Το Σαντιάγο είναι μια πόλη των αντιθέσεων. Ίσως αυτό να οφείλεται ότι βρίσκεται συμπιεσμένο ανάμεσα στον μεγαλύτερο και βαθύτερο ωκεανό του κόσμου στα 100 χιλόμετρα απόσταση, τον Ειρηνικό και την μακρύτερη οροσειρά του κόσμου σε 60 χιλόμετρα απόσταση, τις Άνδεις, όπως ταυτόχρονα και ανάμεσα στην Παταγωνία και την Έρημο Ατακάμα. Ο δυαδισμός αυτός συναντάται ακόμη και στην πολιτική πόλωση ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες και τις σοσιαλιστικές αντιλήψεις.

Εκτός της λατρευτικής σημασίας τους, τα μοάι, που θεωρούνταν ως ξενιστές των πνευμάτων των προγόνων, αποτελούσαν και σύμβολο ισχύος και κοινωνικής καταξίωσης. Ένα κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως, με εξαίρεση μια επτάδα αγαλμάτων, από τα συνολικά 877, όλα κοίταζαν στην ενδοχώρα με την πλάτη στραμμένη στον ωκεανό. Κάτι που εξηγείται ως «δέσμευση» ότι ξέκοψαν από τον τόπο καταγωγής των πρώτων κατοίκων του νησιού (κατ’ άλλους από την Πολυνησία, κατ’ άλλους από τη Νότια Αμερική) αφοσιωμένοι πλέον στη νέα τους πατρίδα.