Άλλη μια ήττα για τους ακροδεξιούς και για την αναξιόπιστη ελληνική δικαιοσύνη, ήρθε σήμερα το απόγευμα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( ΕΔΑΔ).
Οι δικαστές του Στρασβούργου (και συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ΕΔΑΔ) καταδίκασαν την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου που αφορά την ελευθερία της έκφρασης, για την προ 8ετίας υπόθεση της εφημερίδας «Αυγή». Η σχετική προσφυγή είχε κατατεθεί σις 18 Απριλίου 2006, από τους εκδότες της εφημερίδας Αυγή και από τον αρχισυντάκτη της Κωνσταντίνο Κάρη. Η απόφαση του ΕΔΑΔ η οποία δημοσιοποιήθηκε σήμερα, ελήφθη με ομοφωνία. Το Δικαστήριο αναγνώρισε στους προσφυγόντες το ποσό των 60.000 ευρώ για υλικές ζημιές.
H όλη υπόθεση αφορά την καταδίκη της εφημερίδας για δυσφήμιση, από το Εφετείο Θεσσαλονίκης, λόγω άρθρου που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2000 το οποίο αναφερόταν στον Κωνσταντίνο Βελόπουλο, ο οποίος εξελέγη βουλευτής του ΛΑΟΣ το 2007. Σύμφωνα με τη δημοσίευση του ΕΔΑΔ, το άρθρο αναφερόταν στην οργάνωση συγκέντρωσης από ομάδες της άκρας δεξιάς στη Θεσσαλονίκη κατά της κατάργησης της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Την εποχή εκείνη η Εκκλησία είχε έντονα αντιταχθεί στην απόφαση αυτή της πολιτικής ηγεσίας. Ο Βελόπουλος ήταν ένας από τους οργανωτές της συγκέντρωσης, στο δε άρθρο της Αυγής χαρακτηριζόταν ως «γνωστός εθνικοπαράφρων».
Τον Ιούλιο του 2000 ο Βελόπουλος έκανε μία πρώτη προσφυγή στο Δικαστήριο, το οποίο την απέρριψε εκτιμώντας οτι το άρθρο δεν περιείχε δυσφημιστικά στοιχεία. Τον Μάϊο του 2003 έγινε προσφυγή στο Εφετείο Θεσσαλονίκης το οποίο έδωσε δίκαιο στον Κ. Βελόπουλο, καταδικάζοντας την «Αυγή» να του αποδώσει ως αποζημίωση το ποσό των 58.000 ευρώ, καθώς και 4.650 ευρώ για έξοδα δίκης.
Γιά την απόφαση αυτή η Αυγή και ο αρχισυντάκτης της προσέφυγαν στο ΕΔΑΔ όπου και τους αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα έκφρασης με βάση το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Στην απόφασή τους οι δικαστές του Στρασβούργου υπογραμμίζουν ότι «η δημοσιογραφική ελευθερία συνεπάγεται ενδεχομένως την προσφυγή σε μια ορισμένη δόση υπερβολής, ακόμα και πρόκλησης». Στην απόφαση προστίθεται ότι η επίμαχη έκφραση απέβλεπε να επικρίνει σοβαρά τον οργανωτή μιας πολιτικής εκδήλωσης στην οποία η εφημερίδα αντιτίθεται και δεν είχε πρόθεση να εξυβρίσει ή να δυσφημήσει τον ενάγοντα.
Κατηγορίες:ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ, ΕΥΡΩΠΗ, ΜΜΕ
Than Pan 
Zalmoxi, γράφω εκτός έδρας και χαίρομαι με την είδηση.
Μπορεί να γράψω κι εγώ κάνα ποστ μετά από αυτό με τίτλο
«Εθνικοποαράφρονες eat humble pie – στα παπάρια μας!»
🙂
(ο τίτλος αυτός είναι και εκπαιδευτικός δια την αγγλικήν)
Ομαδεον, «έγραψες»! Και για να συνεχίσουμε την εκπαίδευση, θα κάνω μετάφραση του σχολίου σου στα γκρήνγκλις:
«νέησιον μπηλήηβερς, γιου χεβ μπηην ξεφτιλάϊζντ»!
