Η βαταντάγκε (με τον όρο αυτό περιγράφονται οι χαρακτηριστικές κυκλοτερείς κιονοστοιχίες οι οποίες περιβάλλουν τις κατά κανόνα στρογγυλές στη βάση τους στούπες και που με τη σειρά τους περιέχουν βουδιστικά ιερά κειμήλια και λείψανα) της πρωτεύουσας Πολονναρούβα κατασκευάστηκε κατ’ άλλους ιστορικούς και αρχαιολόγους επί βασιλείας του Παρακραμαμπάχου Α’ (1123-1186) με στόχο να φιλοξενηθεί σε αυτήν το δόντι του Βούδα, ενώ κατ’ άλλους επί βασιλείας Νισσάνκα Μάλλα, για να διαφυλαχθεί σε αυτήν το μπωλ στο οποίο μάζευε προσφορές από τους μαθητές, ακόλουθους και πιστούς του, από το οποίο και έτρωγε, ο Βούδας. Πρόκειται για την καλύτερα διατηρημένη βαταντάγκε σε ολόκληρη τη Σρι Λάνκα, καθώς η αρχαιολογική σκαπάνη την έφερε στο φως, μετά από αιώνες ερήμωσης, το 1903.

Ο ναός Ταλέτζου Μπαβάνι άνοιγε μόνο μία φορά τον χρόνο για τον βασιλιά και επιλεγμένους ιερείς. Περιστοιχίζεται από δύο αγάλματα, της Γκάνγκα που πατάει πάνω σε ένα θαλάσσιο πλάσμα, το Μάκαρα, μισό θηλαστικό και μισό ψάρι (σαν τον Αιγόκερω, που όπως και το Μάκαρα, είναι και αυτός το δέκατο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου), και της Γιαμούνα, η οποία πατά πάνω σε μια χελώνα. Η Γκάνγκα και η Γιαμούνα ή, όπως είναι γνωστοί στα ελληνικά ο Γάγγης
και ο Tζαμούνα, είναι οι δύο ιερότεροι ποταμοί στον Ινδουισμό. Η συμβολή τους με ένα τρίτο ποταμό, τον Σαρασβάτι (φέρει και αυτός θηλυκό όνομα), δημιουργεί το Τριβένι Σάνγκαμ. «Σάνγκαμα» στα σανσκριτικά σημαίνει «συμβολή» και το τελετουργικό μπάνιο σε αυτήν πιστεύεται ότι καθαρίζει κάποιον από τα κρίματά του και τον βοηθά να απαλλαγεί από τον κύκλο των
μετενσαρκώσεων.