Το ημικυκλικό κοίλον με τις 28 ομόκεντρες σειρές μαρμάρινων καθισμάτων και τα 82 μέτρα μήκος κοιτάζει νότια, στην αρχαία πόλη και την οροσειρά της Ροδόπης. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα συντηρημένα αρχαία ρωμαϊκά θέατρα στον κόσμο και χρησιμοποιείται ακόμη. Βέβαια όχι για μονομαχίες σαν αυτές που παρακολουθούσαν ακόμη και 7.000 θεατές στον χώρο του, αλλά πολιτιστικά δρώμενα, όπως συναυλίες, και με μόλις 3.500 θέσεις.
Αφήνοντας τη νέα πόλη της κροατικής πρωτεύουσας για την παλαιά πόλη του Ζάγκρεμπ, περνώ από την περίφημη Καμενίτα Βράτα, μοναδικό τμήμα των τειχών της παλαιάς πόλης που διασώζεται. Η πύλη σχηματίζει στοά, στο εσωτερικό της οποίας δεσπόζει ένας επιτοίχιος βωμός. Κόσμος περνά και ανάβει κεριά μπροστά του. Άνθη λευκά, ροζ, κόκκινα, κίτρινα, προσφέρονται στην εικόνα της Παναγίας, η οποία απεικονίζεται πάνω σε χρυσή κοίλη ημισέληνο έχοντας τον Χριστό στο δεξί να κρατά μια υδρόγειο, και ένα σκήπτρο στο αριστερό χέρι. Αμφότεροι φέρουν χρυσό στέμμα με μικροσκοπικά πετράδια, που προστέθηκαν το 1931, στα 200 χρόνια από την πυρκαγιά.
Κήποι, τζαμιά, δημόσιοι χώροι, παζάρια, όλη η πόλη έχει καθημερινή ανάγκη νερού. Και αυτό βρίσκεται παντού. Δεκάδες σιντριβάνια κατασκευάζονται με μορφή περιπτέρου, ενώ το οθωμανικό έθιμο θέλει να διανέμεται δωρεάν νερό. Οι αρχές προσλαμβάνουν σεμπιλτζίγια να επιβλέπουν και να συντηρούν τις δημόσιας χρήσης περίπτερες κρήνες, τις σεμπίλ, από όπου πήραν την ονομασία οι επιστάτες. Έτσι, εκτός από τον Εβλιγιά Τσελεμπή, το πλήθος κρηνών, πηγαδιών και σιντριβανιών θα εντυπωσιάσει, τον 17ο αιώνα, τον Σαραγεβανό ποιητή Μουχάμεντ Νερκεσίγια, ο οποίος θα γράψει πως «εδώ φαίνεται πως κάποιος θα μπορούσε να ζήσει για πολλά χρόνια καθώς ρέουν από την πηγή την αθανασίας νερά σε χιλιάδες κρήνες».
Than Pan 