Εκτός έδρας; Που είσαι;
Τον κ. Βελλόπουλο και τις εκπομπές του τις έζησα στη Θεσσαλονίκη προ 12ετίας, όντας φοιτητής εκεί, και μπορώ να πω ότι η λέξη «εθνικοπαράφρων» δεν είναι υπερβολική. Αν δεν απατώμαι, μάλιστα, ο ίδιος ο κ. Βελλόπουλος έχει χαρακτηρίσει εαυτόν ως «εθνικιστή». Όμως, με προβληματίζει το σκεπτικό του ΕΔΑΔ, ότι «η δημοσιογραφική ελευθερία συνεπάγεται, ενδεχομένως, την προσφυγή σε μια ορισμένη δόση υπερβολής ακόμα και πρόκλησης». Ποια είναι ,λοιπόν, τα όρια της υπερβολής και της πρόκλησης; Μήπως έτσι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για βαρείς και πραγματικά προσβλητικούς χαρακτηρισμούς δημοσιογράφων προς τρίτους;
@περιουσιος
Μόνο οταν λες και γράφεις κατι ψευδές μπορεί να στοιχειοτηθεί λιβελλός και εκεί ακόμη είναι θέμα του αποδέκτη το αν θα παει στα δικαστήρια αυτόν που τα λέει, και εκεί ακόμη θα πρέπει να αποδείξει οτι έχει απτές ζημιές (πχ επαγγελματικές και οικονομικές βλάβες).
Επομένως προσβολή, και υπερβολή κτλ κτλ ειναι στα πλαίσια της ελευθερης εκφρασης.
Παντως ενώ με χαροποιηεί οτι υπάρχει πλέον ενας θεσμός (ΕΕ) που τα όργανά της είναι εξω απο την μίζερη και αδικη πολλές φορές ελληνική πραγματικότητα με προβληματίζει το οτι έχει φτάσει το πράγμα εκεί που τελικά για να βρεις το δίκιο σου θα πρέπει να πάς στο εξωτερικό!
Η Φιλελευθερη Συμμαχία έχει καταφύγει δυο φορές μεχρι στιγμής στην Ευρωπαικη επιτροπή (μια για τον νομο-ΜΙG) και μια για το κλειστο επαγγελμα των φορτηγατζηδων.
Η Αυγή βρηκε το δικιο της εξω απο την Ελλάδα.
Το πρόβλημα είναι οτι δεν έχουν όλοι τα μέσα να καταφύγουν στην Ευρωπαική Ενωση. Καποιοί θα κολήσουν στο σαπιο σύστημα της δικαιοσύνης το οποίο φυσικά δεν είναι καθαρά θέμα δικαστών. Οι δικαστές εφαρμοζουν τους νομους που ψηφίζουν οι πολιτικοί.
@Fileleytheros_154
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λετε και, πραγματικά, με θλίβει το γεγονός ότι χρειάζεται κάποιος να προσφύγει στο ΕΔΑΔ, προκειμένου να βρει το δίκιο του, αν και φρονώ ότι υπάρχουν, ακόμα, δικαστές στην Ελλάδα. Απλά με προβλημάτισε λίγο το σκεπτικό της αποφάσεως, διότι, όπως γνωρίζετε καλά, είμαστε λαός της υπερβολής και δεν το έχουμε σε τίποτα να προσβάλουμε τον άλλο, αν είναι να πούμε κάτι. Εν προκειμένω, ο χαρακτηρισμός, που προσήψε η «ΑΥΓΗ» στον κ. Βελλόπουλο, δεν ήταν υπερβολικός (μάλλον ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα). Απλά, τίθεται ζήτημα πως θα χειριστεί ένας δημοσιογράφος ή πας τρίτος το ενδεχόμενο να προσβάλει κάποιον. Άλλως, αν το δικαίωμα να προσβάλλω, ως μέσο ελεύθερης έκφρασης, ασκηθεί καταχρηστικά, δικαιούμαι να ομιλώ περί ελευθερίας της έκφρασης, όταν προφανώς υπάρχουν και πιο ήπιοι τρόποι έκφρασης; Εδώ είναι το θέμα.
