλαβή, το 2011, του βραβείου Κένεθ Χάντσον, για τα πλέον καινοτόμα μουσεία της Ευρώπης.
Αναζητώντας τις μεσαιωνικές μνήμες και τον περίφημο γερμανικό ασπρόμαυρο εξπρεσιονισμό στην πρωτεύουσα της Χανσεατικής Λίγκας. Στο Λύμπεκ, όπου πραγματοποιήθηκαν το 1921 οι εξωτερικές λήψεις για τον «Νοσφεράτου» του Φρίντριχ Βίλχελμ Μουρνάου. Στα ιστορικά Lübecker Salzspeicher, τις έξι αποθήκες αλατιού της πόλης που έγιναν κατοικία του Νοσφεράτου. Στο οίκημα στην αυλή του Αγίου Αιγιδίου που χρησίμευσε για κατοικία του Χούτερ. Στην Ντεπενάου, την οδό της νεκρικής πομπής των θυμάτων της πανώλους.
Αλλά και στα απόκρυφα Περάσματα και Αυλές του Λύμπεκ, τα περίφημα «Lübecker Gänge und Höfe».
Η Αρμένικη Εκκλησία στην Ντάκα ή, όπως ονομάζεται επισήμως, Αρμενική Αποστολική Εκκλησία της Αναλήψεως είναι μάρτυρας της παρουσίας εδώ Αρμενίων ήδη από τον 17ο αιώνα και ταυτόχρονα ένα από τα αρχιτεκτονικά στολίδια της πρωτεύουσας.
Εισερχόμενος στην εκκλησία της Θεομήτορος του 12ου (κατ’ άλλους, του 13ου) αιώνα, το δέος είναι διπλό. Μυστικιστικό λόγω περιβάλλοντος και αισθητικό λόγω της εξαιρετικής βυζαντινής αρχιτεκτονικής, με τις καμάρες, τα τούβλα και την πέτρα να κυριαρχούν ως σχήμα και υλικό. Χαμηλός φωτισμός, μεταλλικά μανουάλια και τα σωζόμενα τμήματα των μεσαιωνικών, του 14ου αιώνα, τοιχογραφιών, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν η Κοίμηση της Θεοτόκου, η Βάπτιση, οι Σαράντα Μάρτυρες της Σεβάστειας, οι Ισαπόστολοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Όλα εξαιρετικά δείγματα της Παλαιολόγειας τέχνης, δίνουν ένα υποβλητικό χρώμα.
Χωρίς τον παραδοσιακό τρούλο, αλλά με οροφή σε σχήμα σκηνής βεδουίνων και τέσσερις μιναρέδες ύψους 90 μέτρων, όλα μαζί με τη βάση είδα να σχηματίζουν έναν νοερό κύβο, παραπέμποντας στην Κααμπά και στον Θεό που επικαλέστηκε ο Σεζάν, μια πολυσύνθετη, όπως αποδεικνύεται προσωπικότητα, καθώς στην αρχιτεκτονική και την πολιτική προσέθεσε και τον μυστικισμό όσον αφορά τη σύλληψη της ιδέας για το μεγαλοπρεπές τζαμί.
Στα χαρακτηριστικότερα δείγματα ρωμανικής τέχνης περιλαμβάνεται και η Βασιλική του Σαν Μινιάτο αλ Μόντε, του Αγίου Μινιάτου επί του Όρους, στη Φλωρεντία. Πολλοί την χαρακτηρίζουν ως το εξοχότερο δείγμα ρωμανικής αρχιτεκτονικής της Τοσκάνης.
Περί το 60 μ.Χ. χτίστηκε, πιθανότατα πάνω από προηγούμενους ναούς, μεγαλοπρεπής ναός του Δία, ο μεγαλύτερος παγκοσμίως ρωμαϊκός ναός. Το είδωλο του Δία τον παριστούσε αγένειο, σε στάση αρματηλάτη, με μαστίγιο στο δεξί χέρι και κεραυνό μαζί με στάχια στο αριστερό. Η Ηλιούπολις υπήρξε τόσο σημαντική ως μαντείο και προσκυνηματικός τόπος ώστε να βρεθούν επιγραφές γι’ αυτήν σε Αθήνα, Ρώμη, Γαλατία, ακόμη και στη Βρετανία. Ο Αντιοχέας, Βυζαντινός χρονικογράφος του 6ου αιώνα Ιωάννης Μαλάλας, περιγράφει τον ναό μαζί με το όλο συγκρότημα ολόγυρα ως ένα από τα θαύματα του κόσμου.