Επί Τουρκοκρατίας, ο Χαλίλ Σαλί Εφέντη αγόρασε και αποθήκευσε σανό σε χρονιά με καλή σοδειά και τον πούλησε με κέρδος την επόμενη χρονιά με την κακή σοδειά. Με τα κέρδη έχτισε στην Σόφια μια γέφυρα στις όχθες του Βλαντάγια. Αργότερα εκεί κρεμούσαν οι Τούρκοι τους εξεγερμένους. Το 1891 οι Βούλγαροι έχτισαν καινούργια γέφυρα στην θέση της παλαιάς, στην οποία τοποθέτησαν 4 λιοντάρια προς τιμήν των εκτελεσθέντων επαναστατών του 1877.
Το ημικυκλικό κοίλον με τις 28 ομόκεντρες σειρές μαρμάρινων καθισμάτων και τα 82 μέτρα μήκος κοιτάζει νότια, στην αρχαία πόλη και την οροσειρά της Ροδόπης. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα συντηρημένα αρχαία ρωμαϊκά θέατρα στον κόσμο και χρησιμοποιείται ακόμη. Βέβαια όχι για μονομαχίες σαν αυτές που παρακολουθούσαν ακόμη και 7.000 θεατές στον χώρο του, αλλά πολιτιστικά δρώμενα, όπως συναυλίες, και με μόλις 3.500 θέσεις.
Εισερχόμενος στην εκκλησία της Θεομήτορος του 12ου (κατ’ άλλους, του 13ου) αιώνα, το δέος είναι διπλό. Μυστικιστικό λόγω περιβάλλοντος και αισθητικό λόγω της εξαιρετικής βυζαντινής αρχιτεκτονικής, με τις καμάρες, τα τούβλα και την πέτρα να κυριαρχούν ως σχήμα και υλικό. Χαμηλός φωτισμός, μεταλλικά μανουάλια και τα σωζόμενα τμήματα των μεσαιωνικών, του 14ου αιώνα, τοιχογραφιών, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν η Κοίμηση της Θεοτόκου, η Βάπτιση, οι Σαράντα Μάρτυρες της Σεβάστειας, οι Ισαπόστολοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Όλα εξαιρετικά δείγματα της Παλαιολόγειας τέχνης, δίνουν ένα υποβλητικό χρώμα.
Μπορεί το «Αγόρι με τον Παπαγάλο» να μην ανήκει στα αντιπροσωπευτικά έργα της Μαργαρίτας Πούεβα τα οποία αντλούν έμπνευση από ορθόδοξη αγιογραφία και από πρωτόγονες αφρικανικές μάσκες, εν τούτοις αιχμαλωτίζει αμέσως την ματιά του παρατηρητή. Όχι άδικα, ακόμη και σήμερα, μετά τον θάνατό της το 2016 στην Γερμανία, παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της βουλγαρικής γλυπτικής, παρότι ξεκίνησε ως ζωγράφος.
Than Pan 