@ Περιούσιος
κάνοντας κλικ στο
http://www.avgi.org/cgi-bin/hweb.exe?-A=150870&-w=20000613_&-V=AVGI
θα διαβάσεις ανάμεσα στα άλλα και το εξής απόσπασμα:
«…Οι ακροδεξιοί ετοιμάζουν «δυναμικό παρών»
Δύο συγκεντρώσεις ακροδεξιών οργανώσεων που έγιναν το Σαββατοκύριακο
χαρακτηρίστηκαν και ως «προπομποί» για το κατά πόσο θα είναι «φιλειρηνικό»
το αυριανό «ιερό» συλλαλητήριο. Η μία ήταν της γνωστής φασιστικής οργάνωσης
\»Χρυσή Αυγή»\ που το Σάββατο περίπου 50 μέλη της συγκεντρώθηκαν μπροστά από
το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πραγματοποίησαν πορεία, κρατώντας
ελληνικές και φασιστικές σημαίες, σε κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα, σε απόσταση λίγων μέτρων πραγματοποιήθηκε αντισυγκέντρωση από την
\»Πρωτοβουλία Stop Χάιντερ»\. Η δεύτερη συγκέντρωση έγινε στον ίδιο χώρο την
Κυριακή και τη διοργάνωσε η πρωτοεμφανιζόμενη \»Επιτροπή Αγώνα Ιστορικής
Μνήμης»\, στην οποία συμμετέχουν όλες οι εθνικιστικές οργανώσεις και
επιτροπές. Ανάμεσα στους διοργανωτές το βιβλιοπωλείο «Ιστοριογνωσία» που
εκδίδει διάφορα βιβλία εθνικιστικού περιεχομένου και ο γνωστός
εθνικοπαράφρων \Κ. Βελόπουλος\, ο οποίος τώρα από την τηλεοπτική του εκπομπή
σε τοπικό κανάλι καλεί όλους τους πραγματικούς Έλληνες να συμμετέχουν στα
«ιερά» συλλαλητήρια της Εκκλησίας. Σ’ αυτή τη δεύτερη συγκέντρωση ο
αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος απέστειλε μήνυμα στο οποίο, μεταξύ άλλων, τόνιζε
ότι «οι Έλληνες ορθόδοξοι δεν έχουν ανάγκη από νόμους και συντάγματα για να
αγαπούν και να ζουν ειρηνικά μέσα σε μια ατμόσφαιρα αλληλεγγύης και
δικαιοσύνης»
Η λέξη «Εθνικοπαράφρων» χρησιμοποιήθηκε στο δημοσίευμα προφανώς επειδή ο Βελλοπουλος κατέβηκε σε διαδήλωση πλάι σε Χρυσαυγίτες και σε οπαδούς του Χάιντερ. Δεν ήμουν παρών στη δίκη, αλλά εικάζω ότι αυτό θα διασταυρώθηκε και ως εκ τούτου θα βάρυνε υπέρ της Αυγής και της προσαφυγής της από το Στρασβούργο. Όπως αντίστοιχα, προφανώς, θα βάρυνε στο ελληνικό εφετείο και το όνομα «Χριστόδουλος»…
Ακόμη, ο Βελόπουλος «πόρρω ἀπέχει» από τον μέσο πολίτη που δεν έχει το όπλο της άμυνας απέναντι στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, όπως προκύπτει και από την τελευταία πρόταση στο ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» με ημερομηνία
30.01.2001 το οποίο υπογράφει ο Ν.Ρ. με τίτλο
Ζητάει 50 εκ. για το «εθνικοπαράφρων»:
Πενήντα εκατομμύρια ζητάει από την εφημερίδα «Αυγή», με αγωγή που εκδικάζεται την Τρίτη (30/1), ο Κυριάκος Βελόπουλος, γνωστός από τηλεοπτικές εκπομπές σε κανάλια της Βόρειας Ελλάδας και για τις απόψεις του εναντίον του βιβλίου του Μ. Ανδρουλάκη, της επίσκεψης Τούρκων επιχειρηματιών και άλλα παρόμοια, επειδή δημοσίευμά της τον ανέφερε «εθνικοπαράφρονα». Επιπλέον, έχει καταθέσει και μήνυση και το ερώτημα που προκύπτει είναι προς τι αυτή η κίνηση κατά της εφημερίδας, όταν ο ίδιος έχει τη δυνατότητα να απαντήσει, μέσω της εκπομπής του, σε οποιαδήποτε κριτική και συχνά κρίνει και επικρίνει πρόσωπα, απόψεις και συμπεριφορές;
@Fileleytheros_154
Συμφωνώ ότι το δικαστικό σύστημα στην Ελλάδα είναι σάπιο, ότι έχει διπαλακεί με την πολιτική (και όχι μόνο με αυτήν) και ότι δεν μπορεί εν τέλει να είναι λύση η προσφυγή ανά πάσα στιγμή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Πάντως, τα ευρωπαϊκά δικαστήρια έχουν δικαιώσει και πολλούς απλούς πολίτες οι οποίοι τόλμησαν και έδωσαν μάχη για τα δικαιώματά τους.
