Ύστερα από 437 σκαλιά ανάβαση ως την κορυφή του βράχου, φθάνω σε έναν ναό του 7ου αιώνος, δραβιδικού ύφους, έναν από τους τρεις που βρίσκονται στο φρούριο, τον Μανίκα Βιναγιακάρ στους πρόποδες που είναι αφιερωμένος στον Γκανέσα, τον Ούτσι Πιλλάγιαρ στην κορυφή όπου μόλις έφθασα, επίσης αφιερωμένος στον Γκανέσα, και τον Ταγιουμαναβάρ Κόγιλ Σιβάσταλαμ που είναι αφιερωμένος σε έναν άγιο, τον Ταγιουμαναβάρ. Πιο παλαιός και από τον ναό είναι το ιερό μέσα στο σπήλαιο της κορυφής το οποίο κατασκευάσθηκε το 580 από τον Μαχεντραβαρμάν της δυναστείας των Παλλάβα.
Ο θρύλος που σχετίζεται με τον Ούτσι Πιλλάγιαρ είναι αρκετά ενδιαφέρων και σχετίζεται με το έπος της Ραμαγιάνα.

Στα δυτικά της πλατείας Ντάρμπαρ του Κατμαντού ορθώνεται το πέτρινο είδωλο του θεού – Πίθηκου Χανουμάν. Καλύπτεται από κόκκινο ύφασμα και ομπρέλα, με αλειμμένο με κόκκινη πάστα το πρόσωπο. Το κόκκινο θεωρείται τυχερό χρώμα, το φοράνε σε γάμους, γεννήσεις και θρησκευτικές τελετές. Συμβολίζει τη δύναμη, την αισθαντικότητα και την αγνότητα, λειτουργεί αποτροπαϊκά κατά του κακού, ενώ χαρίζει γενναιότητα.