Επί δύο αιώνες, οι Βρετανοί υπήρξαν ο κακός δαίμονας της Βεγγάλης, και ειδικά της Καλκούτας, ιστορικής πρωτεύουσας της περιοχής που σήμερα καταλαμβάνουν κατά 2/3 το Μπανγκλαντές και κατά 1/3 τα ινδικά κρατίδια […]
Επί δύο αιώνες, οι Βρετανοί υπήρξαν ο κακός δαίμονας της Βεγγάλης, και ειδικά της Καλκούτας, ιστορικής πρωτεύουσας της περιοχής που σήμερα καταλαμβάνουν κατά 2/3 το Μπανγκλαντές και κατά 1/3 τα ινδικά κρατίδια […]
Μανάγουα, παραμονές Χριστουγέννων του 1972. Στην πρωτεύουσα της Νικαράγουας κορυφώνεται σιγά – σιγά η εορταστική περίοδος που είχε ανοίξει στις 7 Δεκεμβρίου με τη «Γριτερία». Τη γιορτή με την οποία οι Νικαραγουανοί, […]
Η τοιχογραφία του 2013 στο παλιό εργοστάσιο υποδημάτων Lituanica στο Κάουνας, παριστάνει έναν διοπτροφόρο γέρο ντυμένο στα κόκκινα, καθιστό, με πίπα στο στόμα. Η πίπα είναι βαμμένη στο χρώμα του μαύρου νυχτερινού ουρανού με τους αστερισμούς.
Γέρος και πίπα. Συνδυασμός που συνειρμικά παραπέμπει σε σοφία. Η ήρεμη ματιά του είναι σαν να σε συμβουλεύει στο πιο «θορυβώδες» τμήμα της πόλης, να επιβραδύνεις τους ρυθμούς σου και να παρατηρήσεις καλύτερα το περιβάλλον γύρω σου.
Ένα μοντέρνο κτήριο του 2005, που το σχήμα του θυμίζει ιπτάμενο δίσκο. Πρόκειται για το Τσίρκο της Αστάνα. Μπροστά του σχηματίζεται μια πλατεία, στη μέση της οποίας βρίσκεται ένα μουσικό σιντριβάνι.
Ένα υπερυψωμένο χρυσό άγαλμα στο κέντρο του, τριγυρισμένο από αγάλματα ζώων, δίνει ύφος και χαρακτήρα. Παριστάνει έναν ακροβάτη να ισορροπεί πάνω σε ένα μονόκυκλο, ένα αντνακολάβιμ, όπως ονομάζουν οι ντόπιοι το ποδήλατο με μία ρόδα, κρατώντας στο δεξί του χέρι μια ανοιχτή ομπρέλα. Τον ακροβάτη πλαισιώνουν δέκα χαριτωμένα αγάλματα. Μια φώκια που ισορροπεί στη μουσούδα της μια μπάλα, μια τίγρη που πηδάει μέσα από ένα φλεγόμενο στεφάνι, ένας μασίστας που σηκώνει βάρη, μια αρκούδα που παίζει μπαντονεόν, ένας ελέφαντας με σηκωμένο το αριστερό μπροστινό του πόδι και το πίσω δεξί τηρώντας σταθερή ισορροπία, μια ακροβάτιδα με στεφάνια σε χέρια και πόδια, ένας ιπποπόταμος φορώντας ολόσωμο μαγιό με τιράντες και ημίψηλο καπέλο που κάνει ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες, ένας κόκορας στη ράχη ενός γαϊδάρου, ένας φλαουτίστας με τραγιάσκα και έναν μικρό πιγκουίνο στον δεξί του ώμο και ένας αετός με ανοιχτά τα φτερά του πάνω στην πίσω καμπούρα μιας βακτριανής καμήλας.
– «Είμαι μόλις 40 χρόνων, αλλά είμαι και εγώ ένας χιμπακούσα». – «Χιμπακούσα; Δηλαδή;». – «Χιμπακούσα ονομάζονται όσοι επέζησαν της ατομικής βόμβας, περνώντας το υπόλοιπο της ζωής τους με τα τραύματα, τα […]
Τετάρτη 13 Μαρτίου, 4 το απόγευμα. Ο ουρανός πάνω από την πόλη του Κουβέιτ καλύπτεται από ένα ωχροκίτρινο παραπέτασμα. Μαζί καλύπτεται και ο ήλιος, ο οποίος μόλις που διακρίνεται σαν μια μικρή, άσπρη, θαμπή κουκίδα, και μοιάζει να έχει νυχτώσει απότομα. Από τους δεκάδες επιβλητικούς ουρανοξύστες της πόλης (12 ξεπερνούν τα 150 μέτρα, με τον ψηλότερο να φτάνει τα 413 μέτρα) διακρίνονται μόνο οι σιλουέτες των πιο κοντινών. Οι μακρινοί έχουν “εξαφανιστεί”. Στους κεντρικούς δρόμους δεν κυκλοφορεί πεζός. Ακόμη και στην Αμπντουλάχ Αλ Σαλέμ, που πάντα έχει κίνηση, βλέπω μόνο δύο μετανάστες από τη Νότια Ασία να μπαίνουν τρέχοντας σε ένα κτήριο έχοντας μύτη και στόμα καλυμμένα με μαντίλες.
Η Αψίδα Νάρβα κατασκευάστηκε το 1814 σε ανάμνηση της νίκης των Ρώσων κατά του Ναπολέοντα το 1812 προκειμένου να καλωσορίσει τους νικητές στρατιώτες, ενώ σκοπός ήταν και να αποτελέσει «απάντηση» στην Αψίδα του Θριάμβου που είχε στηθεί στο Παρίσι σε ανάμνηση της νίκης του Ναπολέοντα στο Αούστερλιτς. Ονομάστηκε Νάρβα όπως και η πλατεία, καθώς από εδώ ξεκινούσε ο δρόμος που οδηγούσε στην ομώνυμη πόλη της Εσθονίας.
Αν ένας επισκέπτης της Ho Chi Minh (όπως επισήμως ονομάζεται από τις 2 Ιουλίου 1976 η Saigon) είχε χρόνο να δει μία και μόνο παγόδα, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη […]
To Barrio Chino de la Habana (η «Chinatown» της Αβάνας) είναι μία από τις παλαιότερες κινεζικές συνοικίες σε ολόκληρη στην Αμερικανική ήπειρο. Οι πρώτοι Κινέζοι, προερχόμενοι κυρίως από το Χονγκ Κονγκ, το […]