Να σου θυμίσω και την περίπτωση του Έλληνα που δικαιώθηκε όχι απέναντι στο ελληνικό αλλά στο γερμανικό κράτος, όταν στη δεκαετία του 1990 του είχε απαγορευτεί η είσοδος με απλή αστυνομική ταυτότητα (του εζητείτο διαβατήριο) και, ορθώς, δικαιώθηκε φτιάχνοντας έτσι νομολογία και ανοίγοντας χορό αλλαγών σε λιμάνια και αεροδρόμια. Σήμερα, πολλές οδηγίες στης Ε.Ε. φαίνονται αυτονόητες, όπως π.χ. η Οδηγία 2004/38/ΕΚ (Επίσημη Εφημερίδα L 158, 30 Απριλίου 2004) που σχετίζεται με την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, όμως η αποδοχή τους δεν ήταν καθόλου διασφαλισμένη.
Μα νομίζω ότι ο κ. Βελλόπουλος επιχειρεί να εξοντώσει οικονομικά την «ΑΥΓΗ», προκειμένου αυτή να μην τολμήσει ξανά να τον κρίνει «εθνικοπαράφρονα», αν και ο ίδιος κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, ώστε να δικαιολογήσει το χαρακτηρισμό αυτό. Μου θυμίζει την τακτική κάποιων μελών του «ΔΙΚΤΥΟΥ 21», οι οποίοι κατέθεταν πανομοιότυπες αγωγές κατά συγκεκριμένων δημοσιογράφων, που τους αντιμάχονταν, όπως ο κ. Μανώλης Βασιλάκης, με σκοπό να αναγκαστεί να παρασταθεί σε περισσότερα δικαστήρια ο εναγόμενος και, φυσικά, να υποστεί τεράστια οικονομική ζημία. Επίσης, αυτές οι αγωγές λειτουργούν ως μέσο εκφοβισμού, ώστε πας διαφωνών με τον κ. Βελλόπουλο, το «ΔΙΚΤΥΟ 21» και άλλες συναφείς οργανώσεις και πρόσωπα, να σταματήσει να τους κρίνει. Ευτυχώς, που το ΕΔΑΔ αποφάσισε διαφορετικά.
@ Περιούσιος,
Πολύ καίριος και εύστοχος ο παραλληλισμός! Πράγματι, προ 4 μηνών το ΕΔΑΔ είχε εκδώσει και άλλη καταδίκη της Ελλάδας για την παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων.
Τότε, είχε δικαιωθεί ο δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης αναφορικά με τους χαρακτηρισμούς του (εν έτει 1999) για το Δίκτυο 21 με αφορμή την υπόθεση Οτσαλάν. Και προφανώς επειδή αγαπημένος αριθμός του «δικτύου 21» είναι ο αριθμός «21» (πώς λέμε 21 Απριλίου 1967… ) τότε είχε καταθέσει
21 στον αριθμό τέτοιες πανομοιότυπες αγωγές που ανέφερες!
Και το χειρότερο ήταν πως πέραν του ότι δεν συνεκδικάστηκαν, η ελληνική Δικαιοσύνη αρνήθηκε να προστατεύσει την ελευθεροτυπία.
Παρά ταύτα, τα ΜΜΕ ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο, από τη Γιοροβίζιον μέχρι τη δολοφονία του Σεργιανόπουλου και δεν ασχολούνται καν με τα αίσχη μιας δικαιοσύνης που στη συνείδηση πολλών θεωρείται -επιεικώς- κατάπτυστη!
Καλημέρα Omadeon!
