To café Arco το 1909

Υπάρχουν κάποια καφενεία που γίνονται διάσημα και μένουν στην ιστορία για τον λόγο ότι σε συγκεκριμένες περιόδους σύχναζαν εκεί μεγάλοι καλλιτέχνες, διανοούμενοι ή πολιτικοί. Λίγο πολύ, κάθε πόλη με ιδιαίτερη πολιτιστική κίνηση και με πλούσια ιστορία διαθέτει και ένα –ή τουλάχιστον ένα- τέτοιο café.
Κάποιο τέτοιο διάσημο café είναι και το Café Arco, επί της Hybernská 16 στην Πράγα. Ήταν το καφενείο όπου σύχναζαν στο τέλος του 19^ου αιώνα και την αρχή του 20^ου οι Γερμανόφωνοι συγγραφείς της πόλης. Το café αυτό γνώρισε την μεγάλη του άνθιση μεταξύ 1884 και 1938 και κυρίως ως το τέλος της Αυστροουγγρικής μοναρχίας το 1918 οπότε υπήρξε το «ορμητήριο» ενός κύκλου συγγραφέων της πόλης, γνωστών και ως «ο Κύκλος της Πράγας».
Μεταξύ των επισκεπτών του στην εποχή της Belle Époque ήταν οι Franz Kafka, Felix Weltsch, Oskar Baum, Willy Haas (1891 – 1973, συγγραφέας και οργανωτής πολιτιστικών εκδηλώσεων, ήταν ο εκδότης του έργου του Kafka «Γράμματα στην Μιλένα») Egon Erwin Kisch (1885 – 1948, δημοσιογράφος που ενεπλάκη στο κομμουνιστικό κίνημα και πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο) Franz Werfel (1890 – 1945, διανοούμενος, «αρχηγός» της ομάδας που σύχναζε στο Café Arco) Ernst Polak, Paul Kornfeld (1889 – 1942, εξπρεσιονιστής και δραματουργός ο οποίος πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λοτζ)  και František Langer, που περιγράφονται από τον Karl Kraus ως «Arconauten». Σύχναζαν ακόμη ο Γερμανός από την Βοημία συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός και δημοσιογράφος Johannes Urzidil (1896 – 1970) που απαθανάτισε την Arco στο έργο του «Nacht des Schreckens» («Νύχτα Τρόμου) ο συγγραφέας Max Brod (1884 – 1968) φίλος του Kafka και πρώτος του βιογράφος και οι Anton Kuh, Else Lasker-Schüler, Kurt Tucholsky, Otto Pick (1887 – 1940, εκδότης της «Prager Presse» ο οποίος μετέφρασε αρκετούς Τσέχους συγγραφείς στα γερμανικά) Rudolf Fuchs (1890-1942, ποιητής και συγγραφέας του «Karawane» [«Καραβάνι»] που εκδόθηκε το 1919 και φίλος του Kafka) και Ernst Weiss.
Στην μεγάλη παρέα του Café Arco προστέθηκαν ακόμη ο ζωγράφος Egon Adler, ο καλλιτέχνης Alfred Kubin και ο ψυχαναλυτής Otto Gross.
Μετά το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και του Ολοκαυτώματος με την εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού της Πράγας, την εκδίωξη των Γερμανών από την πόλη και κατόπιν στα χρόνια του κομμουνισμού, το Arco έχασε την αίγλη του.
Ένας από τους «Arconauten», ο Franz Kafka έγραφε σε επιστολή του στον Max Brod ότι οι Εβραίοι συγγραφείς αντιμετώπιζαν τρία προβλήματα: την αδυναμία να μην γράφουν, την αδυναμία τους να γράψουν στα γερμανικά και την αδυναμία τους να γράψουν διαφορετικά.