Μπορεί το Ματάνσας να μην είναι διάσημο στους τουρίστες, όμως είναι χρέος κάθε ταξιδιώτη στο νησί να επισκεφθεί την «Αθήνα της Κούβας». Την πόλη που ονομάστηκε έτσι λόγω των διανοούμενων, ποιητών, συγγραφέων και μουσικών του 19ου και του 20ού αιώνος. Και κυρίως να περιηγηθεί στην καρδιά της πόλεως, την κεντρική της πλατεία όπου σχεδιάσθηκαν οι μεγαλύτερες εξεγέρσεις αφροκουβανών σκλάβων και λευκών κατά των αποικιοκρατών.

Η συλλογή είναι τεράστια. Πλούσιο φωτοακουστικό υλικό, πάνω από 2.000 βιντεοσκοπημένες μαρτυρίες φυλακισμένων και εξορισθέντων και ένας διψήφιος αριθμός αποκαλυπτικών φιλμ για την υπερπενηντακονταετή ταλαιπωρία των Λετονών σε λετονικά, γερμανικά, ρωσικά και αγγλικά.
Ο φωτισμός είναι χαμηλός, υποβλητικός.
Κυριαρχούν άσπρο και μαύρο σε τοίχους, φωτογραφίες, έγγραφα και φιλμς, με τη «διχρωμία» αυτή να «σπάει» από άλλα δύο χρώματα που οξύνουν το αίσθημα του ζόφου.
Το χακί των στρατιωτικών στολών και το κόκκινο. Κόκκινα παραλληλόγραμμα ταμπλό σε κάθετη διάταξη που θυμίζουν σημαίες και λάβαρα των εταίρων του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, έχοντας στο κάτω μέρος είτε σφυροδρέπανο είτε σβάστικα. Και κυρίως πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες θυμάτων και λιγότερες των θυτών.
Με πιο συγκλονιστικό το υλικό για τη ζωή στα στρατόπεδα εργασίας της Σιβηρίας και την καθημερινή αγωνιώδη επίπονη προσπάθεια των εξορισθέντων να επιβιώσουν φυσικά, ηθικά και ψυχολογικά στο αφιλόξενο παγωμένο περιβάλλον.

Μετά από 20 λεπτά περπάτημα μέσα από το κέντρο της πόλης, φτάνω στην «Casa Museo Comandante Carlos Fonseca», στην αρχή ενός ανηφορικού δρόμου που συνεχίζει προς τα νότια και μόλις ένα τετράγωνο απόσταση από το πάρκο Ρούμπεν Νταρίο. Παρότι το μουσείο, η κατοικία όπου μεγάλωσε ο Φονσέκα, είναι μικρό, παρέχει κατατοπιστικές πληροφορίες για τον (συν)ιδρυτή του FSLN και θεωρητικό των Σαντινίστας. Τόσο για τη ζωή του, μέσα από αρκετές φωτογραφίες και αναφορές, όσο και για την πολιτική του δράση, όχι μόνο στην Νικαράγουα, αλλά και σε χώρες του εξωτερικού, όπως το 1959 στην Κούβα και στην Ονδούρα, όπου η ομάδα του αποδεκατίστηκε σε ένα αποτυχημένο αντάρτικο κίνημα. Στο μουσείο εκτίθενται αποκόμματα εφημερίδων, μεταξύ τους και ένα που αναγγέλλει τον θάνατό του στις 8 Νοεμβρίου 1976 σε δασώδη βουνά πολεμώντας κατά της Εθνικής Φρουράς του Σομόζα, τρία χρόνια προτού ανατραπεί ο δικτάτορας, μαζί με διάφορα ντοκουμέντα και προσωπικά του αντικείμενα όπως τα γυαλιά του και ένα ΑΚ-47.

Η συμπρωτεύουσα της Σρι Λάνκα είναι μια πραγματικά πολυπολιτισμική πόλη. Ένας στους τρεις είναι Βουδιστής, ένας στους τρεις Μουσουλμάνος και το υπόλοιπο ένα τρίτο μειονότητες, κυρίως Ινδουιστών, αλλά και Καθολικών. Φυλετικά και εθνοτικά εδώ ζουν Σιναλέζοι, Ταμίλ και πολλές μειονότητες με τις δικές τους γλώσσες και έθιμα. Και πλήθος τα αξιοθέατα. Το Εθνικό Μουσείο, το εντυπωσιακό κτίριο του οποίου χτίστηκε τον 19ο αιώνα μέσα σε ένα καταπράσινο πάρκο, το Παρωκεάνιο πάρκο, ο σιδηροδρομικός σταθμός, ο ναός του Σρι Σιβασουμπραμανίγια Σουάμυ, και ο βουδιστικός ναός Γκανγκαραμάγια, ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός στο Κολόμπο.

Το μεγαλύτερο πάρκο στο Τόκυο με τις 800 ανθισμένες κερασιές, μουσεία και τη σύγχρονη καθημερινότητα. Κυριότερος προορισμός όσων ξένων επισκέπτονται το Ουένο είναι το Εθνικό Μουσείο του Τόκυο, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.

Κισινάου. Η πιο πράσινη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με τις θηριώδεις σοβιετικού ύφους λαϊκές πολυκατοικίες, το μεγάλο υπαίθριο παζάρι, το Εθνικό Θέατρο Μιχάι Εμινέσκου, το Εθνικό Μουσείο Τεχνών, τα γλυπτά συμπλέγματα «ηρωισμού», τον ιστορικό σιδηροδρομικο σταθμό και τις υπαίθριες συναυλίες κλασσικής μουσικής.

Για 120 χρόνια, έως το 2021, το σομόν νεοκλασικό κτήριο στην Πλατεία Ταχρίρ της παλαιάς «ευρωπαϊκής» συνοικίας Ισμαηλία, ανατολικά του Νείλου, απετέλεσε πόλο έλξεως εκατομμυρίων επισκεπτών από όλον τον κόσμο, ώσπου να λειτουργήσει στην Γκίζα το μεγαλύτερο παγκοσμίως αρχαιολογικό μουσείο, το Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο.
Στις 3 Αυγούστου 1999 περιηγήθηκα στις αίθουσές του ιστορία 5.000 χρόνων.

Τα μυστήρια πέτρινα αγάλματα στο νησί Τζέτζου της Κορέας, κατά άλλους μανιταρόσχημα που παραπέμπουν στα παραισθησιογόνα των αρχισαμάνων και κατ΄άλλους φαλλόμορφα που παραπέμπουν στην γονιμότητα. Ανάλογα δε με το ποιο χέρι έχουν ψηλότερα ακουμπώντας το στομάχι τους, υποδηλώνουν πολιτική ή στρατιωτική εξουσία.