Διάβασα το κείμενό σου και θίγεις με καίριο τρόπο κάποια καυτά ζητήματα. Σε ευχαριστώ για την αναφορά που κάνεις στο κείμενό μου και για άλλη μια φορά θέλω να σου πως πως θαυμάζω το χιούμορ σου (Μετά το «Τσοπαναραίοι», το «Μια χώρα ουραγός της Ευρώπης», «Σαλταρισμένοι», «Κράξιμο», κ.λπ.).
Όπως έγραψα και στο σχόλιο που άφησα στο κελίμενό σου, για ακόμη μία φορά συνειδητοποιώ πως ο Καραμανλής (ο Κωνσταντίνος, όχι ο Κωστάκης) είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε πως “η χώρα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο”. Και είμαι βέβαιος πως αν δεν ήταν πολιτικώς άκομψο -αφού θα αναφερόταν στο εσωτερικό και άλλων χωρών- θα έλεγε ότι όλα “τα Βαλκάνια είναι ένα απέραντο φρενοκομείο”.
Για εμένα το θέμα μπορεί μεν να τρέχει, όμως πολλές πτυχές του έχουν κλείσει και θα τις αναφέρω συνοπτικά:
1. Είναι πολιτικά αστοιχείωτος όποιος δεν γνωρίζει τα προβλήματα τα οποία θα ενσκήψουν σε Βέλγιο (Φλαμανδοί) Ισπανία (Χώρα των Βάσκων, Καταλωνία) Ιταλία (Λέγκα του Βορρά) αλλά και Γαλλία, Βρετανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, κ.λπ. εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέψει να τεθεί για οποιοδήποτε κράτος μέλος της, ζήτημα αλλαγής συνόρων.
Ως εκ τούτου, αυτά που λέγονται για Μείζονες Μακεδονίες, για Μείζονες Αλβανίες, για Τσαμουριές, για Δυτικες Θράκες, κ.λπ. είναι επιεικώς γελοία.
Όλα αυτά συντηρούν σε μεγάλο βαθμό ετοιμότητας (δηλαδή υπό μορφήν “επαναστατικής γυμναστικής” ) τα ανακλαστικά των βαλκάνιων εθνικιστών.
2. Όλη η πολιτισμένη Ευρώπη χαμογελά συγκαταβατικά με όλους αυτούς τους απίθανους καραγκιόζηδες εδώ στα Βαλκάνια, οι οποίοι ισχυρίζονται άλλοι πως ο Ναπολέων ήταν Έλληνας, άλλοι πως ο Ναπολέων ήταν Αλβανός, άλλοι πως η Τουρκοσύνη φτάνει μέχρι τον Κίτρινο Ποταμό, άλλοι πως ο Αλέξανδρος έφτασε μέχρι την Κίνα κι άλλοι πως ο Βουκεφάλας ήταν “Ζάσταβα” όπως έλεγε και ένα πανώ στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία.
3. Καθημερινά ακούγεται απο εκατομμύρια κόσμο σε όλο τον πλανήτη η παραίνεση (συνήθως από γονείς σε παιδιά, από φίλους σε φίλους, κ.λπ.) προς όσους αισθάνονται πως αδικούνται: “μη χάνεις το δίκιο σου με τον τρόπο που το διεκδικείς”. Και αυτό, δεν αφορά μόνο μεμονωμένα άτομα, αλλά και ομάδες, έθνη, κ.λπ. Και αν αυτός που κραυγάζει απωθητικά θα έπρεπε να δει τη φάτσα του στον καθρέφτη και πώς γελοιοποιείται, έτσι και οι πολίτες, τα κόμματα, τα ΜΜΕ κάποιων χωρών θα έπρεπε αντί να κραυγάζουν γελοιωδώς ομφαλοσκοπώντας, να αναρωτηθούν γιατί οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν το δίκιο τους. Από τη στιγμή που οι ΠΓΔΜίτες ξέχασαν πρόσφάτως αυτή τη συμβουλή με όλες αυτές τις κοντροκομμένες υπερβολές τους, άρχισαν να χάνουν πόντους στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Και αν δεν την είχαν πατήσει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο την προπηγούμενη δεκαετία οι Έλληνες ακούγοντας τις κραυγές των επαγελματιών “Ελληναράδων”, τώρα το ζήτημα θα είχε κλείσει υπέρ τους.
