Μπαίνοντας στα σπήλαια, διαπίστωσα πως όσο επιβλητικό είναι το θέαμα βλέποντάς το απ’ έξω με φόντο την πυκνή βλάστηση, άλλο τόσο υποβλητικό είναι το εσωτερικό τους. Αμέτρητες τοιχογραφίες, η μεγαλύτερη συλλογή ζωγραφιών πάνω σε βράχια σε ολόκληρη την ασιατική ήπειρο, αναπαριστούν από στιγμιότυπα της ζωής του Βούδα μέχρι την καθημερινή ζωή των Βιρμανών. Μερικά αγάλματα είναι τοποθετημένα κοντά στα ανοίγματα των σπηλαίων και έτσι το φως τα κάνει λιγότερο απόκοσμα, ενώ είναι ευκολότερο να αποκωδικοποιηθούν οι μούντρα τους. Άνθη, αρωματικά στικ, μεταλλικά βάζα, κεριά, χαρτιά με ευχές, ακόμη και χαρτονομίσματα ήταν απλωμένα μπροστά σε Βούδες, ενώ μερικές ντόπιες προσκυνήτριες κολλούσαν μικρά λεπτά φύλλα χρυσού, σαν τσιγαρόχαρτο, πάνω στα αγάλματα. Τα ίδια φύλλα τα χρησιμοποιούν αρκετές και για καλλυντικά στο πρόσωπο, όπως επίσης στο πρόσωπο των γυναικών και των παιδιών έβλεπα διαρκώς μια άσπρη απλωμένη κρέμα. Όπως μου εξήγησαν, αυτή η κρέμα λέγεται «τάνακα». Την παρασκευάζουν με νερό και φλοιό δένδρου και την απλώνουν ως αντιηλιακό.

Το 1851 εγκαινιάζεται στην Αμαραπούρα της Βιρμανίας η μήκους 1.209 μέτρων Ου Μπέιν, κατασκευασμένη εκ ολοκλήρου από τηκ, η οποία θα παραμείνει και στον 21ο αιώνα η μεγαλύτερη ξύλινη γέφυρα του κόσμου. Η κατασκευή, με κυρτό σχήμα στη μέση για να αντιστέκεται στον αέρα και το νερό, θα απαιτήσει 984 ξύλινους πασσάλους και χιλιάδες ξύλινες παλέτες.

Οι αστρολόγοι προέβλεψαν πως, εάν αποπερατούτο, ο βασιλιάς θα πέθαινε. Έτσι, το σχέδιο για την παγόδα των 150 μέτρων ύψους, τη μεγαλύτερη παγκοσμίως, ματαιώθηκε και χτίστηκε μόλις το ένα τρίτο του ύψους της. Κάθε πλευρά έχει και από μία είσοδο.