Μετά τον κατακλυσμό, ο Μανού διαλογίστηκε ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο ναός του και αργότερα έγινε γνωστός ως Σοφός Μάνου, συγγραφέας των Μανουσμρίτι, των «Νόμων του Μανού». Αυτοί, αποτελούν θεμέλιο του Ινδουισμού και είναι αποτέλεσμα συνομιλιών που είχε ο Μανού με τους φωτισμένους Ρίσι, τους συγγραφείς της Ριγκβέδα, οι οποίοι του είχαν ζητήσει οδηγίες για το πώς να ανασυγκροτήσουν τις κοινωνίες μετά από μια φυσική καταστροφή και να επιβάλουν τάξη και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων.

Το 860 θα δημιουργηθεί το δίκτυο τεχνητών λιμνών που θα μείνει γνωστό ως «Λεκάνες των Αγλαβιδών» πέριξ, του Καϊρουάν. Με τον τρόπο αυτό οι κάτοικοι της θεωρούμενης τέταρτης ιερής πόλης του Ισλάμ μετά από Μέκκα, Μεδίνα και Ιερουσαλήμ θα έχουν στη διάθεσή τους επαρκή αποθέματα νερού, όπως ταιριάζει σε ένα σημαντικό θεολογικό, φιλολογικό και εκπαιδευτικό κέντρο όπως το Καϊρουάν. Στην δε Νέφτα νοτιότερα, όπου ένας κρατήρας βάθους 30 μέτρων στα βόρεια της οάσεως μαζεύει νερά, ένας αραβικός μύθος λέει ότι εδώ ο Κοστέλ, εγγονός του Νώε, ανακάλυψε μετά τον Κατακλυσμό την πρώτη πηγή πόσιμου ύδατος.