4. Δεν υπάρχουν καθαρά έθνη. Ο μόνος λαός στην ηπειρωτική Ευρώπη για τον οποία έχει διαπιστωθεί πως κρατά -σχεδόν- αναλλοίωτα κάποια εθνικά χαρακτηριστικά του, είναι οι Βάσκοι και κανένας άλλος. Για παράδειγμα, οι Έλληνες έχουν δίκιο όταν αποκαλούν τους Φράγκους ως Γάλλους ή οι υπόλοιποι όταν αποκαλούν την Γαλατία ως… Φραγκία (Frankreich, France, Francia); Είναι αδέλφια (Germani, Hermanos, κ.λπ.) των Ελλήνων οι Γερμανοί και τους αποκαλούν έτσι; Ή μήπωέ τσι τους αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι των οποίων όμως οι απόγονοι τους αποκαλούν σήμερα Τεύτονες (”Τεντέσκι”);
5. Κουίζ; Ποιά είναι η δυτικότερη χώρα στον παγκόσμιο άτλαντα που το όνομά της (έστω και μόνο σε κανα δυο γλώσσες) λέγει σε “-στάν” ;
Για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα, Ζάλμοξι , ακόμα καλύτερα αν μπορούν να βρούν και κάποιοι άλλοι το δικιο τους όταν δεν το βρίσκουν στην Ελλάδα των ταμπού, και των οπισθοδρομικών επιλογών.
Όμως μου ήρθε μια άλλη ιδέα.
Αν στην Ελλάδα θεσμοί όπως η Βουλή, η Δικαιοσύνη, οι πολιτικοί, ή τα ΜΜΕ έχουν χάσει καθολικά την αξιοπιστία τους, και αντίθετα οι Ελληνές σεβονται και προσβλέπουν θεσμούς όπως το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Ευρωπαική επιτροπή, τότε γιατι να πληρώνουμε τους ελληνικούς θεσμούς;
Ας καταργήσουμε την Επιτροπή Ανταγωνισμού και ας προσλάβουμε το Office of Fair trading της Αγγλίας.
Ας καταργήσουμε τον Αρειο Πάγο και ας στέλνουμε τις υποθέσεις στο Ευρωπαικό Δικαστήριο.
Ας καταργήσουμε το ΙΚΑ και ας πληρώνουμε τις εισφορές στο Σουηδικό σύστημα υγείας. Ας καταργήσουμε το Υπουργείο Παιδείας και να υπαχθούν τα σχολεία στο Υπουργείο Παιδείας της Φιλανδίας.
Ελευθερη Αγορά και στην Δημόσια διοίκηση και στην Διακυβέρνηση.
Δεν το λεω ειρωνικά ουτε και το προτείνω απόλυτα. Αλλά βαζω έναν προβληματισμό.
Θα μου πεί πολύς κόσμος οτι οι παραπάνω ιδέες θα μετεβαλαν την Ελλάδα σε ένα defacto προτεκτοράτο.
Αν ηταν τότε θα ήταν ένα εκλεκτικό προτεκτοράτο. Οχι μόνο μίας χώρας αλλά θα επιλεγε μια ολιγομελής Βουλή και Κυβερνηση, τα καλύτερα παραδείγματα διακυβέρνησεις και θεσμούς και θα συζητούσε για την αναλυψη των υπηρεσιών σε συγκεκριμένους τομείς.
Πάντως όταν έρχεται αποφαση απο την Ευρώπη, όλοι (πλην ΚΚΕ) την σεβονται, οτιδήποτε αποφασιζεται στην Ελλάδα συναντάται με αδιαφορία και ανυπακοή. Νομίζω οτι οι ίδιοι οι πολιτες έχουν ήδη επιλέξει τους θεσμούς τους οποίους θα σεβαστούν. Απλώς πληρώνουν άλλους απο αυτούς που σεβονται….
Φιλελεύθερε,
Αν θυμάσαι, και τα 19 μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπό τον Ζακ Σαντέρ εξαναγκάστηκαν στις 16 Μαρτίου 1999 σε παραίτηση υπό το βάρος κατηγοριών για αποτυχία στην αντιμετώπιση της διαφθοράς και για νεποτισμό. Ποιός τους πέταξε έξω κλωτσηδόν και τους 20 παραδίδοντάς τους στη χλεύη των Ευρωπαίων πολιτών; Το σώμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπό τον Ζ. Ρόμπλες.
