Επί Τουρκοκρατίας, ο Χαλίλ Σαλί Εφέντη αγόρασε και αποθήκευσε σανό σε χρονιά με καλή σοδειά και τον πούλησε με κέρδος την επόμενη χρονιά με την κακή σοδειά. Με τα κέρδη έχτισε στην Σόφια μια γέφυρα στις όχθες του Βλαντάγια. Αργότερα εκεί κρεμούσαν οι Τούρκοι τους εξεγερμένους. Το 1891 οι Βούλγαροι έχτισαν καινούργια γέφυρα στην θέση της παλαιάς, στην οποία τοποθέτησαν 4 λιοντάρια προς τιμήν των εκτελεσθέντων επαναστατών του 1877.

Αφήνοντας τη νέα πόλη της κροατικής πρωτεύουσας για την παλαιά πόλη του Ζάγκρεμπ, περνώ από την περίφημη Καμενίτα Βράτα, μοναδικό τμήμα των τειχών της παλαιάς πόλης που διασώζεται. Η πύλη σχηματίζει στοά, στο εσωτερικό της οποίας δεσπόζει ένας επιτοίχιος βωμός. Κόσμος περνά και ανάβει κεριά μπροστά του. Άνθη λευκά, ροζ, κόκκινα, κίτρινα, προσφέρονται στην εικόνα της Παναγίας, η οποία απεικονίζεται πάνω σε χρυσή κοίλη ημισέληνο έχοντας τον Χριστό στο δεξί να κρατά μια υδρόγειο, και ένα σκήπτρο στο αριστερό χέρι. Αμφότεροι φέρουν χρυσό στέμμα με μικροσκοπικά πετράδια, που προστέθηκαν το 1931, στα 200 χρόνια από την πυρκαγιά.

Έπειτα από 10 – 15 λεπτά περπάτημα από το κέντρο της πόλης, αρκετά ευχάριστη στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής με τον ήσυχο δενδρόφυτο δρόμο, φθάνω στον σταθμό και κατευθύνομαι προς την έξοδο για τις δύο πλατφόρμες του. Δεν φαίνεται ψυχή. Λογικό άλλωστε, καθώς η κίνηση είναι ιδιαίτερα αραιή. Μόλις μια αμαξοστοιχία ημερησίως αναχωρεί για Οδησσό και μία για Κισινάου. Μισή ώρα μετά το μεσημέρι, είναι προφανώς πολύ νωρίς ακόμη για την αναχώρηση προς Κισινάου σε οκτώμισι ώρες και αρκετά αργά από την άφιξή του από τη μολδαβική πρωτεύουσα λίγες ώρες νωρίτερα. Όπως επίσης είναι αργά για το τρένο που φεύγει Σαββατοκύριακα προς Ουκρανία αλλά και νωρίς για αυτό που έρχεται σε δεκατρείς ώρες από Κισινάου με προορισμό το Κίεβο.