Στην κορυφή του Ναβαύ, στέκεται το περίφημο μνημείο, ένας μπρούτζινος όφις τυλιγμένος σε ένα κοντάρι σαν αυτόν που έστησε ο Μωυσής για να προστατέψει τον λαό του από τα φαρμακερά φίδια που έστειλε ο Θεός για τιμωρία. Έτσι όπως έχει τυλιχτεί το φίδι γύρω από τον άξονα σχηματίζει τον Εσταυρωμένο, παράσταση που συνδέει απευθείας τον Ιουδαϊσμό με τον Χριστιανισμό.
Από εδώ αντικρισε προτού πεθάνει ο Μωυσής την 7η του μηνός Αδάρ του 1473 π.Χ., την Γη της Επαγγελίας. Ο ναός εσωτερικά είναι πολύ ενδιαφέρων με τα παλαιά ψηφιδωτά και τους αρχαίους κίονες. Τα ψηφιδωτά τα οποία είναι εξαιρετικά και καλοδιατηρημένα χρονολογούνται από το 530.

Η αρχιτεκτονική του θεάτρου είναι προσεγμένη, αποδίδοντας μεγάλη σημασία στην ακουστική. Έτσι, το κοίλον, του οποίου η διάμετρος είναι γύρω στα 100 μέτρα, με την κλίση που του δόθηκε, επέτρεπε να ακούνε καθαρά τους διαλόγους στις παραστάσεις και οι θεατές στις τελευταίες κερκίδες του άνω διαζώματος. Σχεδόν τέσσερις αιώνες εμπειρία των Ρωμαίων στο ανέβασμα θεατρικών έργων, από το 240 π.Χ., όταν δόθηκε η πρώτη παράσταση, και 2,5 αιώνες από την κατασκευή του πρώτου πέτρινου θεάτρου από τον Πομπήιο το 55 π.Χ. ήταν αρκετό διάστημα για να αφήσουν μια εξαιρετική κατασκευή. Ακόμη και ο προσανατολισμός του, καθώς το θέατρο «κοιτάζει» προς τον Βορρά, επελέγη με γνώμονα να μην ενοχλούνται από τον ήλιο οι θεατές, αφού οι παραστάσεις δίνονταν στη διάρκεια της ημέρας.