Από τα πρώτα αξιοθέατα που επισκέπτομαι στο Κουβέιτ είναι το Σουκ Μουμπαρακίγια. Η είσοδος του παζαριού βρίσκεται μποστά στην πολυσύχναστη πλατεία Σάφατ, όπου είναι μαζεμένη θαρρείς όλη η νεολαία της πόλης ανάμεσα σε φαστ φουντ, καφέ και εστιατόρια και ένα μοντέρνας τεχνοτροπίας σιντριβάνι δίπλα σε μια τεράστια σημαία. Εδώ έφταναν στις αρχές του 20ού αιώνα καραβάνια που μετέφεραν από ινδικό αγελαδινό βούτυρο γκη και βρώμη μέχρι τρούφες της ερήμου φάκκα, μαλλί και θεραπευτικά βότανα. Η αγορά καταστράφηκε μετά την εισβολή των Ιρακινών το 1990, αλλά ξαναχτίστηκε, διατηρώντας ωστόσο το χρώμα της. Σε μια πτέρυγα είναι μαζεμένα καταστήματα με μεταξωτά, υφάσματα, περσικά χαλιά και αρώματα που πωλούνται μέσα σε περίτεχνα φιαλίδια που συνδυάζουν πολυτέλεια και έργα τέχνης.

Ο Έλληνας Τσάμης διαφωτιστής που μςεταμόρφωσε την Σκόδρα και ο κεντρικός δρόμος της πόλεως που πήρε το όνομά του.

1957: Μια μικρή κουκίδα στη θέση του ηχείου αρκεί για να δείχνει το μαντολίνο τεράστιο. Πλέον, ο Μποτέρο θα πειραματίζεται με μεγέθη και αναλογίες καθιερώνοντας ένα στυλ παγκοσμίως αναγνωρίσιμο.
1974: Ο τετράχρονος Πεδρίτο σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα, όπου τραυματίζεται ο ζωγράφος και ακρωτηριάζεται μερικώς το μικρό δάκτυλο του δεξιού χεριού του, που θα κινεί πλέον δύσκολα. Το πλήγμα για τον Μποτέρο είναι ισχυρό. Ο μικρός Πέδρο ήταν γι’ αυτόν πηγή χαράς και έμπνευσης, μοντέλο του για επαναλαμβανόμενα πορτραίτα με το ίδιο μοτίβο, καβάλα σε ξύλινο παιδικό άλογο.

Στην Ιερουσαλήμ, στον Ναό της Αναστάσεως, απέναντι από το Ιερό Κουβούκλιο και τον Πανάγιο Τάφο, στο δάπεδο μίας από τις εκκλησίες που στεγάζονται στον ναό, του Καθολικού των Ελληνορθοδόξων, βρίσκεται το «Ομφάλιον». Πρόκειται για μια μαρμάρινη σφαίρα σε ιδιαίτερη βάση. Συμβολίζει τον «Ομφαλό της Γης», το Κέντρο του Κόσμου.

Το ύψους 17 μέτρων μεγαλύτερο  μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο φαίνεται από 30 χιλιόμετρα απόσταση. Η στάση του ανυπόδητου σώματός του ονομάζεται καγιοτράγκρα, «απόρριψη του σώματος».
Αποτελεί, μαζί με την καθήμενη της γιόγκα, βασική στάση διαλογισμού των Τζαϊνιστών.
Στα πόδια του αναρριχώνται σκαλισμένοι κισσοί, μεγάλωσαν, λένε, καθώς διαλογιζόταν όρθιος ακίνητος για ένα χρόνο.
Γύρω από αυτά μια μυρμηγκοφωλιά συμβολίζει την αυτοθυσία.

Με λευκά γράμματα πάνω από την είσοδο ενός κομψού διώροφου πράσινου κτηρίου της Τζωρτζ Τάουν αναγράφεται στα αγγλικά «Yap Temple» και στα κάγκελα της ταράτσας πάνω από την επιγραφή το έτος κατασκευής: 1924. Πρόκειται για το κόνγκσι της φρατρίας Γιαπ. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται η είσοδος του ναού.

Το 860 θα δημιουργηθεί το δίκτυο τεχνητών λιμνών που θα μείνει γνωστό ως «Λεκάνες των Αγλαβιδών» πέριξ, του Καϊρουάν. Με τον τρόπο αυτό οι κάτοικοι της θεωρούμενης τέταρτης ιερής πόλης του Ισλάμ μετά από Μέκκα, Μεδίνα και Ιερουσαλήμ θα έχουν στη διάθεσή τους επαρκή αποθέματα νερού, όπως ταιριάζει σε ένα σημαντικό θεολογικό, φιλολογικό και εκπαιδευτικό κέντρο όπως το Καϊρουάν. Στην δε Νέφτα νοτιότερα, όπου ένας κρατήρας βάθους 30 μέτρων στα βόρεια της οάσεως μαζεύει νερά, ένας αραβικός μύθος λέει ότι εδώ ο Κοστέλ, εγγονός του Νώε, ανακάλυψε μετά τον Κατακλυσμό την πρώτη πηγή πόσιμου ύδατος.

Στο χωριό με το μεγαλύτερο υψόμετρο της Βενεζουέλας, στα 3.140 μέτρα, τον Άγιο Ραφαήλ Μουκουτσίες, ο 84χρονος λαϊκός καλλιτέχνης Χουάν Φελίξ Σάντσες δημιούργησε μια εκκλησία απόκλειστικά από πέτρες, μαζί με κοχύλια και κοράλλια. Ταιριασμένες σε σχήμα και μέγεθος μία προς μία, χωρίς λείανση, οι πέτρες θυμίζουν τεράστιο τρισιδιάστατο παζλ έτσι όπως αρμόζουν η μία με την άλλη, συμβολίζοντας την ένωση, την δύναμη, την σταθερότητα και την συνεργασία.