Στην δυτική όχθη του Γάγγη στo Βαρανάσι, σε ένα εντελώς απόκοσμο γκατ με κρεματόριο, υψώνεται ένας κεκλιμένος πύργος ύψους 12 μέτρων. Γέρνει προς τα πίσω, βορειοδυτικά. Πρόκειται για το μαντίρ -ναός- Ρατνεσβάρ Μαχαντέβ ή Ματρί-ριν, «Κεκλιμένος Ναός». Η κλίση του ειναι 9°, μεγαλύτερη των 4° του Πύργου της Πίζας. Η γκαρμπαγκρίχα του, τα άδυτα «άγια των αγίων», ο «ομφαλός του ναού» από τα σανσκριτικό «Γκάρμπα» ο ομφαλός και «Γκρίχα» ο οίκος, όπου φυλάσσεται το είδωλο της θεότητας κάθε ναού και όπου μόνο ο ιερέας έχει δικαίωμα πρόσβασης, βρίσκεται από το φθινόπωρο ως την άνοιξη κάτω απο το νερό.   Ο Άγγλος οριενταλιστής Τζαίημς Πρίνσεπ σχολίαζε το 1832 ότι ο ιερέας βούταγε στο νερό για να ιερουργήσει .

Κάποτε, λέει, ένας ελέφαντας, ένας πίθηκος, ένα παγώνι και ένας λαγός ανακάλυψαν τον τρόπο με τον οποίον θα συνεργάζονταν για να έχουν διαρκώς τροφή. Το παγώνι βρήκε έναν σπόρο και τον φύτεψε, ο λαγός τον «πότισε», ο πίθηκος του έριξε το «λίπασμα» και ο ελέφαντας τον πρόσεχε ώσπου να φυτρώσει. Όταν οι καρποί ωρίμασαν, το δένδρο είχε ψηλώσει τόσο που κανένα ζώο δεν μπορούσε να τους φτάσει. Τότε τα τέσσερα ζώα ανέβηκαν το ένα στην πλάτη του άλλου σχηματίζοντας μια πυραμίδα με τον ελέφαντα στην βάση, επάνω του αναρριχήθηκε ο πίθηκος, πάνω από τον πίθηκο σκαρφάλωσε ο λαγός και στον κορυφή ανέβηκε το παγώνι. Έτσι, μπόρεσαν και έκοψαν τα φρούτα.