Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 1346. Η ανακήρυξη του Στέφανου Δουσάν σε αυτοκράτορα Σέρβων και Ελλήνων πραγματοποιείται στο φρούριο των Σκοπίων, στο υψηλότερο σημείο της πόλης με θέα τον Βαρδάρη, παρόντων του Βούλγαρου πατριάρχη Συμεών, του Σέρβου αρχιεπισκόπου Ιωαννίκιου Β’, ο οποίος από την ημέρα αυτή ελέω «αυτοκεφάλου» ονομάζεται πλέον πατριάρχης Σερβίας, του αρχιεπισκόπου Οχρίδος Νικόλαου Β’ και αντιπροσωπείας Αγιορειτών.
Το 2004 το Guiness Book of Records χαρακτήρισε το κλήμα αυτό ως το παλαιότερο στον κόσμο που εξακολουθεί να παράγει κρασί. Όπως υπογράφουν δε οι υπεύθυνοι του διάσημου βιβλίου των ρεκόρ «The Old Vine, in Maribor, Slovenia is at least 375 years old an may be over 400 years and is the world’s oldest living vine».
Μπορεί το «Αγόρι με τον Παπαγάλο» να μην ανήκει στα αντιπροσωπευτικά έργα της Μαργαρίτας Πούεβα τα οποία αντλούν έμπνευση από ορθόδοξη αγιογραφία και από πρωτόγονες αφρικανικές μάσκες, εν τούτοις αιχμαλωτίζει αμέσως την ματιά του παρατηρητή. Όχι άδικα, ακόμη και σήμερα, μετά τον θάνατό της το 2016 στην Γερμανία, παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της βουλγαρικής γλυπτικής, παρότι ξεκίνησε ως ζωγράφος.
Η αρχιτεκτονική της γέφυρας εξακολουθεί να μαρτυρεί τη μεθοδικότητα και μαστοριά των κτιστών του 18ου αιώνα και η ονομασία της τη μαστοριά των βυρσοδεψών ήδη από τον 14ο αιώνα, όταν οι Βενετοί έφερναν υφάσματα από τη Δυτική Ευρώπη για βαφή.
O Μπόγιοβιτς με το σχεδιαστικό του ταλέντο κατορθώνει να παρουσιάσει τεράστιους οικοδομικούς όγκους που, σε αντίθεση με το «βάρος» και τη «σταθερότητα» ανάλογων κτηρίων στις υπόλοιπες πόλεις των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», χαρακτηρίζονται από δυναμισμό και αίσθηση «κίνησης». Αυτά τα δύο δεν συνιστούν απλώς αρχιτεκτονική άποψη, αλλά συμβολοποιούν τη σπουδαιότητα της συμμετοχής και της δράσης των πολιτών στη δημόσια ζωή και στα κοινά.
Ο ναός Ταλέτζου Μπαβάνι άνοιγε μόνο μία φορά τον χρόνο για τον βασιλιά και επιλεγμένους ιερείς. Περιστοιχίζεται από δύο αγάλματα, της Γκάνγκα που πατάει πάνω σε ένα θαλάσσιο πλάσμα, το Μάκαρα, μισό θηλαστικό και μισό ψάρι (σαν τον Αιγόκερω, που όπως και το Μάκαρα, είναι και αυτός το δέκατο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου), και της Γιαμούνα, η οποία πατά πάνω σε μια χελώνα. Η Γκάνγκα και η Γιαμούνα ή, όπως είναι γνωστοί στα ελληνικά ο Γάγγης
και ο Tζαμούνα, είναι οι δύο ιερότεροι ποταμοί στον Ινδουισμό. Η συμβολή τους με ένα τρίτο ποταμό, τον Σαρασβάτι (φέρει και αυτός θηλυκό όνομα), δημιουργεί το Τριβένι Σάνγκαμ. «Σάνγκαμα» στα σανσκριτικά σημαίνει «συμβολή» και το τελετουργικό μπάνιο σε αυτήν πιστεύεται ότι καθαρίζει κάποιον από τα κρίματά του και τον βοηθά να απαλλαγεί από τον κύκλο των
μετενσαρκώσεων.
Χωρίς τον παραδοσιακό τρούλο, αλλά με οροφή σε σχήμα σκηνής βεδουίνων και τέσσερις μιναρέδες ύψους 90 μέτρων, όλα μαζί με τη βάση είδα να σχηματίζουν έναν νοερό κύβο, παραπέμποντας στην Κααμπά και στον Θεό που επικαλέστηκε ο Σεζάν, μια πολυσύνθετη, όπως αποδεικνύεται προσωπικότητα, καθώς στην αρχιτεκτονική και την πολιτική προσέθεσε και τον μυστικισμό όσον αφορά τη σύλληψη της ιδέας για το μεγαλοπρεπές τζαμί.
Than Pan 