Τα εθνικού περιεχομένου μνημεία αποτελούν ευκαιρία να μάθει κάποιος την ιστορία ενός τόπου. Όπως τώρα που στέκομαι μπροστά στο «Μαυσωλείο των Τριών Ηγετών» ή  Εθνικό Μνημείο Σουχραβάρντυ Ουντυάν. Χάρη στο μέγεθος και το ιδιαίτερο σχήμα του, υπερβολικό παραβολοειδές, που αναπαριστά ισλαμικές αψίδες, είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητο. Ολοκληρώθηκε το 1963 σε σχέδια των Μασούντ Άχμεντ και Σ.Α. Ζαχιρουντίν. Εδώ έχουν ταφεί τρεις πολιτικοί του 20ου αιώνα, πριν τον σχηματισμό  του Μπανγκλαντές το 1971, οι οποίοι αν και πρωθυπουργοί του ενιαίου τότε Πακιστάν ήλθαν σε αντίθεση με την πολιτική, στρατιωτική και επιχειρηματική ελίτ του τότε «Δυτικού Πακιστάν».

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008. Με 250 τάκα εισιτήριο, δηλαδή κάπου στα 3 ευρώ, ικανοποιώ την περιέργειά μου να μπω σε κινηματογράφο της Ντάκα για να παρακολουθήσω ταινία μπανγκλαντεσιανής παραγωγής. Τα βεγγαλέζικά μου δεν μου επιτρέπουν να καταλάβω τους διαλόγους, όμως το θέμα γίνεται αμέσως και κραυγαλέα αντιληπτό: ο καλός, ο κακός και το κορίτσι που σώζει ο καλός από τις ανήθικες ορέξεις του κακού. Λίγο συναίσθημα, λίγο δράση, λίγο τσαχπινιά της πρωταγωνίστριας και έτοιμο το φιλμ.