Τί έγινε λοιπόν το 1999; Ένα εκλεγμένο σώμα (ευρωπαΊκό κοινοβούλιο) βρήκε ότι ένα διορισμένο σώμα (Κομισιόν) ανεχόταν τη διαφθορά.
Ωστόσο, οι λαοί της Ε.Ε.συνεχίζουν να κυβερνούνται ως προς τις ευρωπαϊκές υποθέσεις δικτατορικά, αφού οι επίτροποι συνεχίζουν να διορίζονται αντί να εκλέγονται. Μήπως όμως έβαλαν μυαλό οι κυβερνήσεις; Ο αποπεμφθείς (εκ των 20) Χρ. παπουτσής έφυγε από επίτροπος μέσα στη χλεύη 250 εκατομμυτρίων Ευρωπαίων, για το ΠΑΣΟΚ του «εκσυχρονιστή» Σημίτη όμως, ήταν κατάλληλος για… δήμαρχος Αθηναίων!
Και -δικαίως- ο λαός της Αθήνας τον μαύρισε!
Το 2003, η Κομισιόν ξαναμπλέχτηκε σε υπόθεση διαφθοράς. Ήταν όταν προέκυψε το θέμα της απάτης στη στατιστική υπηρεσία «Γιούροστατ», όπου στους κατηγορούμενους περιλαμβανόταν και ο Έλληνας Φώτης Νανόπουλος, διευθυντικό στέλεχος της «Γιούροστατ». Οι άλλοι δυο ήταν οι Γάλλοι Υβ Φρανέ και Ντανιέλ Μπικ.
Πιο ήταν τότε το σκάνδαλο; Το κλείσιμο των συμφωνιών με ιδιωτικές εταιρείες που συνέλεγαν και διένειμαν στατιστικά στοιχεία, ενώ αξιωματούχοι αυτοί κατηγορήθηκαν ότι διοχέτευσαν κοινοτικά κονδύλια της τάξεως των 900.000 ευρώ σε τραπεζικό λογαριασμό στο Λουξεμβούργο.
Τί δείχνουν τα παραπάνω;
Ότι σε χώρες με υψηλούς δείκτες διαφθοράς και με παγιωμένο το αναχρονιστικό και νοσηρό φαινόμενο του νεποτισμού, είναι προτιμότερο να νομοθετούν και να δικάζουν τα υπερεθνικά (ευρωπαϊκά) όργανα.
Όσο για την τρίτη (την εκτελεστική) αξουσία, εάν δεν υπάρχει δημοκρατία (περίπτωση Κομισιόν) τα φαινόμενα είναι εξίσου νοσηρά.
Άρα, είναι όλα θέμα θεσμών και εφαρμογής των νόμων. Συμφωνώ λοιπόν με τη λογική της κατάργησης του Άρειου πάγου και την προσφυγή απευθείας σε κάποιο Ευρωπαίκό Δικαστήριο αφού τίθεται ζήτημα θεσμών, όχι όμως και σττο ζήτημα της ελεύθερης αγοράς στη δημόσια διοίκηση. Δεν είναι εκέι το θέμα. Αυτό είναι ζήτημα ιδεολογικό (αν η διοίκηση λειτουργεί έτσι καλύτερα ή αλλιώς) και όχι πρακτικό που να δίνσιε λύσεις (π.χ. ελλοχεύουν άλλοι κίνδυνοι, όπως λ.χ. της διαπλοκής). Η δημόσια διοίκηση χρειάζεται διαφάνεια και εκδημοκρατισμό.
Ως πολίτη πάντως, ουδόλως με απασχολεί εάν η κυβέρνησή μου θα έχει έδρα την Αθήνα ή τις Βρυξέλλες, αρκεί να υπάρχει δημοκρατία και δοαφάνεια. Οι αξιωματικά «κακές» Βρυξέλλες απέναντι σε μια αξιωματικά «καλή» Αθήνα είναι μια αστεία υπόθεση…
Επιτέλους !
@ ritsmas
Επιτέλους δε θα πει τίποτε! Προσωπικά αποστρέφομαι τα αυγά, φαντάσου να είναι και… ¨αυγά φιδιού»!